"အင္တာနက္စြဲေရာဂါ"

ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ အင္တာနက္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အခ်ိန္ကုိအမ်ားဆုံးအသုံးျပဳရာ ေနရာျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန ့ထက္ တစ္ေန ့ ပုိမုိမ်ားျပားလာေသာ အင္တာနက္သုံးစြဲသူေတြထဲကတခ်ဳိ ့အတြက္ေတာ့ လုိအပ္တာထက္ ပုိတဲ့ ခ်ဳပ္တည္းလုိ ့ မရတဲ့အေလ့အထတစ္ခု ျဖစ္လုိ ့လာပါတယ္။

အင္တာနက္စြဲေရာဂါ (Internet Addition)

ဒီ အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွု ဟာ ကြ်ေတာ္တုိ ့ရဲ ့ေန ့စဥ္ေနထုိင္မွု ဘ၀ကုိ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့အျပင္ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ ့အလုပ္အကုိင္ကိုပါ ထိခုိက္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ကြ်မ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြ ရဲ ့ အဆုိအရ အင္တာနက္စြဲလမ္းမွု ေရာဂါဟာစိတ္က်န္းမာေရးနဲ ့ဆုိင္တဲ့ အမူအက်င့္ႏွင့္ စြဲလန္း မွု ျပႆနာ တစ္ခုျဖစ္ျပီးေတာ့  ကမာၻတ၀ွမ္း ျပန္ ့ႏွံ ့လ်က္ရွိေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ကင္ဘာလီယမ္း ဆုိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွုနာလန္ထေရးဗဟုိဌာန မွာ ကုသမွုဆုိင္ရာ ညႊန္ၾကားေရးမွုတစ္ဦး ျဖစ္တ့ဲအျပင္ "Caught in the Net - အင္တာနက္ကြန္ယက္သုိ ့တုိးမိ ျငိတြယ္ျခင္း" အမည္ရွိတဲ့  စာအုပ္ကုိ ေရးသားသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယမ္း ရဲ ့အဆုိအရ အေမရိကန္လူမ်ဳိး ေတြရဲ ့ ၁၅-၃၀% (၁၅-၃၀ သန္း) မွာအင္တာနက္စြဲရာဂါကုိ ခံစားေနရေၾကာင္းသိရပါတယ္။ အေမရိက အျပင္ အျခားေနရာမ်ားမွာ အဲ့ဒီအေရအတြက္ထက္ပင္ ပုိမ်ားႏုိင္ေၾကာင္း၊ အေမရိကထက္ အင္တာနက္ အသုံးျပဳ မွု မ်ားတဲ့ တရုတ္၊ ကုိရီးယားနဲ ့ထုိင္၀မ္လုိႏုိင္ငံမ်ဳိးေတြမွာဆုိရင္လူဦးေရရဲ ့၁၈-၃၀ % ေလာက္ ေတာင္ ရွိႏုိင္ေၾကာင္း ယမ္းက ဆုိပါတယ္။  " အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွုေရာဂါအၾကီးအက်ယ္ တုိးပြားလာ တာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါတကမာၻလုံးနဲ ့သက္ဆုိင္တဲ့ျပႆနာတစ္ခုဗ်။ သုေတ သန ေတြလုပ္ျပီး ဒီျပႆနာကုိ ပုိ နားလည္ေအာင္ ၾကဳိးစားေနၾကပါတယ္"

အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွု အမ်ဳိးအစားမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ အြန္လုိင္းမွာ လိင္အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားတာ (cyber sex) ကစျပီး၊ ေလာင္းကစား (Gambling) ႏွင့္ အြန္လုိင္း ဂိမ္း (Game) ေတြ၊ ၀က္ဘ္ဆုိဒ္ တစ္ခု၀င္တစ္ခု ထြက္ ရွာေဖြ ၾကည့္ရွုျခင္း (Compulsive surfing) နဲ ့ ebay မွာအြန္လုိင္း ေစ်း၀ယ္တာကုိ စြဲလမ္းတာအထိ ပါ၀င္ပါတယ္။ အေမရိကန္ စိတ္ပညာ ဂ်ာနယ္က ေဒါက္တာ ဂ်ာရဲလ္ (Dr. Jerald J. Block)  ရဲ ့ေဆာင္းပါး တစ္ခုမွာ ဆုိရင္ အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွုဟာ (ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တီဘီေရာဂါလုိ) နိစၥဓူ၀ေတြ ့  

ေနက် ေရာဂါျဖစ္ေနျပီလုိ ့ေရးသားထားပါတယ္။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံ Illinois ျပည္နယ္ အင္တာနက္စြဲလမ္းမွု နာလန္ထူေရး၊ အရင္းအျမစ္ ဖြံ ့ ျဖဳိးမွုဌာနက ညွိႏွုိင္းေရးမွဴး ေကာလင္း မုိး (Coleen Moore)က " တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ေတြ ရွင္ တစ္ေန ့ကုိ ၁၄ နာရီကေန ၁၈ နာရီ ေလာက္ ေတာင္ အင္တာနက္သုံးေနၾကတာ" လုိ ့စစ္တမ္းတစ္ခု ရဲ ့ရလာဒ္ ကုိ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကင္ဘာလီယမ္းကေတာ့ "အင္တာနက္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သုံးတယ္ဆုိ တာထက္ သူတုိ ့အြန္လုိင္းမွာ လာလုပ္ေနၾကလဲ ဆုိတာကုိလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖုိ ့လုိတယ္ဗ်။ " လုိ ့ ဆုိ ျပန္ပါတယ္။ ယမ္းကပဲ ဆက္ျပီး

"အရက္ေသာက္တဲ့ သူအမ်ားၾကီးပါ။ အင္တာနက္ကုိလည္း အရက္ေသာက္သလုိ မ်ဳိး သုံးေနၾက တာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ မထိန္းနွုိင္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ ျပႆနာျဖစ္ေတာ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အင္တာနက္ သုံးတယ္ ဆုိတာထက္ဗ်ာ အဲဒါေၾကာင့္မိမိေန ့စဥ္ လူေနမွု ဘ၀ကုိ ဘယ္ေလာက္ ထိခုိက္ေစ လဲ ဆုိတာကုိသတိျပဳရမွာဗ်။ " လုိ ့ေျပာပါတယ္။ ဒီလုိ စြဲလမ္းမွု ရွိမရွိ သရွိႏုိင္ဖုိ ့အတြက္ ယမ္းက ေမးခြန္း အခု ၂၀ ပါ၀င္တဲ့ စစ္တမ္းတစ္ခု ကုိ ျပဳစုျပီး သုေတသနျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက " ေပ်ာက္ကင္းအာင္ ကုတဲ့ ေဆးေတာ့ မရွိ ဘူးေပါ့ဗ်ာ အမူအက်င့္အေလ့ အထ ကုထုံးေတြနဲ ့ပဲ ကုသရတာေပါ့" လုိ ့ဆုိပါတယ္။

ေကာလင္းမုိး (Coleen Moore) ကလည္း "အစြဲလမ္း ေတြ သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းဖုိ ့က တစ္ေယာက္နဲ တစ္ေယာက္မတူပါဘူး။  Illinois စြဲလမ္းမွု နာလန္ထေရးေဆးရုံမွာ တခ်ဳိ ့ဆုိရင္ တစ္လက ေန သုံးလ ေလာက္အထိ ေဆးရုံတက္ေရာက္ကုသရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ေဆးရုံဆင္းျပီးတာနဲ ့ ဆင္ဆက္မျပတ္ ကုထုံးေတြ ေစာင့္ေလွ်ာက္မွုေတြကလည္း ဆက္လုပ္ရပါေသးတယ္။ ဒီေရာဂါကလည္း ကြ်န္မ တုိ ့ ရင္ဆုိင္ ေနရတဲ့ မူးရစ္ေဆးစြဲသလုိ မ်ဳိးေပါ့ တဘ၀လုံးထိန္းသိမ္းသြားဖုိ ့ လုိတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ ဆုိေတာ့  စြဲလမ္းမွု ပေပ်ာက္ေရး နည္းလမ္းေတြကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးမွု အားနည္းရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ မွာ ျပန္ၾကြလာႏုိင္ေသးလုိ ့ပါ။"

ယေန ့ေခတ္လူငယ္ေလးေတြ ၾကားမွာ အြန္လုိင္းဂိမ္းကစားတာကလည္း တဟုန္ထုိးမ်ားျပားလာပါတယ္။ အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွု ျပႆနာကုိ ေလ့လာခါစကေတာ့ ၀က္ဘ္ဆုိဒ္ တစ္ခု၀င္ တစ္ခု ထြက္ ၾကည့္တာ ရွာတာေတြ (Surfing the Web)၊ စကားေျပာခန္းေတြ (chatting rooms) ၊ စိတ္ကူးရင္ ကမာၻကစားနည္း (Virtual communities) ေတြ မွာ ပုိမ်ားေပမယ့္ခုေတာ့ ဂိမ္းကစားတာကုိ စြဲလမ္းတဲ့ ဘက္ကုိ ပုိျပီး အာရုံစုိက္ လာျဖစ္ပါတယ္။

အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဂိမ္းဖန္တီးသူမ်ား အဖြဲ ့အစည္းက ဘရုိင္ယန္ ေရာ္ဘင္ (Brian Robbins)ဆုိတဲ့ သူကေတာ့ " အင္တာနက္ ဂိမ္းေတြရဲ ့ ၉၅% ႏွုန္းေလာက္ အလကား ကစားႏုိင္တယ္ဗ် " လုိ ့ဆုိပါတယ္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ San Francisco အေျခစုိက္ Zynga.com က အခမဲ့ ကစားႏုိင္တဲ့ အင္တာနက္ ဂိမ္းေတြကုိ Facebook ကတဆင့္ ကစားႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ျပဳလုပ္ထားပါတယ္။ Poker and blackjack ဆုိတာေတြက ေတာ့ လူၾကဳိက္အမ်ားဆုံး ဂိမ္းေတြေပါ့ Poker ဆုိ ကစားသူ ၁၂ သန္း၊ နဲ ့ Blackjack ဆုိ ၄ သန္းေတာင္ ရွိပါသတဲ့။ ေရာဘင္ကေတာ့ ဂိမ္းေတြနဲ ့စီးပြားရွာတဲ့ သူကုိး။ သူေျပာပုံက

 " အြန္လုိင္း ဂိမ္းကစားတာက တျခားဟာေတြထက္ အင္တာနက္စြဲလမ္း မွု ပုိျပီးျဖစ္ဖုိ ့အခြင့္အလမ္းမ်ား တယ္လုိ ့ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မထင္ပါဘူး ဗ်ာ "

တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ အင္တာနက္စြဲသူေတြကုိ ကုသတဲ့ေဆးခန္းေတြမွာ လွိုင္းထုတ္လႊင့္ စက္ (Wave Machines) ေတြ ကုိ သုံးျပီး ကုသၾကပါတယ္။ သားသမီးေတြ အင္တာနက္ သုံးလြန္းလို ့ စိတ္ပ်က္အၾကံ ကုန္ေနတဲ့ မိဘေတြ ကပဲ ကေလးေတြကုိ အဲဒီ ေဆးခန္းေတြဆီ ေခၚလာၾကတယ္လုိ ့ ဆုိပါတယ္။ကုသေပး သူေတြရဲ ့အဆုိအရေတာ့ အဲဒီ လွုိင္းေတြဟာ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အာရုံေၾကာေတြကုိ ပုံမွန္ အတုိင္းျဖစ္ေစျပီး စြဲလမ္းမွု ေပ်ာက္ကင္းႏုိင္တယ္ လုိ ့ဆုိပါသတဲ့။ သိပၼံ ပညာရွင္အမ်ားစုကေတာ့ ဒီအေတြးအေခၚက အရူးအေတြးပါတဲ့။

အင္တာနက္ စြဲလမ္းမွုမွ ကင္းေ၀းႏုိင္ၾကပါေစ

Ref: Current Magazine;January/February 2009 ကုိ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပါသည္။

 **********    ***************     **************

"အျပန္မဲ့ ေမတၱာ"

ဦးမ်ဳိးေ၀ အိမ္ထဲသုိ ့ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ သြပ္မုိးထရံကာ အိမ္ ျဖစ္ျပီး အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္း မ၀င္။ ဖိနပ္ခြ်တ္တြင္လည္း သဲအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ညစ္ေထးေနသည္။ ဧည့္ခန္းသည္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြ ေထြေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ရွုပ္ပြေနသည္။ ညက စားထားဟန္တူေသာထမင္းပန္းကန္ ဟင္းပန္းကန္ မ်ားမွ အစ အိပ္ယာလိပ္မ်ား အဆုံး။ သူ ဧည့္ခန္းမွမ်က္စိလြႊဲလုိက္သည္။ အိမ္တံခါးမၾကီးမွ ေနာက္ေဖး မီးဖုိေခ်ာင္အထိ တုိးလွ်ဳိေပါက္ ျမင္ေနရသည္။ မီးဖုိခန္းႏွင့္ ကပ္လွ်က္တြင္ အခန္းတစ္ခု ရွိသည္။ ထုိအ ခန္းေရွ ့တြင္ညဳိညစ္ညစ္ ပိတ္ျခင္ေထာင္တစ္လုံးေထာင္ထားသည္။ ေဘးတြင္ ေထြးခံတစ္လုံး သတၳဳေရေႏြး ခရားတစ္လုံးခ်ထားသည္။ 

မီးဖုိထဲတြင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္။ ကုိတင္ေဆာင့္ သမီးျဖစ္ဟန္ တူသည္။ အိမ္ေရွ ့တြင္ဧည့္သည္ေရာက္ေနသည္ကုိ ျမင္ဟန္မတူ။ ကုိတင္ေဆာင္ႏွင့္သူမွာ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ကုိတင္ေဆာင့္ အိမ္သုိ ့သူ တစ္ၾကိမ္သာေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ကုိတင္ေဆာင့္ အမ်ဳိးသမီးဆုံးတုန္းက ျဖစ္သည္။ ကုိတင္ေဆာင့္တြင္ သမီးတစ္ေယာက္ သာရွိသည္။ တေလာက မိတ္ေဆြ တစ္ဦးေျပာမွ ကုိတင္ေဆာင္က်န္းမာေရးမေကာင္းေၾကာင္း ေလျဖတ္ထားေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။

" ကုိတင္ေဆာင္ နဲ ့ေတြ ့ခ်င္လုိ ့ပါခင္ဗ်ာ" 

မီးဖုိေခ်ာင္မွ ကုိတင္ေဆာင့္သမီး ၾကားေလာက္ေသာ အသံျဖင့္ သူ ေအာ္လုိက္သည္။ ပိတ္ျခင္ေထာင္ လွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္သြားျပီး အတြင္းမွ ျခင္ေထာင္ကုိ လက္ တစ္ဖက္ ျဖင့္ပင့္ၾကည့္သည္။ သူ ့မိတ္ေဆြ ကုိတင္ေဆာင္ပဲျဖစ္ရေပမည္။ မီးဖုိထဲမွ ကုိတင္ေဆာင့္ သမီး အျပင္ထြက္လာသည္။ ၀၀ ဖုိင့္ဖုိင့္ႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းမွာ ၀က္ႏွုတ္သီးမ်ားကဲ့သုိ ဆူေန၏။ တမင္ဆူ လား နဂုိဆူလား သူ မသိ ပါေခ်။ ႏွုတ္မွလည္း တစ္စုံတစ္ရာကုိ ေရရြတ္လာသည္။ စုိေနေသာလက္မ်ားကုိ ထမီ ျဖင့္သုတ္ လွ်က္ က အိမ္ေရွ ့သို ့ေရာက္ လာသည္။ အိမ့္ၾကမ္းျပင္ တသိမ့္မသိမ့္လွုပ္ခါသြား၏။

" ေအာ္ အေဖ့ မိတ္ေဆြထင္တယ္ ထုိင္ ဦးေလး"

 ေျခရင္းတြင္ ေထာင္ထားေသာ တံျမက္စည္း ကုိဆြဲ ကာ သူ ့ကုိ ထုိင္ပါဟုေျပာေသာ ေနရာကုိ ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းလွဲလိုက္သည္။ ပိတ္ျခင္ေထာင္ထဲမွာ တ၀ူး၀ူးအသံ ထြက္လာသည္။

" ခဏေနဦးေလ ဒီမွာ ဧည့္သည္ထုိင္ဖုိ ့တံျမက္စည္းလွဲေနတယ္" 

သမီးလုပ္သူ၏ေလသံက လုံး၀ႏူးညံ့မွုမရွိ။ တံျမက္စည္း ကုိ ေဂါက္ခနဲ ျပန္ေထာင္ျပီး ပိတ္ျခင္ေထာင္ကုိ ဆြဲတင္လုိက္သည္။ ျခင္ေထာင္စြန္းမ်ားကုိ ဖ်ာေအာက္ဖိထား၍ ျခင္ေထာင္ ပင့္အတင္တြင္ ကုိတင္ေဆာင့္ ခႏၶာကုိယ္ပင္ ေျမာက္တက္လာ၏။

ဆုိထုိင္း၍ အနံ ့အသက္မေကာင္းေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ အသာထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ကုိတင္ေအာင္ ဆီးလည္း ထိန္းႏုိင္ပုံမရပါေခ်။ မေတြ ့ရသည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္မျပည့္ေသးပါ။ ကုိတင္ေဆာင္ အုိဇာသြားလုိက္ သည့္ျဖစ္ခ်င္း။ သူ ႏွင့္ ကုိတင္ေဆာင္ အသက္ကြာလွ လြန္ေရာကြ်ံေရာ သုံးႏွစ္သာရွိမည္။ သူ ့အသက္ ၅၅ ဆုိလွ်င္ ကုိတင္ေဆာင္ မွာ ၅၈-၅၉ သာရွိဦးမည္။ အျဖဴေရာင္ ဆံပင္ တုိ ့က အညီမညာ ပြေရာင္းေရာင္း ရွိေနသည္။ မ်က္တြင္းမ်ားက ခ်ဳိင့္၀င္လွ်က္ မ်က္လုံးမ်ားမွာ အေရာင္မရွိ မွိန္ေဖ်ာ့၍ ေနေလ သည္။ ျပဳံးလုိက္ေတာ့ ပါးတစ္ျခမ္းက ဘယ္ဘက္သုိ ့ေစာင္းရြဲ ့သြားသည္။ ေမးရုိးမ်ားကလည္း ေငါေန၏။ မေန ့ညေနစာလား ဒီကေန ့မနက္စာလား ေတာ့မသိ ကုိတင္ေဆာင့္ ႏွုတ္ခမ္းတြင္ ေပေရေနသည္။၊သူ စကားလည္း မေျပာႏုိင္ပါေခ်။ သူ ့ရင္ထဲ နင့္ကနဲျဖစ္သြားသည္။

ကုိတင္ေဆာင္က သူ၏ဘယ္ဘက္လက္ကုိ အသာဆန္ ့ထုတ္လ်က္ သူ ့ကုိ ႏွုတ္ဆက္ရွာသည္။ သူ ့ကုိေတာ့ မွတ္မိေသးသည္။ သမီးလုပ္သူက တစ္ခ်က္သာ ျပဳံးျပျပီး ေရေႏြးဗန္းသယ္ကာ   ေနာက္ ပန္၀င္သြားသည္။ ပရိသႏၱာရ စကားပင္မဆုိ။ ကုိတင္ေဆာင္၏ ပိန္လွီေသာ လက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္လ်က္ ဆြံအေနသည္။ ကုိတင္ေဆာင္ ျပဳံးေသာအျပဳံးက အသက္မပါလွပါေခ်။ 

"ေနသာရဲ ့လား ကုိတင္ေဆာင္" ေမးသာေမးလုိက္ရေသာ္လည္း ဒီစကားသင့္ေတာ္သည္ မသင့္ေတာ္သည္ သူမသိပါေခ်။ ကုိတင္ေဆာင္ ပါးစပ္ကုိဟျပီးတစ္စုံတစ္ရာေျပာဖုိ ့ၾကဳိးစားေသာ္လည္း အိအိအအ အသံမွ လြဲ၍ စကားလုံးရယ္လုိ ့ထြက္မလာ။

"ကြ်န္မလည္း မအားဘူး ဦးေလးေရ အိမ္မွာ လူမမာက တစ္ဖက္ ကေလးေတြနဲ ့အိမ္အလုပ္က တစ္ဖက္နဲ ့" 

ကုိ တင္ေဆာင့္သမီးက အစမရွိ အဆုံးမရွိစကားကုိေျပာလ်က္ သယ္လာေသာ ေရေႏြးဗန္းကုိ   ေဘးတြင္ခ်ျပီး ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိမ့္ေနာက္ဖက္ ျပန္၀င္သြားသည္။ ထုိ အမ်ဳိးသမီးငယ္အား ေမာ့ၾကည့္ျပီး တစ္စုံတစ္ခု ေျပာမည္ဟန္ျပင္ ေသာ္လည္း မေျပာျဖစ္လုိက္။ သူမ ႏွင့္ မရင္းႏွီးပါ။ အျပင္တစ္ေနရာ၌ေတြ ့ လွ်င္ ကုိတင္ေဆာင့္သမီးဟုပင္ သူသိမည္မဟုတ္။ သူ ့မိတ္ေဆြကုိတင္ေဆာင္ သည္ အလြန္ႏွုတ္ခ်ဳိ၍ အေျပာေကာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။

ကုိတင္ေဆာင္က သူ၏ အနည္းငယ္ေကြးေနေသာ ညာဘက္လက္ကုိ အသာမျပီး ရင္ဘတ္ေပၚတင္သည္။ သူ ့ညာဘက္ တစ္ျခမ္းလုံး လွုပ္ရွား၍ ရဟန္မတူ။ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ သူ စကားမေျပာႏုိင္ေၾကာင္း   ေျခဟန္လက္ဟန္ျဖင့္ျပ၏။

" ကုိ တင္ေဆာင္ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ အားမနာပါနဲ ့ဗ်ာ။" ကုိတင္ေဆာင့္ မ်က္လုံးထဲတြင္ အားငယ္ဟန္ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ဟန္ေတြ အျပည့္။ " ခင္ဗ်ားေနသာသလုိ သာ ေနပါဗ်ာ။" သူ ့အသံေတြ တုန္ရီလုိ ့ ေနသည္။ ကုိတင္ေဆာင္က ေရေႏြးထည့္ေသာက္ရန္ လက္ဟန္ျပရွာသည္။

သူ ့ေခါင္းဦးေဘးတြင္ ခ်ထားေသာ အဖုံးမပါ့သည့္ ဗလာစာအုပ္အေဟာင္းေလးကုိ ယူေပးဖုိ ့လက္ဟန္ျပ သျဖင့္ ယူေပးလုိက္ရသည္။ ကုိတင္ေဆာင္က အိပ္ေနလွ်က္က ဘယ္ဘက္လက္ကုိ အသုံးျပဳျပီး ဗလာစာ အုပ္တြင္ စာေတြေရးေနသည္။ ကုိယ့္  ခႏၶာကုိယ္ကုိ ကုိယ္မသယ္ႏုိင္သည့္ဘ၀၊ ကုိယ္ေျပာခ်င္သည္ကုိ  

ႏွုတ္မွ ထုတ္ေဖာ္မေျပာႏုိင္သည့္ ဘ၀သုိ ့ကုိတင္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ ကံဆုိးျခင္းၾကီးစြာေရာက္ေနျပီ။

"အရမ္း၀မ္းသာ ေက်းဇူးတင္ မထုိင္ႏုိင္ တင္ပါးအနာ "

"ဧည့္၀တ္မေက် ေတာင္းပန္"

 ကုိတင္ေဆာင္ ၏ ျပတ္ေတင္းျပတ္ေတာင္းေရးထားေသာ စာမ်ားကုိ ဖတ္ျပီး သူ မခ်ိျပဳံးျပဳံးမိသည္။ 

"ကုိတင္ေဆာင္ ဒါေတြ ေျပာဖုိ ့မလုိပါဘူးဗ်ာ က်ဳပ္က ဧည့္သည္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ကိစၥမရွိဘူး ေလာက၀တ္ေတြ မလုိ ပါဘူး ဗ်ာ" 

ကုိတင္ေဆာင္က "ေဆး ေခါင္းရင္းမွာ" ဟု ေရးျပသျဖင့္ ပလတ္စတစ္အိပ္ျဖင့္ထည့္ ထားေသာ ေဆးထုတ္

ကုိ ယူေပးရသည္။ သူ ေသာက္ရမည့္ေဆးမ်ားကုိ လက္ညွဳိးထုိးျပ သည္။ ေဆးသုံးျပားထုတ္ေပးျပီး ကုိတင္ေဆာင့္ ပါးစပ္ထဲ အသာထည့္ေပးလုိက္သည္။ ပခုံးကုိ အသာမထူ၍ ေရေႏြးပန္းကန္ကုိ ႏွုတ္ခမ္း တြင္ေတ့ေပးလုိက္သည္။ေနာက္ဆုံးေရတစ္ငုံတြင္ အသက္ရွဴမွားလွ်က္ ကုိတင္ေအာင္သီးေလသည္။

ေက်ာကုိ အသာသတ္ေပးရင္း ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆုိး၍ ေမာဟုိက္ေနေသာ ကုိတင္ေဆာင့္ကုိ ခဏ ေပြ ့ ထားလုိက္ရသည္။ကုိတင္ေဆာင္က  အေမာေျပေတာ့ သူ ့မိသားစု သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးရွာသည္။

 " ေနေကာင္းၾကပါတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ား ေနသာရဲ ့လား ကုိတင္ေဆာင္" 

ကုိတင္ေဆာင္ ေခါင္းအသာဆတ္ျပသည္။ စာေတြး ေရးျပီး သူ ့ကုိ ျပျပန္သည္။ 

" ေဆးတုိက္ေပးလုိ ့ေက်းဇူးတင္ မ်ဳိရခက္" 

ကုိတင္ေဆာင္ ၾကဳိးစားျပီး စာေတြ ေရးေနေသး၏၊ ေနာက္ဆုံးျပေသာ စာလုံးေတြကုိ ဖတ္ျပီး သူ ့ရင္ထဲတြင္ စူးရွ နာက်င္သြားမိသည္။ ကုိတင္ေဆာင့္မ်က္လုံးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြက တြဲခုိလို ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္လုိ ့။ သူ ကုိတင္ေဆာင့္ လက္ကုိ တင္တင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကုိင္ထားလုိက္မိေလသည္။ ရင္ထဲတြင္လည္း ေဒါသ၊ စာနာစိတန္နဲ ့၊ ၀မ္းနည္းမွုေတြ ေရာျပြန္းလွ်က္ သက္ျပင္းသာေလးေလး ခ်မိ ေတာ့ေလသည္။

"ေဆးေသာက္ သီးရင္ သမီးကရုိက္ ရင္ထဲ မေကာင္းဘူး ......... "

 

**************************************

ပုံေလးကုိ ဒီက ယူပါတယ္

စာဖတ္လည္လာမိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ျမဲပါေစ။
ရန္ကုန္သား

ခြ်တ္ယြင္းမွု၌ ေတြးေခၚျခင္း

ခုတေလာမွာ အေတြးတစ္ခု ကုိ ခ်ဲ ့ထြင္ျပီးေတြးမိေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေတြးမိေနသလဲဆုိတာေလး တင္ျပ ခ်င္စိတ္ကေလး ျဖစ္လာတာနဲ ့ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေတြ မိေဝးဘေဝး ႏိုင္ငံေဝး နဲ ့ ပညာသင္ တဲ့ သူကသင္၊ ေငြရွာတဲ့သူကရွာနဲ ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ေအးေအးပူပူ ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆုိး ေနထုိင္ ေန ၾက ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက ဒီကေနစပါတယ္။ ကုသုိလ္ ပညာ ဥစၥာ ေတြ ရဖုိ ့ သင့္ေတာ္တဲ့ အရပ္ေဒသ မွာ အခုိက္ အတန္ ျဖစ္ေစ အျမဲျဖစ္ ေစ မိေဝးဖေဝး ေဆြေဝးမ်ဳိးေဝးနဲ ့တပါးေသာတုိင္းျပည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ ဘယ္လုိ ေနထုိင္ေနၾကပါသလဲ။ လြမ္းရတာေတြလည္း ရွိတာေပါ့၊ ေဆြးရတာ ေတြက လည္း ဒုနဲ ့ေဒး၊ အားမတန္ လုိ ့မာန္ေလ်ာ့ မခ်ိျပဳံးျပဳံးခဲ့ရတာေတြကလည္း အၾကိမ္ၾကမ္၊ ဒုကၡေတြေတြ ့ရလုိ ့ဆင္းရဲ ေတြ နဲ ့ၾကဳံရလုိ ့ ဝမ္းနည္း အားငယ္ခဲ့ရတာလည္း အခါခါ၊ စသျဖင့္၊ ျခဳံေျပာရရင္ အဆင္မေျပမွုေတြၾကားမွာပဲ ေပ်ာ္ ေအာင္ေနေန ၾကရပါ တယ္။

ဒီအခါမွာ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိလာေလးက adaptation ဆုိတဲ့စကားလုံးေလးပါ။ အဘိဓါန္မွာေတာ့ သင့္ေလ်ာ္ ေအာင္ စီစဉ္ျခင္း။ ဆေလ်ာ္ေအာင္ ျပဳျပင္ျခင္း။ (ဇီဝေဗဒအနက္) သပၸါယ ျဖစ္ျခင္း။ သပၸါယျပဳျခင္း။ (ဥပေဒစကား ရပ္မ်ား) အစားထိုး ေျပာင္းလဲျခင္း။ .... စသည္ စသည္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပါတယ္။ ျမန္မာလုိ တုိတုိလုိရင္း ေျပာရ ရင္ ေတာ့ မွ်တေအာင္သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ အဆင္ေျပေအာင္ေနတယ္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက compensation ဆုိတဲ့ စကားပါ။ ဒီစကားလုံးမွာ အဓိပၸါယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ “something that makes you feel better when you have suffered something bad" လုိ ့ ကမ္းဘရစ္ခ်္ အဂၤလိပ္-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္က အနက္ ဖြင့္ပါတယ္။ တစ္ခုခု စိတ္ထဲ မေကာင္းျဖစ္ေနရင္ ေကာင္းသြားေအာင္ ခံစားေနရတာေတြ ကုိ ေနသာသြားေအာင္လုပ္ျခင္းေပါ့။ ဒီေတာ့က ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေတြ ရဲ ့ ႏြမ္းေန လြမ္းေနတဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ၾကမ္းေန ပန္းေနတဲ့ ေန ့ရက္ခ်ိန္ခါေတြမွာ နည္းမ်ဳိး လမ္းစုံနဲ ့ ဒီအရာေတြ ကုိေျဖ ေဖ်ာက္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေပ်ာက္ တာ ေတြ လည္း ရွိပါတယ္၊ မေပ်ာက္ေသာ္လည္း မတတ္ႏုိင္တဲ့အဆုံး မွိတ္ျပီး ေန လုိက္ရတဲ့အခါေတြလည္း ရွိမွာ ပါ။ ကြ်န္ေတာ္စကားခ်ီးေတြ မ်ားေနတာနဲ ့တင္ လုိရာမေရာက္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ကြ်န္ ေတာ့္အေတြးက ဒီျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ စာရွုသူ ျမင္သာ သိသာမယ့္ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာကေလး ထုတ္ ႏွုတ္ တင္ျပလုိက္ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။

လူေတြမွာ ျပဳျပင္လုိ ့ရတဲ့အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဆုိပါေတာ့ စကား ကုိ နားမခံသာေအာင္ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ ေျပာတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ ပုံမွန္ေလသံနဲ ့ေျပာတတ္ဖုိ ့က်င့္ယူလုိ ့ရပါတယ္။ အေျပးေႏွး တဲ့သူ ဟာ လည္း ျမန္လာေအာင္ေလ့က်င့္ယူလုိ ့ရပါတယ္။ အဆုံးစြန္ဆုံးေျပာရရင္ မုိက္ေနတဲ့သူကုိေတာင္ လိမၼာေရးျခားရွိလာေအာင္ သြန္သင္လုိ ့ရပါတယ္။ ဒါလုိဆုိ ျပင္လုိ ့မရတဲ့အားနည္းခ်က္ေတြကဘာေတြလဲ။ ကြ်န္ ေတာ္လွည့္ပတ္ေတြး ၾကည့္ပါတယ္။ ေခါင္းထဲမွာလည္း ကြ်န္ေတာ့အျမင္ကုိ ဆန္ ့ က်င္တဲ့ အေတြးေတြက ေခ်ပ လာ ျပန္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အင္မတန္ အရုပ္ဆုိးတယ္ ဆုိၾကပါစုိ ့။ ဟုိး အရင့္ အရင္အခ်ိန္ကာလေတြ က ေတာ့ ဒါဟာ ျပင္လုိ ့မရတဲ့ ခြ်တ္ယြင္း ခ်က္ ျဖစ္ခဲ့မွာပါ။ ေဟာခု တကယ္သာ ဆႏၵ ရွိခဲ့ရင္ ေခ်ာသြားေအာင္ လွသြားေအာင္ ျပင္လုိ ့ရေနျပီ။ ကုိးရီးယား ႏုိင္ငံက မင္းသား မင္းသမီးေတြက သက္ေသပါပဲ။ ဒီလို ဆင္ေျခတက္ တဲ့ အေတြးမ်ဳိးပါ။

ကဲဒါဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္ဘာေတြးပါသလဲ။ လူဟာ ကုိယ့္မွာ ဘာခြ်တ္ယြင္းေနသလဲဆုိတာကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က သိထား ၾကပါတယ္။ (မသိေသးရင္လည္း သိထားဖုိ ့သင့္လွတယ္လုိ ့ဆုိခ်င္ပါတယ္။) သိထားၾကလုိ ့လဲ ဦးျဖဴ ၊ ေဒၚမဲ၊ ဦးျပာ ၊ေဒၚနီ စသျဖင့္ ကြဲလြဲကုန္ၾကတာပါ။ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာထက္ စိတ္ေနသေဘာထားကုိ ဆုိခ်င္ျခင္း ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒီလူကေတာ့ စိတ္ေကာင္းရွိတယ္ သူကေတာ့ စိတ္ယုတ္တယ္ မေကာင္းဘူး စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒီလုိ စိတ္ ေကာင္းရွိတယ္ဆုိတဲ့ မေကာင္းဘူးေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ဆုိတဲ့ နာမဝိေသသန ေတြ ဘယ္လုိ ျဖစ္လာရသလဲ။ ဒီ ေနရာမွာ ဆက္ေတြးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘာေတြက အဲဒီလူေတြကုိ စိတ္ေကာင္းရွိေစ တာလဲ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ ျဖစ္ ေစတာလဲ ဆုိတာ ေတြးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ သူတုိ ့မွာ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေနလို ့ဒီလုိအမ်ဳိးမ်ဳိး အစား စား ကြဲျပားသြားတာျဖစ္တယ္လုိ ့ထင္မိပါတယ္။ ဒါနဲ ့ဘယ္လုိခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြ ေၾကာင့္ဒီလုိ ကြဲသြားၾကသလဲ။ ဒီေန ရာမွာ ေတာ္ေတာ္ ကေလး ဝိေရာဓိ ျဖစ္စရာျဖစ္လာပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဥပမာေလး ေတြ ရွာၾကည့္မိတယ္။ ဆုိၾကပါစုိ ့ ေမာင္ျဖဴဟာ အင္မတန္ အရုပ္ဆုိးပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အင္မ တန္ စိတ္ထားေကာင္းတယ္။ ေနာက္ ေမာင္ညဳိကလည္း အင္မတန္ အရုပ္ဆုိးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္သူက်ျပန္ေတာ့ စိတ္ထား မေကာင္းဘူး၊ ေကာက္က်စ္ခ်င္တယ္ ညစ္ပတ္ခ်င္တယ္။ ဒါဆုိ အရုပ္ဆုိးသူခ်င္းတူတူ ဘာလုိ ့မတူရ သလဲ။ ခပ္ကပ္ကပ္ေျဖရင္ေတာ့ဆက္ေတြးဖုိ ့မလုိဘူးေပါ့။ “ဟ လူခ်င္းမွ မတူတာ အသက္ရွဴကြဲ တာေပါ့ကြာ” လုိ ့ေျပာတာနဲ ့ျပတ္ခ်င္ ျပတ္ပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ေမာင္ျဖဴက အရုပ္ဆုိးေပမယ့္ “ငါ အရုပ္ ဆုိးတာ ငါ့ကံ ငါ့ အေၾကာင္းပဲ စိတ္ေကာင္းဖုိ ့က အေရးၾကီးတယ္ ”လုိ ့ေတြးခ်င္ေတြးမေပါ့။ ေမာင္ညဳိက်ျပန္ေတာ့ “ငါ အရုပ္ဆုိးတယ္ ကြာ အရုပ္ေခ်ာတဲ့လူေတြ ေတြ ့ရင္ တြယ္လုိက္ဦးမယ္ကြာ၊ ႏွိပ္ကြပ္လုိက္ဦးမယ္ကြာ၊ ဆုိတဲ့ စိတ္ရွိလုိ ့ လူေတြကသူ ့ကုိ စိတ္မေကာင္းဘူး ညစ္ပတ္တယ္ လုိ ့ေျပာၾကတာေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။ ဒီေတာ့ ေမာင္ျဖဴက သူ ့ကုိယ္သူ adaptation လုပ္ႏုိင္တဲ့ သူျဖစ္တယ္။ “ငါေကာင္းရင္ေတာ့ ငါ့အရုပ္ဆုိးတာ ကြယ္ ေလာက္ တယ္။ ေမွးမိွန္သြားေလာက္တယ္။ ငါ ေကာင္းေအာင္၊ အသုံးဝင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ အဆင္းမရွိေပမယ့္ အခ်င္းရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္၊ေနမွပဲ ”ဆုိျပီးေတြးလုိ ့ေပါ့။ ဒီေတာ့သူက ၾကဳိးစား လာရတယ္။ အသိ ပညာ နဲ ့ျပည့္စုံေအာင္ လူ ့ေလာကမွာ သူဟာ အသုံးဝင္တဲ့ သူ ျဖစ္ေအာင္ ၾကဳိးစားတယ္ အားထုတ္တယ္။ ဒီ ေတာ့ သူဟာ မွန္ကန္တဲ့ compensation တစ္နည္းအားျဖင့္ adaptation လုပ္တာပဲ။ သူဟာ ထင္ေပၚေက်ာ္ ၾကားလာမယ္ ေအာင္ျမင္မွုေတြရလာမယ္။ သူ ့ထက္ အရုပ္ေခ်ာသူေတြကလည္း သူ ့ကုိရုိေသလာမယ္။ အဲဒီလူ ေတြ ထက္လည္း ပညာတတ္လာမယ္။ မိမိရဲ ့ခြ်တ္ယြင္းမွု တစ္ခု အတြက္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ ေနလုိ ့အက်ဳိးမရွိႏိုင္ ဘူးလုိ ့ ဒီေနရာမွာ ေလးထားျပီးဆုိလုိခ်င္တာပါ။ ေမာင္ညဳိ ့အေၾကာင္းကုိခ်ဲ ့ကားေျပာစရာမလုိေတာ့ဟု ထင္ပါ တယ္။

ဒီေတာ့ အထက္မွာ ဥပမာနဲ ့စပ္လ်င္းျပီး တင္ျပထားတဲ့ adaptation နဲ ့compensation ဆုိတဲ့စကားမွာ ကြ်န္ ေတာ္က compensation ကုိသုံးရင္ေနရာပုိက်လိမ့္မယ္လုိ ့ထင္ပါတယ္။ (အဓိပၸါယ္ခ်င္းေတာ့ ခပ္ဆင္ဆင္ တူပါတယ္) ဆုိေတာ့က လူတစ္ေယာက္ ေကာင္း တယ္ ဆုိး တယ္ဆုိတာ သူ ဘယ္လုိ ခံစားတယ္ (ဘယ္လို compensate လုပ္တယ္) ဆုိတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္ပါ တယ္။ ဒီေတာ့ compensation ဟာ သူ ့ရဲ ့အေတြး အျမင္ျဖစ္လာပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္သူ ့အေတြး အျမင္မွန္လာရင္ compensation လုပ္ႏိုင္လာမယ္။ မိမိစိတ္ကုိ ထိန္းညွိျခင္းဟာ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ အင္မတန္ အေရးၾကီးပါလားဆုိတာကြ်န္ေတာ္ လင္းလင္းၾကီးေတြ ့မိတယ္။ အင္မတန္ ခက္ပါလားလုိ ့လည္း ျမင္မိတယ္။

ဒီေတာ့ ျပဳျပင္လုိ ့မရတဲ့ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ ေတြရွိေနတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ မွန္ကန္တဲ့ အေတြးရွိဖုိ ့ မွန္ ကန္တဲ့ compensation ရွိဖုိ ့အင္မတန္အေရးၾကီးပါတယ္။ (၃၈) ျဖာမဂၤလာတရားေတာ္မွာလည္း အတၱသမာ ပဏိဒိစ- မိမိ ကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ျခင္း ဆုိတာရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ မွန္ကန္တဲ့ compensation ဟာ လည္း ဒီမဂၤလာ တရားေတာ္ရဲ ့အစိတ္အပုိင္းျဖစ္ေကာင္းတယ္လုိ ့ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္နယ္ပယ္ မွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမာၻေက်ာ္ႏိုင္ငံေက်ာ္ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ငယ္ဘဝက ဆင္းရဲ မြဲေတသူေတြ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိခဲ့ သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆုိတာ သူတုိ ့ရဲ ့အတၳဳပၸတၱိေတြမွာ အထင္အရွားေတြ ့ႏုိင္ပါတယ္။ သူတုိ ့ဟာ မွန္ကန္တဲ့ compensation ရွိခဲ့ၾကလုိ ့ပဲလုိ ့ဆုိႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူတုိ ့ရဲ ့ကံတရား အပါအဝင္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အားနည္းမွု ေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ျပင္းရွတဲ့ ခံစားမွုေတြ ကုိ အားအျဖစ္ေျပာင္းလဲ တတ္ဖုိ ့ သိပ္ အေရးၾကီးတာကုိ ေတြ ့ရမွာျဖစ္ ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ အဲဒီလုိ အားငယ္မွုေတြ နာက်င္မွုေတြ ေၾကာင့္လူေတြဟာ ဘာသာေရးအဆုံးအမေတြ၊ လူၾကီး သူမ ေတြရဲ ့ အဆုံး အမေတြ၊ သဘာဝရဲ ့သေဘာ တရားေတြ နဲ ့လြတ္ျပီး ေတြးေခၚမိတဲ့အခါ တရားလက္လြတ္ ေတြ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ အျပစ္ရွာမရေတာ့ တဲ့အခါ ကံဆုိးလုိက္ ေလျခင္းဆုိျပီး ကုိယ့္ကံၾကမၼာကုိ အျပစ္ရွာ ၾက တယ္။ ေနာက္ ဒီအေပၚမွာ အားငယ္စိတ္ေတြ တစ္ေလွၾကီးဝင္လာၾက၊ စိတ္ဖိစီးမွုခံစားလာရ ျဖစ္လာၾက တယ္။ ေၾကာက္ရြံ ့ တုန္လွုပ္လာၾကတယ္။ ေဒါသေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အဲဒီေနရာ မွာ စတင္မွားၾက ေတာ့တာ ပါပဲ။ ေပါက္ကြဲလာၾကတယ္။ မိမိကုိယ္ကုိ အျပင္ ပတ္ဝန္း က်င္ကုိလည္း ႏွိပ္စက္လာၾကတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ျပန္လည္ တုိက္ခုိက္လာၾကတယ္။ သူ ဟာ အသုံးဝင္တဲ့သူ အေရးပါတဲ့သူ အရည္ အခ်င္းရွိတယ္ သူျဖစ္တယ္ ဆုိ တာ မွားယြင္းတဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ ့ျပသလာၾကတယ္။ ဒီအရာ ေတြ အားလုံးဟာ မွားယြင္းတဲ့ compensation လုိ ့ဆုိခ်င္ပါတယ္။

စိတ္ကုိ ထားတတ္ဖုိ ့ အင္မတန္အေရးၾကီး ပါ တယ္။ စိတ္ထားတတ္တဲ့သူဟာ ဘယ္ေလာက္ ဆုိးရြားတဲ့ အေျခ အေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ compensate လုပ္ႏုိင္ပါ တယ္။ ဒီလုိ လုပ္ႏုိင္ရင္ နည္းလမ္းဆုိတာ ေပၚလာတာပါပဲ။ မိမိရဲ ့ ဆႏၵ လက္ေတြ ့ဘဝမွာ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ လာ ဖုိ ့“နည္းလမ္းေကာင္း” ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုိ ့လုိပါတယ္။ ဆုိးရြားေန တဲ့ ျဖစ္တည္မွု သုိ ့မဟုတ္ အေျခအေနတစ္ခုခုက ရလာတဲ့ ခံစားမွုကုိ အားအျဖစ္ဖန္တီးႏုိင္ဖုိ ့လုိပါတယ္။ စိတ္ဆုိ တာ မထားတတ္ရင္ compensation မလုပ္ႏုိင္ရင္ မွ်တစြာ မေတြးတတ္ရင္ မခ်မ္းသာပါ ဘူး။ ထို ့အတူပဲ မိမိ ကုိယ္တုိင္ (စိတ္) ခ်မ္းသာမွု မရွိတဲ့သူဟာ တပါးသူအေပၚ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ ျပဳႏိုင္ဖုိ ့မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ကု သုိလ္ ပညာ ဥစၥာေတြ ရဖုိ ့ မေပ်ာ္ေပမယ့္ ေတာ္ရာ အရပ္မွာေန ၾကရလုိ ့ ေပ်ာ္ေအာင္ တစ္နည္း အားျဖင့္ မေပ်ာ္ ေသာ္ မွ ေနသာေအာင္ compensate လုပ္ ျပီးေနၾကရသလုိ မိမိကုိယ္မွာ ရွိေနတဲ့ မျပည့္စုံမွု ခြ်တ္ယြင္းမွုေတြေၾကာင့္ နင့္နင့္သည္းသည္း နာနာက်င္က်င္ ခံစားရတဲ့အခါမွာလည္း compensate လုပ္ႏိုင္ဖုိ ့အေရးၾကီးပါတယ္။ စိတ္ ရွည္ သည္းခံဖုိ ့အေရးၾကီးပါတယ္ စိတ္ထားတတ္ဖုိ ့အေရးၾကီးပါတယ္။ ကုိယ့္လုိ လူေတြ ဘယ္လုိ ေနေနၾကရသ လဲ ဆုိတာမ်ဳိး ေလ့လာတတ္ဖုိ ့လုိပါတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ ့ကြ်န္ေတာ္ အထပ္ထပ္ ေတြးမိေနလဲဆုိေတာ့ တခ်ဳိ ့ကိစၥ ေတြဟာ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ္ တစ္ေယာက္တည္း ၾကိတ္ျပီးခံစားေနရတာမ်ဳိးေတြ ရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ လွ်ဳိ ့ဝွက္အပ္တဲ့ လူသိမခံႏိုင္တဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့အေတြးအေခၚကုိ မ်ားစြာေျပာင္းလဲေစတတ္ လုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္း မွာ ဒီလုိ ယြင္းခြ်တ္မွုေတြ ရွိေနမွာ မလြဲတဲ့အတြက္ လူတုိင္း လူတုိင္းဆင္ျခင္သင့္လွတယ္လုိ ့ေတြးမိပါ တယ္။ ဒီ စာေလးဖတ္ျပီး ေတြးစရာေလးေတြ ရသြားလိမ့္မယ္လုိ ့လည္းေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ျပဳျပင္လုိ ့မရတဲ့ အားနည္း ခ်က္ မ်ားအတြက္ မွန္ကန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ compensation တစ္နည္းအားျဖင့္ သင့္တင့္မွ်တေအာင္ ေတြးေခၚယူဆျခင္း သည္ မ်ားစြာလုိအပ္လွပါေၾကာင္း ေတြးမိတာေလး ေဖာက္သည္ခ်ရင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။


စာဖတ္ လည္လာမိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ျမဲပါေစ
ရန္ကုန္သား

ကြယ္ရာတြင္သာ လက္ဖြာသူ

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ရင္ခုန္ခဲ့ၾကရဲ ့လား။ ဒီေမးခြန္းသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရယ္စရာ ဟာသ တစ္ခုျဖစ္ေနေပမည္။ ရင္ခုန္ မွန္း မသိ ခုန္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ေဖြးေဖြးလွုပ္ေအာင္ျဖဴေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႏွင္းခါးေတြကလည္း မင္း မူ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ကႏၱာရ တစ္ခုရဲ ့အထီးက်န္မွုမ်ဳိးက ေနရာယူ။ ေန ့ပင္မဟုတ္ ညခ်ည္းသက္သက္ သာ။ အလင္းေတြကလည္း ကင္းမဲ့လုိေနေလသည္။ ဟာသဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ၾကည့္ေနေပမယ့္ ရယ္သြမ္းဖုိ ့ေမ့ ေလ်ာ့ ေနတဲ့ သူ၊ လြမ္းစရာဇာတ္ထုတ္ကုိ ၾကည့္ေနေပမယ့္ သက္ျပင္းဖြဖြပင္ မခ်မိသူ။ ဒီလုိ လူ တစ္ေယာက္ တည္း က်န္ ခဲ့တာလည္း ဆန္းေတာ့ မဆန္းလွ။ ခါးသက္တဲ့ အရသာ တစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ အေတာ္ရင္း ႏွီး ကြ်မ္း ဝင္ေန ပါသည္။

အနားမွာ ဗုံးတစ္လုံးေပါက္ကြဲသြားသည္ ဆုိၾကပါစုိ ့။ ကြ်န္ေတာ့္ နားေတြကလည္းအူ အျမင္ေတြကလည္း ေဝဝါး အသိေတြကလည္း ေထြျပားေနခ်ိန္မွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေမးေသာ ေမးခြန္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ေျဖႏုိင္ ၾကားႏိုင္ မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိ ့အတူ ကြ်န္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္ကလည္း တုန္ ့ျပန္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဒီလုိ ခံစားခ်က္မ်ဳိးျဖစ္ မည္။ သူနဲ ့ေနာက္ဆုံး စကားေျပာေသာေန ့က ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ကုိယ္လုံး ထူပူလုိ ့ေနသည္။ သူ ့စကားေတြက လည္း နီးလုိက္ ေဝးလုိက္ ျဖစ္ေန ခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ပင္ မွန္မွန္ ခုန္ေနခဲ့ရဲ ့လားကြ်န္ေတာ္မသိ။ ဆုံးရွုံးရ ေတာ့ မည္ ဟူေသာ အသိက လူ ကုိ ထူအ သြားေစခဲ့သလားမဆုိႏုိင္ေပ။

“နင္ေတာ္ေတာ္ ေနႏိုင္တာပဲ ” လုိ ့ေျပာတဲ့သူ ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေငး၍သာၾကည့္ေနမိသည္။ ဆင္ေျခလည္းမေပးမိ ဝန္လဲမခံမိ။ ဘယ္လုိ လူလဲ။ သူ လည္း မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ေနခဲ့မည္သာျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္စစီ ခ်ဳိးဖ့ဲ ျပစ္ ခ်င္ေန ခဲ့မည္သာျဖစ္သည္။ သူ ့ရဲ ့ေဝခြဲ မရျဖစ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းညဳိညိဳေတြကုိသာ အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ ေငးၾကည့္ ေန မိျပန္သည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ပြင့္လင္းႏုိင္မည္နည္း။ တစ္သက္လုံး အတူ သိခဲ့ကြ်မ္းခဲ့သမွ် သူ သည္ ရုိးသားစြာပြင့္လင္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ျဖစ္ ပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ “နင္ငါ့ကုိ ခ်စ္လားဟင္” ဆုိျပီး ေမးမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဒါ့ ေၾကာင့္ လည္း ကြ်န္ေတာ္နဲ ့သူမ ထုိမွ် ၾကာရွည္စြာ ရင္းႏွီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုခု ေျပာခဲ့ဖုိ ့ေကာင္းသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြယ္ရာတြင္သာ လက္ဖြာဖြာႏွင့္စာေရးတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေရွ ့တြင္ေတာ့ ေတမိလက္သစ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ စကားေတြသည္ မွင္တံ ဖ်ားမွသာ ေၾကြက်ရုိး ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သုတ္ကနဲ ဝင္တုိက္လာေသာေလက သူမ၏ ဆံႏြယ္စေတြကုိ ထုိးဖြ သြား သည္။ ကြ်န္ေတာ့ ႏွာဖ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျပီးသား ရနံ တစ္ခု သင္းပ်ံ ့သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ ့တြင္ ေဒါသ ျဖစ္ခဲ့ သမွ် အံၾကိတ္ခဲ့ ရသမွ် ဖြင့္ဟကာ ငုိေၾကြးခဲ့ေသာ္လည္း ထုိေနက သူ ့မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စစ ပင္ မျမင္ ရခဲ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဤမွ် ေၾကာင္ပါသည္။ သူ မ်က္ရည္က်ေတာ့ေကာ ဒီသံမဏိ အသည္းက ငုိပြဲ ဆင္မည္တဲ့လား။ သူသည္ ႏူးညံ့ေသာ္လည္း ေပ်ာ့ညံ့သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ပါ။သူ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္လ တိတိ အခ်ိန္ေပးခဲ့ပါ သည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာဖုိ ့တစ္လ တိတိ ျပင္ဆင္ခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ ဆယ္ႏွစ္လုံးလုံး အိပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ တစ္လ ဟူေသာ ကာလသည္ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ယုံမွ်သာ ႏိုး ထလာခဲ့ဟန္ တူပါ သည္။

တစ္ခုခု ကုိ ဆုံးရွုံးလုနီးလူတစ္ေယာက္သည္ အရူးအမူး ႏွေျမာတသ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ငုိေၾကြးခ်င္ငိုေၾကြး ေပါက္ ကြဲခ်င္ ေပါက္ကြဲမည္။ တုံနိဘာေဝဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းကေတာ့ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ သဘာဝ မက် လွ။ သုိ ေၾကာင့္ “ အသည္းႏွလုံး မရွိတဲ့လူ” ဟုေသာ သူ ့ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္းကုိ ျငိမ္သက္စြာခံခဲ့မိျခင္းျဖစ္ မည္။ သံ ေယာဇဥ္ၾကဳိးေတြ လြန္းတင္တုန္းက အမွုမဲ့အမွတ္မဲ့ ရွိေနခဲ့ေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ ့ဆုံျခင္း အျပစ္မဲ့တဲ့ ေတြ ့ဆုံျခင္းတုိ ့နိဂုံးတုိင္ ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္လည္း ႏိုးထဖုိ ့ေကာင္းျပီ။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္ လည္း ႏုိးသင့္ျပီ။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္အိပ္ေနခဲ့မိသည္။ လူေပ ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္မည္။ ေနပါေစ ဘာ ျဖစ္ျဖစ္ ေပခံမယ္ ဆုိတဲ့ လူမ်ိုဳး ျဖစ္သည္။

ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ ့ေပေတမွုကုိ ကုိယ္တုိင္လြတ္လပ္စြာ ခံယူခြင့္ရွိေသာ္လည္း အေဖာ္အေပါင္းေတာ့ ေခၚမသြားခဲ့ သင့္ေပ။ သူ သည္ ကြ်န္ေတာ့္ “ေပ” မွု၏ တစ္နည္းအားျဖင့္ “ေခါင္းမာမွု” ၏ ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိး ကုိ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အတူ ခံစားခဲ့ရရွာသည္။ တရားမွ်တမွုမရွိခဲ့၍ ကြ်န္ေတာ့္ကုိယ္ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ရွက္ရြံ ့မိပါသည္။ ဝမ္း နည္းေနရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွုသည္ ေနာင္တႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ့ ေပေတေသာ ႏွလုံး သားကုိ တအားဝင္လုိ ့ေဆာင့္ခဲ့ပါျပီ။ ဆင္ေျခတစ္ခု ေပးမိသည္။ “ငါ့မွာ ႏွလုံးသား ရွိတယ္” ဒီစကား သူ ၾကား ရင္ ဒါမွ မဟုတ္ ဒီစာကုိ သူမ်ားဖတ္မိရင္ ဟားတုိက္ျပီး ရယ္လုိက္မည့္အျဖစ္ကုိ ျမင္ေယာင္မိသည္။ ရယ္လုိ က ရယ္ ေပေတာ့ ေလွာင္လုိက ေလွာင္ေပေတာ့။ အခ်စ္ဆုိတာ ဒီလို ခါးသက္သက္ ရွတတ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္၏ ထင္ သည္။ ကြ်န္ေတာ့္၏ ေရသာခုိမွုသည္ ရွက္ရြံ ့မွုမ်ားႏွင့္သာ အဆုံးသတ္ခဲ့ရျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ သိေတာ့သိခဲ့လိမ့္မည္။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ တန္ဖုိးမထားခဲ့ျခင္းကေတာ့ ျငင္းမရေပ။

ကြ်န္ေတာ့္လုိ လူမ်ဳိးသည္ သူ ့လုိ မိန္းကေလးမ်ဳိးကုိမွ ခ်စ္သူအျဖစ္မရလွ်င္ ဇနီးအျဖစ္ မေပါင္းသင္းရလွ်င္ ဘယ္ ေတာ့မွ ရည္းစားကုိလည္းေကာင္း ဇနီးကုိလည္းေကာင္း ရေတာ့မည့္ လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ နည္း။ ရွင္းလွပါသည္ သူ သည္ ကြ်န္ေတာ့ကုိ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ပင္ နားလည္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တည္း။ ကြ်န္ေတာ့္စီးပုိးမွုေတြ ကေလးဆန္မွုေတြ ရက္စက္မွုေတြကုိ ခ်စ္စိတ္ .... (ကြ်န္ေတာ့္ အထင္) တစ္မ်ဳိး တည္းနဲ ့ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ နားလည္ေပးခဲ့သည္။ သူဟာ ဘယ္လုိ မိန္းမလည္းဆုိတာ ကြ်န္ ေတာ္သိရက္နဲ ့ဒီလုိ ေပေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ “လူမုိက္” မွန္ပါသည္ ကြ်န္ေတာ္ လူေပ တစ္ျဖစ္လည္း လူမုိက္တစ္ ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ သူ ့ကုိ အလြယ္တကူ လက္ေလ်ာ့ခဲ့သည့္အတြက္ ဘယ္မွ် ေဒါသျဖစ္လုိက္မည္နည္း။ ေသာကေတြေဝ ရတက္ေတြေပြ လုိက္မည္နည္း။ ႏူးညံ့ သေလာက္ ( အတြင္းစိတ္တြင္ လဲျပဳိေနသည့္တုိင္) မာန ကုိ ထိခုိက္ခံမည့္သူ မဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ ့တြင္ေတာ့ အျပဳံးစစနဲ ့ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သူ ့ကုိ မေျပာလုိက္ရေသာ စကားေတြ ရွိေနပါေသးသည္။ ဆုိခဲ့ျပီးသည့္အတုိင္း ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြယ္ ရာ တြင္ လက္ဖြာတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိယ္ ကြ်န္ေတာ္ မေဝခြဲႏုိင္ဘဲနဲ ့ကုိယ္မႏုိင္တဲ့ ဝန္ကုိ မထမ္းလိုလွေပ။ ထုိ ့အတူ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္သူ မနာက်င္ရေစခ်င္ တစ္ခါ နာက်င္ျခင္းျဖင့္ သူ ့ ကုိ ကြ်န္ ေတာ့္ အနားမွ ထြက္ခြာသြားျခင္းသည္ အၾကိမ္ၾကိမ္နာက်င္ရျခင္းထက္ မ်ားစြာသက္သာေပလိမ့္ မည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွစ္သိမ့္မွု မပါပဲ သူသြားမည့္ ခရီးလမ္းကုိ လည္း ေျဖာင့္ျဖဴးေစခ်င္သည္။ သူတြဲ သည့္ လက္ေတြလည္း ျမဲေစခ်င္ သည္။ သူ ့ထီးကေလးကလည္း ဘဝ၏ေနေလျပင္းတုိ ့ဒဏ္မွ လုံျခဳံေအာင္ ကာကြယ္ ေပးေစခ်င္သည္။ သူ ့အရိပ္ ရွင္သည္ သူ ပင္ပန္းစဥ္ ေခြ်းစတိတ္ေအာင္ ေအးျငိမ္းႏုိင္ေစခ်င္သည္။ သူ ့အငုိ ေတြ တိတ္ေအာင္ အေခ်ာ့ေတး ကုိ ညည္း တတ္ေစခ်င္သည္။ သူ ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ေသာအခါ အေသာညီေအာင္ ေရာကာ ရယ္တတ္ေစခ်င္သည္။ သူ အားနည္း ခ်ိန္ အားငယ္ေနခ်ိန္တြင္ သူ ့ရဲ ့မွီခုိရာ အားထားရာ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ ဘဝေဖာ္သည္ သူ ့ကုိ ဦးေဆာင္ သူ တစ္ ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္သည္ဟူေသာ သူ ့ဆႏၵျပည့္ဝေစခ်င္သည္။

ကြ်န္ေတာ့ သံေယာဇဥ္က မျပတ္ေသးပါ။ ႏွစ္ကူးမုိ ့အခ်စ္ေတြ ျမဴးသံၾကားရခ်ိန္တြင္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးေသာ သူ ့ကုိ ... ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အခ်စ္ဦးကုိ.... သတိရေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ဝန္ခံပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူခုိး ေျပးမွ ထုိးကြင္းထ ဟု ကဲ့ရဲ ့ၾကေပမည္။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္လုိ ေပေပေတေတ မုိက္မုိက္ရဲဲရဲ လူတစ္ေယာက္ အ တြက္ ထုိသုိ ့ကဲ့ရဲ ့သည္မွာ ဘာမ်ား ထူးမည္နည္း။ ကြ်န္ေတာ္ ကြယ္ရာမွာ လက္ဖြာမိျပန္ေလျပီ။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူ တစ္ ေယာက္ ႏွစ္သစ္ ကူး အခါသမယတြင္ အုိးအိမ္ အသစ္မွာ အစုိးရိမ္ကင္းကင္း ေၾကာင့္ၾက ကင္းကင္းနဲ ့ ခ်စ္ခ်င္း ကုိ ပုိင္ဆုိင္ ႏုိင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းလုိက္မိပါသည္။

စာဖတ္လည္လာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ျမဲပါေစ
ရန္ကုန္သား :)