ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အိမ္ရဲ ့ေရခ်ဳိတြင္း

“ ကုိေရ ထမင္းစားမယ္ေလ။ ေနာက္မွဖတ္ေတာ့ လာလာ ...”

ဂ်ာနယ္ဖတ္ေနေသာ အေဖ ့ကုိ အေမ ကလွမ္းေခၚသည္။ ဒီကေန ့ေတာ့ အေမက ငါးၾကင္းေလးကုိ ေၾကာ္ျပီး၊ ငရုတ္ သီး ေလးနဲ ့ျပန္ လွိမ့္ထားသည္။ ရာသီ ေပၚမန္က်ည္းရြက္နဲ ့ေသနပ္ရြက္ကုိ ငါးၾကင္း ေခါင္းေလး ခပ္ထားေသာ ဟင္းခ်ဳိ ရယ္၊ အေမ ေဖ်ာ္ထား တဲ ့ငါးပိပန္ေထြေဖ်ာ္ရယ္နဲ ့ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့အိမ္ထမင္း ဝုိင္းေလးက စုိစုိေျပေျပရွိလွသည္။ သရက္ သီး အကင္းေလး တထုတ္ထုတ္ နဲ ့ေလြးလုိက္တဲ ့ထမင္းမ်ား ေလွ်ာကနဲ ေလွ်ာ ကနဲ ျဖင့္အင္မတန္ျမိန္လွတယ္။

အေဖကသားစုံသမီးစုံထမင္းစားတာကုိ အင္မတန္ မက္ေမာသည္။ အလုပ္နားရက္မုိ ့ကြ်န္ေတာ္တုိ ့မိသားစု အေမ့ ထ မင္း ဝုိင္းမွာ မ်က္ႏွာစုံညီစားၾကေတာ့ အေဖက လည္းထမင္းပုိဝင္သသည္တဲ ့။ အေမကလည္း ကြ်န္ေတာ္ေသြးထား တဲ ့ ေရႊဘုိ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ ့မိန္ ့မိန္ ့ၾကီးထုိင္လုိ ့။ အဲလုိသနပ္ခါးလိမ္း ထား တဲ ့အေမ့ပါးမ်ားနမ္းလုိက္ရရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲေအး ေအးသြားတာပဲ။ အေမကေတာ့ဆုေတြေပးရွာတယ္....

“ ငါ့သားၾကီးဘုန္းၾကီးလုိ ့အသက္ရွည္ပါေစေတာ္၊ မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစ၊ အသံၾကားေတာ့သနားပါေစ၊ သြားေလရာ အရပ္ခလုတ္မထိလုိ ့ဆူးမျငိပါေစနဲ ့.. သာဓုေတာ္ သာဓု...သာဓု...”

အဲလုိအေမကဆုေပးရင္ အငယ္မက ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္မ်ားေဆးရင္း ကလွမ္းေအာ္သည္။

“ အေမတုိ ့မ်ားသူ ့သားဆုိေပးလုိက္တဲ ့ဆုေတြ ဆုံးမဆုံးႏုိင္ဘူး။ သမီးမ်ားက်ေတာ့..ဟင္း.. မေျပာခ်င္ဘူး....”

အေမက အငယ္မအဲလုိမ်ားေျပာရင္ မ်က္လုံးေလးျပဴးျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္ကာ ျပဳံးျပသည္။ အငယ္မ မၾကားေအာင္ “မနာလုိ ျဖစ္ေနတာ မင္းညီမ...က” ဟုခပ္တုိးတုိးေျပာတတ္သည္။ အဲေနာက္ မီးဖုိထဲက သမီးလုပ္ သူ ၾကားရေလာက္ ေအာင္ လွမ္းျပီးဆုေတြ ေပးျပန္သည္။

“ အမေလးသမီးရယ္ ငါသမီးသာမရွိရင္ အေမေတာ့ မီးဖုိထဲခါးခ်ိရခ်ည္ရဲ ့....အေမ့ကုိ ကူရလုိ ့ငါ့သမီးေလး လင္ ေကာင္း သားေကာင္းရပါေစေတာ္.....”

အငယ္မက အေမ့အခန္းဝတြင္ဘြားကနဲ ေပၚလာျပီး ႏွုတ္ခမ္းေလးစူကာ အေမ့ကုိခါးေထာက္ျပီးရန္ေတြ ့ေတာ့သည္။

“ေတြ ့လား အေမက သမီးက်ေတာ့ ဘုန္းၾကီးတာလဲ မပါဘူး... သက္ရွည္တာလည္း မပါဘူး ....လင္ပဲ အယူခုိင္း ေနေတာ့ တာပဲ...”

“ ေအးဟုတ္ပါရဲ ့သမီးရယ္ အေမကလည္း ေနာ္ ဆုေတြေပးမိေပးရာေတြေပးေနေတာ့တာပဲ။ ကဲပါကဲပါ ငါ့သမီးေလး လည္း ဘုန္းၾကီးပါေစသက္ရွည္ပါေစ။ ဒီထက္မက လွႏုိင္ပါေစေတာ္...ဟင္း..ဟင္း”

အေမက ေျခသလုံးေလးဆန္ ့ကာ သနပ္ခါးေရက်ဲေလး လိမ္းရင္းက ရယ္ေသြးလ်က္ဆုျပင္ေပးသည္။ ထုိအခါမွအငယ္ မက ျပဳံးစစနဲ ့အေမ့ကုိ ဖက္ကာနမ္း သည္။ အေမ့ကုိယ္မ်ား ေအးေအးစိမ့္စိမ့္နဲ ့သိပ္ဖက္ လုိ ့ေကာင္းတာပဲ။ အေမအ ဝတ္ လဲတုန္း ကြ်န္ေတာ္က စားပြဲခင္း၊ အငယ္မက ထမင္းဟင္းခူးၾကသည္။ အေဖ က ေရေႏြးအုိး လက္ဖက္ ေျခာက္ ခပ္ဖုိ ့အိမ္ေရွ ့မွ လွမ္းသတိေပးသည္။

“ ကုိ ျဖည္းျဖည္းစားပါ ဘယ္ႏွယ္ ့လူလုိက္တာက်ေနတာပဲ။ က်ဳပ္ျဖင့္ ထမင္းတစ္ဝက္ေတာင္မက်ဳိး ေသးဘူး...”

ထမင္းစားရင္ခပ္သြက္သြက္စားတတ္ေသာ အေဖက ထမင္းဝုိင္း ဟင္းခ်ဳိခြက္ မေရာက္ခင္ပင္ သုံးေလးလုပ္ ေလာက္ စား ျပီးႏွင့္ျပီ။ သရက္သီးအကင္းေလးနဲ ့ပန္ေထြေဖ်ာ္ကုိ အေဖသိပ္ၾကဳိက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ တခါတေလ အေမ ့ကုိ စေသးသည္...

“ အေမ က သရက္သီးတုိ ့စရာနဲ ့ပန္ေထြေဖ်ာ္ကုိ သားၾကဳိက္လုိ ့လုပ္ေပးတာလား။ အေဖၾကဳိက္လုိ ့လုပ္ေပးတာ လား”

“ မင္းၾကဳိက္လုိ ့ေပ့ါသားရဲ ့။ ငါ့သားၾကဳိက္လုိ ့အေမက ကုိယ္တုိင္ လုပ္ထားတာ စားသား..စားေကာင္းမွေကာင္း ... မင္းတုိ ့မ်ားမ်ားစားမွ အေမက ခ်က္ရတာ အေမာေျပတာ...စား...”

အဲလုိ အေမကေျပာေတာ့ အေဖ က ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ျပီး ရယ္ေသြးေသြးေျပာသည္။

“ မင္းအေမ က ငါ့ကုိ ေစတနာ မရွိေတာ့ဘူးကြ ”.... ထုိအခါအေမက

“အလုိေတာ္ ရွင္ဘယ့္နဲ ့တုန္း ကေလးေတြကုိ...တူတူေပါ့.. ကုိယ့္သားကုိေျပာတာပဲကုိး...ၾကည့္ပါလား.. စကားနာ ေလးက ထုိးလုိက္ရမွ....”

ဒီလုိအခ်ိန္မ်ားအကြက္ေကာင္းေစာင့္ေနတဲ ့အငယ္မက ငါးတစ္တုံးခပ္ခါ အေဖ ့ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးရင္း မ်က္လုံးေလး ေမွးျပီး

“ ကဲ အေဖ သမီးက အေဖ အတြက္ ငါးၾကင္းေၾကာ္ထားတာ ဒီမွာလက္ေတြကုိ ဆီေပါက္လုိ ့။ ေရာ ့စားအေဖ.. သမီး တုိ ့သားအဖက တစ္ဖြဲ ့ေပါ့အေဖရာ .. စားအေဖ...”

အေဖက အငယ္မေျပာတာနားေထာင္ရင္း ထမင္းကုိဝါးရင္းက ျပဳံးသည္။ အေဖက “ ေတြ ့လား ငါ့သမီး ကငါ့ဖက္က..” ဟူေသာသေဘာျဖင့္ ေမးေငါ့ျပသည္။ အေမကေတာ့ ျပဳံးျပဳံးၾကီးနဲ ့အေဖ့ကုိမ်က္ေစာင္းထုိးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့သားအမိသားအဖ တစ္ေတြ ဒီလုိ ေပ်ာ္ေနတာျမင္ရတာ သိပ္ စိတ္ခ်မ္းသာသည္။

စားေသာက္ျပီးလုိ ့ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အငယ္မ ပန္းကန္ေဆးတုန္း အေဖနဲ ့အေမက အခ်ဳိေလးအခါးေလးေသာက္ဖုိ ့ျပင္ သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အေမ ၾကဳိက္တဲ ့မုန္ ့ေျခာက္ရယ္ အေဖ ၾကဳိက္တဲ ဖရုံယုိရယ္ ေရေႏြးက်က်ႏွင္ ့ျမည္း ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ပဲခူး သခြား(သခြားေမႊး) ကုိေရခဲေလး အုပ္ကာ ေဖ်ာ္ေသာက္ျဖစ္သည္။

သားအမိသားအဖတစ္ေတြ စားေသာက္ျပီးေထြရာေလးပါေျပာ ေရေႏြးေလး ေသာက္ျဖင့္ ထမင္းလုံးေလးစီ ၾကသည္။ အေမကေတာ့ အကုန္အက်မ်ားတဲ ့အ ေၾကာင္း၊ သူ ့ေဆြမ်ဳိးေတြက ဘယ္သုိ ့ဘယ္ခ်မ္းသာ စသ ျဖင့္ ညည္း တတ္သည္။ အေဖကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း အေမ့ကုိ ဘုေတာသည္။

“ ခင္ဗ်ားတုိ ့အမ်ဳိးေတြ ဒီလုိပဲ။ သူမ်ားထက္နည္းနည္းကုိ ထက္ပုိတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ ကေလးေတြ လည္းအရြယ္ေရာက္ ျပီပဲ သူ ့အႏၱရာယ္သူသိတာပဲ။ အိမ္ကေနထုိင္ျပီးပူေနတာ။ ခင္ဗ်ားလည္းတူတူပဲ.. ဘယ့္ႏွယ္..အားအားေန ပူပင္ေသာ ကေတြ မ်ားေနတာျငိမ္းကုိမျငိမ္းခ်မ္းဘူး...”

ထုိအခါအေမက ေဆြမ်ဳိးထိေတာ့မခံႏုိင္ပဲ အေဖ ့ကုိျပန္ရန္ေတြ ့သည္။

“ ဟုတ္တယ္..ရွင္တုိ ့ကေတာ့ အသည္းႏွလုံးမွမရွိတာ...ေအးခ်မ္းတာေပ့ါ..က်ဳပ္တုိ ့ကေတာ့မေအးခ်မ္းဘူး ေတာ္ေရ မေအးခ်မ္းဘူးပူတယ္ပူတယ္...ျဖစ္လာ ေတာ့ကုိယ္ပဲစိတ္ဆင္းရဲရတာ..ရွင္တုိ ့ကေတာ့ေနကုိး ေနႏုိင္လြန္းပါတယ္...”

အေမက အေဖ ့ကုိ စိတ္ၾကည္လင္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေမာင္ႏွမအနားမရွိတုန္း စကား ေျပာရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ “ကုိ” ဟုေခၚတတ္သည္။ သူစိတ္မၾကည္တဲ ့အခ်ိန္မ်ဳိး ရန္ျဖစ္ၾကတဲ ့အခ်ိန္မ်ဳိးဆုိလ်င္ေတာ့ အေဖ့ ကို “ရွင္က..ရွင္က” ဟုေျပာတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေမကသူ ့ကုိသူ “ဝင္း”ကေလဟုေျပာတတ္တာ မၾကာခဏၾကားဖူးသည္။

အေဖကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ အေမ ့ကုိ “ခင္ဗ်ား” နဲ ့“က်ဳပ္” ဟုသာမန္အခ်ိန္တြင္ ေခၚေဝၚတတ္သလုိ စကားမ်ား ၍ အေဖ စိတ္တုိ ရင္ေတာ့ “နင္ နဲ ့ငါ” ဟုေျပာတတ္သည္။ အေဖနဲ ့အေမသည္ ခဏခဏ စကားမ်ားၾကသည္။ စကား မ်ားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကလည္း ဘာမွေရေရ ရာရာ မဟုတ္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ္ေတာ္ရယ္ရသည္။

သူ တုိ ့တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူဘဝတုန္းက အေၾကာင္းေျပာရင္းက တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ စ ကား ႏုိင္လုရင္း ကစကားမ်ားၾကသည္ လည္း ရွိသည္။ ေဆြမ်ဳိးေတြအေၾကာင္းေျပာရင္းက အေကာင္းကေနထျပီးစကား မ်ား ၾကသည္လည္းရွိသည္။ အေမကေစ်းသြားရင္း မုန္ ့ဟင္းခါးစားလာ ေသာရက္၊ အေဖက အိမ္မွာအေၾကာ္ေတြ ဝယ္ျပီး ထမင္းၾကမ္းစားဖုိ ့အေမ့ကုိေစာင့္ေန....အေမျပန္လာေတာ့ က်ဳပ္စားျပီးျပီ ..ရွင္ပဲစားေတာ့လုိ ့ေျပာေတာ့ အေဖက စိတ္ဆုိးဆုိးျဖင့္စကားမ်ားၾကျပန္သည္။ အေမ အိမ္မွာ ဝယ္မစားတာကုိ ဇာခ်ဲ ့ျပီး အျပစ္တင္သည္။ အေမ ကလည္း ေမာေမာပန္းပန္း ေစ်းကျပန္ လာလုိ ့သူ ့ကုိ ဆူရေကာင္းလားဆုိျပီး အေဖ ့ကုိအျပစ္တင္သည္။ အဲလုိမနက္မ်ဳိးဆုိ ကြ်န္ ေတာ္တုိ ့အိမ္သည္ အေဖ နဲ ့အေမ တုိ ့ျငင္းခုံစကားမ်ားသံ မ်ားႏွင့္ဆူညံေနတတ္သည္။

တစ္ခါတစ္ခါက်ျပန္ေတာ့ အေဖ ့ကုိ ႏွိပ္ေပးတုန္း အေမေညာင္းလာတဲ ့အခါ “ ဇိမ္ကလည္း ခံပါ့ေတာ္ ေညာင္းလာျပီ လာက်ဳပ္တစ္ခါျပန္ႏွိပ္ေပး...”

“ ခင္ဗ်ားးအသားေတြက တင္းတင္းၾကီးႏွိပ္လုိ ့မေကာင္းဘူး...” အေဖက အေမ့ကုိ လွဲရာ ကမထပဲေျပာသည္။ အေမ က တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ ့အေဖ မႏွိပ္ႏွိပ္ေအာင္စကားနာထုိးသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္းအဲလုိ ေျပာ ရင္းက စကားေတြ ထမ်ားတာလည္းရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း အေဖက အရွဳံးေပးျပီး အေမ့ကုိတစ္ လွည့္ျပန္ ႏွိပ္ေပး တဲ ့အခါလညး္ရွိသည္။

ကြ်န္တေတာ့အထင္ အေဖနဲ ့အေမ ့တစ္ေန ့ကုိအနည္းဆုံး တစ္ခါေတာ့စကားမ်ားသည္ထင္သည္။ အငယ္မက ကြ်န္ ေတာ့္ကုိ တစ္ခါတစ္ခါ ေျပာရင္းသည္းတတ္သည္။

“ ကုိၾကီးရယ္ အေမ နဲ ့အေဖမ်ား ခဏခဏကုိ ရန္ျဖစ္တယ္။ နားေတြလည္းသိပ္ျငီးတာပဲ။ ေျပာလုိ ့လည္းမရဘူး။ ကေလးေတြက်ေနတာပဲ။ အေမ ကလည္း အေမ အေဖ ့ကုိ ဧည့္ေတာင့္ခံတယ္။ အေဖကလည္း စိတ္က လက္တစ္ဆစ္။ ျပီးေတာ့ ရန္ျဖစ္ပါေလေရာ။”

အေဖနဲ ့အေမမ်ားရန္ျဖစ္စကားမ်ားျပီးလုိ ့တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ စကားမေျပာေတာ့ရင္ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အငယ္မက ပုဏၰားတုိင္ျဖစ္ရသည္။ အေမ က အေဖ ့ကုိစကားေျပာခ်င္တဲ ့အခါ “သား... မင္းအေဖကုိေမးလုိက္ မနက္ဘာဟင္း စားမလဲလုိ ့”...အေဖကလည္း “သမီး... သမီးအေမကုိ ေျပာလိုက္ဦး ေစ်းဖုိး က ေဖ့ေခါင္းအုံးေအာက္မွာလုိ ့...”

တစ္ေန ့တစ္ေန ့ရန္မျဖစ္စကားမမ်ားပဲမေန ႏုိင္ၾကေပမယ့္၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ားေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ အနားက ကုိ မထေတာ့ပဲ နဖူးေလးစမ္း လုိက္ “ ေခါင္းသိပ္ကုိက္ ေနတာလား ...ဘာစားမလဲ ....ေရေႏြးေလး ေသာက္မလား...” ျဖင့္ခ်စ္ေနၾကျပန္ေရာ။ ထုိအခ်ိန္မ်ဳိးဆုိ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အငယ္မက တစ္ ေယာက္ နဲ ့တစ္ ေယာက္ မ်က္စပစ္ရင္း ၾကိတ္ရယ္ ၾကရသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အငယ္မကုိ နားလည္ေအာင္ေျပာျပရသည္။ အေဖနဲ ့အေမက မုန္းလုိ ့ရန္ျဖစ္ ေနတာမွ မဟုတ္ဘဲ ေလ။ သူတုိ ့ခ်စ္ေနတာေတြ ကြ်န္ ေတာ္တုိ ့သိေန၊ ျမင္ေနခံစားေနရသည္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က

“ ငါကေတာ့ အေမ နဲ ့အေဖ တုိ ့စကားေတြမ်ားေနတာကုိ စိတ္ညစ္စရာလုိ ့မျမင္ဘူး... ေပ်ာ္စရာလုိ ့ျမင္တာဟ...သူမ်ားမိသားစုေတြမ်ား...ဒီလုိ အသံေတြ ၾကားခ်င္လုိ ့ေတာင္မၾကားရဘူး ေလဟာ ...မနက္မုိးလင္း ကတည္း က အေဖ ကတစ္လမ္း၊ အေမကတစ္ လမ္းသြားၾက၊ သားသမီးေတြကလည္း သူ ့ဖာသာ ေနသာ သလုိ ေနၾကတယ္မဟုတ္လား။”

“ ငါတုိ ့မိသားစုဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲ။ အေဖနဲ ့အေမကလည္း စကားသာမ်ားရန္သာျဖစ္ေနၾကတာ သူတုိ ့အက်င့္ပါေနတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ လည္း “ကုိ ရယ္ ဝင္း ရယ္နဲ ့” ဟုတ္ေနတာပဲမဟုတ္လား။ ငါေတာ့ အေဖ နဲ ့အေမ ့ကုိ သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ။ ငါတုိ ့အေဖ က အရက္မေသာက္ဘူး။ အေမ ့ေနာက္ကြယ္မွာ အငယ္အေႏွာင္းမထားဘူး။ ေနမဝင္ခင္ငါတုိ ့မိသားစုအျမဲထမင္းလက္စုံစားရတယ္။ အေမ ကလည္းအေဖ ့ကုိမေမွ်ာ္ရဘူး။ ငါတုိ ့လည္း စိတ္ မညစ္ ရဘူး။ တကယ္ေတာ့ အေဖကငါတုိ ့အိမ္ရဲ ့ေရခ်ဳိတြင္းပါပဲဟာ။ နင္ဘာမွစိတ္မညစ္နဲ ့။ သူတုိ ့ဘယ္ေလာက္ စကားေတြမ်ားေနမ်ားေန နင္နဲ ့ငါကဝင္ ေျဖရင္ ေျပတာပ ဲမဟုတ္လား။ စိတ္ထဲမထားပါနဲ ့ဟာ။ ေပ်ာ္စရာလုိ ့သာမွတ္”

အေဖ က ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အိမ္ရဲ ့တကယ့္ေရခ်ိဳတြင္းပါ။ အေဖ အငယ္အေႏွာင္းထားလည္း အေမနဲ ့ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ဘာ တတ္ႏုိင္မည္လဲ။ သူ ကအိမ္ရဲ ့ထုတ္ တုိ ့ယက္မတုိ ့လုိပဲ။ ေတာင္းဆုိရင္လည္း အကြပ္လုိပါပဲေလ။ ျပီးေတာ့အဲဒီ ေရခ်ိဳတြင္း သာခမ္းသြားရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အေဖ့ ေမတၱာေရခ်ိဳေတြကုိ ငတ္ေနရ ေတာ့မေပ့ါ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ေလ ဒီအရြယ္ေရာက္ တဲ ့အထိ အေမ့ကုိ အိမ္ေထာင္ေရးဒုကၡေတြ မေပးတတ္တဲ ့၊ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနေအာင္ထားတဲ ့အေဖ ့ကုိ သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ။

ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ အေဖ ့အိမ္က အေမ ့ထမင္းဝုိင္းမွာ အေမ၊အေဖတုိ ့ နဲ ့တူတူ စားရတဲ ့အရသာကုိ ဘယ္ေတာ့ မွ လညး္ မေမ့ႏုိင္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ငါးပိရည္နဲ ့တုိ ့စရာသာပါဦးေတာ့ ငါးပိရည္ေတြ က လည္း အေမ ့ေမတၱာနဲ ့ခ်ိဳလို ့တုိ ့စရာေတြေတြ က လည္း အေဖ့အရိပ္ေအာက္မွာ စိမ္းလုိ ့လမ္းလို ့ေနဦး မွာပါေလ။ ေန ့ရွိ သေရြ ့အေဖနဲ ့အေမကုိ အသက္ရွည္က်န္းမာဖုိ ့အေရးဆုေတာင္းေနရန္သာ အငယ္မကုိ ေျပာ လုိက္မိပါသည္။

ေက်းဇူးရွင္ အေမနဲ ့အေဖကုိ ဤစာျဖင့္ကန္ေတာ့လ်က္

*********** ********** ********** ********** ********** ********* *********** *****

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ “ရင္ခြင္တစ္ခု ဖန္ဆင္းျခင္း” ဘေလာ့ေလးကို လာလည္တဲ ့အတြက္ အရမ္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္..... ကြ်န္ေတာ္ ့ရဲ ့မတတ္တတတ္နဲ ့ေရးထားတဲ ့စာေလးေတြကုိ ေဝဖန္ေပး သြားရင္ေတာ့...... အတုိင္း ထက္လြန္ပါပဲဗ်ာ..... ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္......

(ရန္ကုန္သား)