Friday, July 31, 2009

အေတြ ့ႏွင့္အားျပဳိင္ျခင္း



“ေမာင္ဟာ မိန္းမရွိတဲ ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ဆုိတာ ဇင္ သိတာ ေပါ့……ဒါေပမယ့္ေမာင္…..ေမဇင္ေအာင္ ဆုိတဲ ့ မိန္းမ ဟာ တစ္ဘဝ လုံးမွာ တစ္ေယာက္ပဲခ်စ္ခဲ ့ဖူးတယ္ အဲလူဟာ ေမာင္တစ္ ေယာက္ တည္းပဲ….. ေမာင္ ဘာ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ ဘဝေရာက္ေရာက္ ……ေမာင္က ဇင့္ခ်စ္သူ။ ဇင္က ေတာ့ ခ်စ္ေနမွာပဲ …….ေမာင္ ေကာ …… ဇင့္ကုိ ခ်စ္ေနတုန္းမဟုတ္ လား ဟင္…….. ”







ဓါတ္ေလွကားမွ ထြက္လုိက္သည္ ႏွင့္ 6-B ဟူေသာ ေရႊေရာင္ ေဖာင္းၾကြ စာလုံးျဖင့္ ေရးထား သည့္ တုိက္ခန္း နံပါတ္ကုိ သံပန္းတံခါး၏ ေနာက္ရွိ ကြ်န္းသားတံခါးေပၚတြင္ ေတြ ့လုိက္ရသည္။ တုိက္ခန္းေဘး မွန္ခ်ပ္မ်ား ကုိ ေစာင္း ငဲ့ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညက အစပ်ဳိးေနျပီ ျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္သည္ ျပာလဲ့လဲ့ျဖင့္မွဳိင္းေန၏။ သူ သက္ ျပင္းကုိ အသာခ်လိုက္မိသည္။ တံခါးေခါက္ ရန္ျပင္ထားျပီးမွ တံခါးႏွင့္ လက္ထိခါနီးတြင္ သူ ေနာက္ကုိ ျပန္ဆြဲလုိက္မိ သည္။

သူ အသက္ကုိမွန္မွန္ ရွဴလုိက္ျပီးတံခါးကုိ မွန္မွန္ ေခါက္ဖို ့ၾကဳိး စား လုိက္သည္။ သူ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သူမ ေတြ ့သြား ၍မ ျဖစ္ေပ။ တံခါးေခါက္ လိုက္ေသာ သူ ့လက္က အေတာ္ပင္ေအး စက္ေနသည္။ သူ ေခါက္ လုိက္ ေသာ တံခါးေခါက္သံ သုံးခ်က္သည္ သူ ့နားထဲတြင္ အေတာ္ က်ယ္ေလာင္သြားသလုိ ရွိသည္။ သူ ရပ္ေန ေသာ ေျခာက္လႊာသည္ အလြန္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူ ့ေက်ာ ဘက္ ခပ္ေစာင္းေစာင္းတြင္ တုိက္ခန္း အမွတ္ 6-A ရွိေနသည္။

သူ 6-B တံခါးကုိ ဘက္ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့မွ သံပန္းတံခါး အတြင္းဘက္ ကြ်န္းတံခါးေၾကးေဘာင္ တြင္ လွ်ပ္စစ္ ဘဲလ္ကုိ ေတြ ့လုိက္ရသျဖင့္ သူ ့နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မွဳအတြက္ အနည္းငယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားမိသည္။ ကြ်န္းသား တံခါးက အသာပြင့္သြားသည္။ ရင္းႏွီးျပီးသာ ရနံ ့တစ္ခုႏွင့္အတူ ျမျမကေလး ေအးေနေသာ ေလက သူ ့ကုိ အသာ အယာ တြန္းတုိက္သြားသည္။ သူ ့ရင္ တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားသည္။ ေနာက္သုိ ့လည္းေျခလွမ္းတစ္ဝက္ ေလာက္ ဆုတ္လုိက္မိသည္။

အျပဳံးတစ္ခု၊ ျဖဴသြယ္ေသာ လက္တစ္စုံ။ သူမရဲ ့လွဳပ္ရွားမွဳေတြကုိ သူ လုိက္ၾကည့္ ေနမိသည္။ တုိက္ခန္းထဲ တြင္ မီးဖြင့္ ထားဟန္ မတူ။ အနည္းငယ္ ေမွာင္ရိပ္က်ေနသည္။ သံတံခါးကုိ ခ်ပ္ကနဲ ျမည္ေအာင္ သူမ ေဘး သုိ ့တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ သူ ကေတာ့ မလွဳပ္ရွားဘဲ ျငိမ္ေနမိသည္။ သူ ဝင္ဖုိ ့လမ္း ေလးဖြင့္ေပးကာ သူမက ကြ်န္းတံခါးကုိ မွီႏြဲ ့ကာခပ္ရုိ ့ရုိ ့ေလးရပ္ေနသည္။

“ေမာင္…..ဝင္ေလ …”

သူမအသံကတုိးသဲ့ေသာ္လည္း သူေကာင္းစြာၾကားရသည္။ “ေမာင္….” တဲ ့။ သူ ့မ်က္လုံးထဲတြင္ သူမအစား ကုိယ္ဝန္ အရင့္အမာႏွင့္ ဇနီးသည္“ စုိး” ကုိသာ ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လုိက္မိသည္။ သူမကုိ ရုတ္တရက္ေမာ့ၾကည့္ မိ လုိက္ေသာ္လည္း သူ မ၏ “ေမာင္” ဟူေသာ အေခၚအေဝၚကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ ့ သူ မေျပာလုိက္မိေပ။သူ မ၏ ေပါ့ပါးတဲ ့အျပဳံးေတြက သူ ့ရင္ကုိ အရင္တုန္းလုိပဲ ေလးလံသြားေစေလသည္။

သူမ မ်က္ႏွာကုိ အေသအ အခ်ာ မၾကည့္ျဖစ္ခင္ တုိက္ခန္းထဲသုိ ့လွမ္းဝင္လုိက္သည္။ ေအးသည္ဆုိရုံေလး ဖြင့္ထားေသာ ေလေအးေပးစက္ ေၾကာင့္ တုိက္ခန္းထဲသုိ ့ဝင္ဝင္ ခ်င္းပင္ ေခြ်းစုိ ့ေနေသာ သူ ့ေက်ာျပင္မွာ စိမ့္ က နဲျဖစ္သြားသည္။ သူ အိမ္ ထဲ သုိ ့ ဆက္မဝင္ပဲ သူမတံခါး ပိတ္ျပီးသည္ အထိ ရပ္ေစာင့္ေနလုိက္သည္။


Oh, my love,.........my darling,...... I've hungered.....for your... touch............a long, lonely time. And time........ goes by...... so slowly ....... and time....... can do so much, much, ........ are you........still mine?.......I need your love,..........I........ need your love,........ God speed your love ............. to....me.....


“Righteous Brothers” ၏ “Unchanged Melody” သည္ သူမ တုိက္ခန္းထဲတြင္ တုိးသက္စြာပ်ံ ့လြင့္ေနသည္။ သူမ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ အလင္းေရာင္က ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။ ဤသီခ်င္းကုိ ေရြးဖြင့္ထားသည့္ သူမ ၏ ရည္ရြယ္ ခ်က္ ကဘာလဲ။ ျပတင္းေပါက္ တရုတ္ကပ္မွန္မ်ားကုိ ပန္းပြင့္ အၾကီး ၾကီးမ်ား ပါေသာ အဝါရင့္ေရာင္ လုိက္ကာ မ်ားျဖင့္ ကာထားသည္။ သူမ ၏ဧည့္ခန္းသည္ ဝါက်န္ ့ေသာ နံရံကပ္ မီးသီး၏ အလင္းေရာင္ ေအာက္တြင္ အ နည္းငယ္ မွုန္ဝါးလုိ ့ေနသည္။ ပရိေဘာဂ မ်ားကစနစ္တက် သူ ့ေနရာႏွင့္သူ ရွိေနသျဖင့္ သူမ၏ တုိက္ခန္းေလး သည္ သပ္ရပ္လုိ ့ေနေလသည္။

“ေမာင္…..ေဆးခန္းကုိ မလာဘဲ ဖုန္းဆက္လုိက္တာ ဇင္ နည္းနည္းမ်ား ရုိင္းသြားသလားဟင္……”

သူ ့ေက်ာျပင္ ေအာက္နားကုိ ေႏြးေထြးေသာ လက္ဖဝါးတစ္ခု ထိကပ္လာသည္ကုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ သူ ေက်ာကုိ နည္းနည္း ေကာ့လုိက္မိသည္။ သူ ့ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္မထားေသာ္လည္း ေက်ာကုိ ခ်ာကနဲ လွည့္ကာ သူမ ၏ လက္မွ အသာရုန္းထြက္ လိုက္ရသည္။ သူမ ႏွင့္သူ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရေလျပီ။ သူမ ၏ ျပဳျပင္ထားမွဳ မရွိပဲ လွုိင္းထ ညဳိေမွာင္ေနေသာ ဆံပင္တုိ ့က သူမ ၏ ရွင္းလင္းေနေသာ နဖူးျပင္ထက္တြင္ ကဗ်ာဆန္စြာ လွပေန သည္။

သူမ မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။ သုိ ့ေသာ္ ထုိအားေပ်ာ့ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲ တြင္ ျမင္ေနရေသာ ဆြဲအားတစ္ခုကုိ ေတြ ့လုိက္ရျပန္ေတာ့ သူအနည္းငယ္ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားမိ သည္။ သူမ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက အျပဳံးစတစ္ခုႏွင့္အတူ အသက္ဝင္ေနသည္။ သူနဲ ့အကြ်မ္းတဝင္ ရွိဘူးသည့္ သူမ ၏ ခႏၶာ ကိုယ္ သည္ သြယ္လ်စြာ ျဖင့္ စြဲေဆာင္မွဳ ရွိစဲပင္ျဖစ္သည္။

အေရာင္ ျပယ္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ တီရွပ္ပြပြ တစ္ထည္ကုိ ပုိသီပတ္သီျဖင့္ သူမဝတ္ထားသည္။ သူမခႏၶာ ကုိယ္သည္ ထုိတီရွက္ ေအာက္တြင္ပင္ သူ ဆက္မၾကည့္ရဲဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ အနက္ေရာင္ ေပၚတြင္ ပန္း ေျပာက္ မ်ားလား အျဖဴေရာင္အစက္မ်ားလား မသဲကြဲသည့္ လုံခ်ည္ကုိ ထုံးစံအတုိင္း သူမ ၏ေျခဖမုိးဖုံး သည့္ တုိင္ ေအာင္ ဝတ္ထားသည္။ သူမ သည္ သုံးေလးႏွစ္တာကလ အတြင္း မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲမွဳမရွိပါေခ်။

“ေမဇင္ေအာင္” ဟူေသာ သူမသည္ လြန္ခဲ ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုလုံး သူႏွင့္အတူ ရွိေနခဲ ့ေသာ မိန္းမတစ္ ေယာက္ျဖစ္ခဲ ့ေလသည္။ သူ တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ကုိ မိတ္ေဆြေတြက ပတ္ဝန္းက်င္က ခ်စ္သူေတြဟု သတ္မွတ္ခဲ ့ ၾကသည္။ မွန္ပါသည္ သူတုိ ့ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခ့ဲ ၾကသည္။ သူမသည္ သူ ့အား မြမ္းၾကပ္မွဳေတြႏွင့္ ၾကည္ႏူးေစခဲ ့ ေသာ သူ ့ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

“အင္းရပါတယ္ ေမ….ေမဇင္…..တျခားလူေတြမွမဟုတ္ဘဲေလ……”

သူ ့အသံက အနည္းငယ္ တုန္ရီေနသည္ ဟု သူထင္သည္။ လြန္ခဲ ့ေသာ ႏွစ္မ်ားဆီက သူမ၏ “ေမာင္” ဟူ ေသာ လူမွာ သူ ့ကုိယ္ခႏၶာထဲသို ့ဘယ္အခ်ိန္က ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္လာခဲ ့သည္ကုိ မသိလုိက္ပါ။ ဟုိတစ္ခ်ိန္ တုန္းက လုိပင္သူသည္ သူမေရွ ့တြင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လုိ ရင္ေတြ ခုန္ ေန ရစဲ ပါလား ဆုိတာ သူ အံ့အားသင့္စြာသိလုိက္ရသည္။

“ေမာင္……ကလဲ တျခားလူေတြ မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ေမာင္က ဘာျဖစ္လုိ ့အဲလုိၾကီးျဖစ္ေနတာလဲကြာ…..”

“ေအာ္ ေမ… ေမာင္က အိမ္ေထာင္က်ေနျပီဆုိေတာ့ အရင္တုန္းကလုိ…..”

သူမ ၏ေသးသြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက သူ ့ႏွုတ္ခမ္းေတြကုိ အုပ္ထားလုိက္သည္။ သူ စကားဆက္ မေျပာႏိုင္ေတာ့။ သူမ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား၏ အထိအေတြ ့ေၾကာင့္သူ ့ႏွုတ္ခမ္းသည္ အနည္း ငယ္ ပြင့္ဟသြားသည္ထင္၏။ ထုိအထိအေတြ ့သည္ သူ ့ကုိပုိ၍ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားေစသည္။ သူမက သူႏွင့္ ပုိ၍ ပင္ နီးေအာင္ ကပ္လွ်က္…..

“ေမာင္……အိမ္ေထာင္က်တာ ဇင္သိတယ္……ဒီမွာေမာင္…ဒါ ဇင့္အိမ္……ဇင့္အိမ္မွာ….ေမာင့္မိန္းမ စုိးစုိး မရွိဘူး……ေမာင့္မိန္းမ စုိးစုိးရဲ ့ အိမ္မွာ ဇင္ မရွိသလုိ ေပါ့….. လာထုိင္ပါေမာင္ရယ္…. ဇင္ေလ…. ေမာင့္ ကုိ ဘယ္ေလာက္ တမ္းတေနရတယ္ဆုိတာ ေမာင္သိရဲ ့လား……”

သူမ သည္သူ ့လက္ေမာင္းကုိ အသာဆြဲကာ ဧည့္ခန္း စက္တီေပၚသုိ ့အထုိင္ခုိင္းသည္။ ဤအိမ္ထဲသုိ ့ ဝင္ လုိက္ ကတည္းက သူ ့ကုိယ္သူ ထိမ္းခ်ဳပ္မွဳကင္း၍ သြားသလုိ ရွိသည္။ မဟုတ္ဘူး သူဟာ စုိးရဲ ့ ခ်စ္လွ စြာ ေသာ ေယာက်္ား၊ စုိး လြယ္ထားတဲ ့ကုိယ္ဝန္ထဲက လပုိင္းအတြင္း လူ ့ဘဝထဲကုိ ဝင္ေရာက္ လာမယ့္ သား ရဲ ့ အေဖ၊ စုိးကုိ သူ ခ်စ္တယ္။ ဟုတ္တယ္….စုိးနဲ ့သားကုိ သူခ်စ္တယ္…….

ႏွစ္ေယာက္ထုိင္စက္တီခုံ တြင္သူ ဝင္မထုိင္ပဲ သူမ လက္မွ ရုန္းထြက္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က တစ္ေယာက္ထုိင္ ခုံ တြင္ဝင္ထုိင္လုိက္သည္။ စက္တီစားပြဲတစ္ခု သည္ သူမနဲ ့သူ ့ကုိ ျခားမထားႏုိင္ေသာ္လည္း သူ တတ္ႏိုင္သမွ် သူမ ႏွင့္ ခြာျပီးေနခ်င္သည္။ သူမ ၏ “ေမာင္” သူ ့ဆီျပန္ေရာက္လာမွကုိ သူၾကဳိသိေနသည္ဟု ဆုိကပုိမွန္ေပ လိမ့္မည္။ သူမ မ်က္ႏွာ ညဳိသြားသည္။ သူ ့နဖူးတြင္ ေခြ်းေတြပင္ သီးလာသည္။

“ေနမေကာင္း ဘူးဆုိလုိ ့ ေမ….ေမာင္လာခဲ့တာေလ…..ဖ်ားတာလား…….ဘာေဆးေသာက္ထားလဲ…….”

“ေတာ္စမ္းပါေမာင္ရာ……ဇင့္ကုိ ေမာင့္လူနာေတြလုိ မေမးစမ္းပါနဲ ့….ဇင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး….. ခရီးပန္းရင္ …… ဖ်ားတတ္တယ္ဆုိတာ ေမာင္သိသားနဲ ့……”

သူမ အနည္းငယ္ ေဒါသျဖစ္သြားဟန္ျဖင့္ သူ ့ကုိေလသံမာမာျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။ သူမ သူ ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ႏွစ္ေယာက္ထုိင္ စက္တီခုံေပၚတြင္ အားေပ်ာ့ႏြမ္းနယ္စြာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ ခုံေနာက္မွီကုိ ပခုံးစြန္းေလးႏွင့္ အသာေမွးျပီး ခပ္ေျပေျပေလွ်ာကာ သူမထုိင္ေနသည္။ သူမ မ်က္လုံးေတြက သူ ့ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။

“အင္းေလ….ဖ်ားတယ္ဆုိရင္ ဘာလုိ ့ေဆးမေသာက္တာလဲ…….ေခါင္းကုိက္သလား……ဘာစားထားလဲ….”

“ေမာင္……ေတာ္စမ္းပါကြာ…..ေမာင္ကုေပးရမွာက အဲဒီ အဖ်ားမဟုတ္ဘူး….ဒီမွာ ဒီမွာ ……ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ထဲက…. ေရာဂါသိလား ေမာင္ရဲ ့…… သိရဲ ့လား ….. ေမာင္ပဲကုႏုိင္တာေလ ……ဇင့္ကုိ မသနားေတာ့ဘူးလား ေမာင္ရယ္…..ဇင္ ေလ ဇင္ေမာင့္ကုိ …..”

သူမ၏ႏွလုံးသား ေနရာကုိ လက္ႏွင့္ညႊန္ျပလ်က္ သူ ့ကုိ ေျပာေနေသာသူမသည္ သူ ့ကုိ အတိတ္ဆီသုိ ့ျပန္ လည္ေခၚ ေဆာင္သြားေနသကဲ ့သုိ ့ရွိသည္။ သူ သူမနားကုိ ထမသြားဘူးဟု ဆုံးျဖတ္လွ်က္ ထုိင္ခုံေတြ ေပ ထုိင္ေန လုိက္မိသည္။ သူမ ကုိသူ ့တြင္ေျပာစရာ စကားမရွိပါ…….။ သုိ ့ေသာ္ သူ ့ကုိယ္သူ ျပန္သတိေပးေန ရင္းက သူ ့ရင္ေတြ မြန္းၾကပ္ လုိ ့လာသည္။

သူ လာခဲ ့မိတာမွားျပီလား။ သူ ေက်ာခုိင္းခဲ ့တဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္က ဖုန္းတစ္ခ်က္ေလးဆက္ရုံမွ် ျဖင့္ သူ သူမ ဆီ ကုိ ေရာက္လာခဲ ့မိသည္။ သူမ ဆီလာဖို ့ခ်ီတုံခ်တုံျဖင့္ သြားမည္၊ မသြားေတာ့ဘူးဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ မျပတ္ သား ခဲ ့ေပမယ့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ သြားသင့္သည္ဟု သူ ့စိတ္ ေက်နပ္ေအာင္ အမည္တပ္ လွ်က္ သူမ ထံသူ ေရာက္လာခဲ ့သည္။ သူ ့တြင္ ေမြးခါနီးဖြားခါနီးကုိယ္ဝန္ အရင့္အမာႏွင့္ ဇနီး ရွိသည္။ သူ အိမ္အျပန္လာကုိ သူ ့ဇနီးစုိး ကေမွ်ာ္ေနလိမ့္ မည္။ စုိး၏ကြယ္ရာ ၌ပင္ျဖစ္လင့္ကစား စုိးႏွင့္သူ ့ၾကားထားရွိေသာ “သစၥာ”ကုိ သူ အေရာင္မ ထင္းေစလုိ ပါ။

သူ သည္ စုိးအတြက္ ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမည္။ အၾကာခင္ လူ ့ေလာက ထဲေရာက္လာမည့္ သား အတြက္ ဖခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမည္။ စာတစ္ေစာင္ မေရးခဲ ့၊ ဖုန္းတစ္ေကာမွ် မေခၚျဖစ္ခဲ ့ပဲ သုံးေလး ႏွစ္မွ် ေဝးကြာေနေသာ သူ မူးရစ္မက္ေမာခဲ ့ရေသာရင္ခြင္ႏွင့္ သူ ့ရည္းစားေဟာင္း၊ သူကုိယ္တုိင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီး လမ္းခြဲခဲ ့ေသာ ခ်စ္သူေဟာင္းသည္ ယခုေတာ့ သူ ့အကူအညီ လုိအပ္ေနေသာ မိတ္ေဆြေဟာင္းတစ္ ေယာက္သာျဖစ္ရမည္။ ဒီထက္ မပုိေစရ။ သူ သည္ သူမ နာမက်န္းခ်ိန္တြင္ လုိအပ္ေနေသာ ဆရာဝန္ တစ္ ေယာက္သာျဖစ္သည္။

“ ေမဇင္ ေမာင္တုိ ့……ျပီးခဲ့တာေတြကုိ….ထပ္မေျပာၾကပါစုိ ့လား…..ခု ေမဇင္ေနမေကာင္းဘူးမုိ ့လား……. ဘာစားခ်င္လဲ…… ေမဇင့္မွာဘာရွိလဲ…. ဒါမွမဟုတ္ ေၾကးအုိးေသာက္ခ်င္လား….. ဟင္…..ေျပာ ေမာင္သြား ဝယ္ေပးမယ္……”

“ေမဇင္ တဲ ့လားေမာင္ရယ္…..ဇင္ကေတာင္ ေမာင့္ကုိ ေမာင္လုိ ့ေခၚရဲေသးတာ…..ေမာင္က ဇင့္ကုိ ဘာလုိ ့ ေခၚေနက် အတုိင္း ဇင္ လုိ ့မေခၚရဲတာလဲ…….ဟင္……ေျပာစမ္းပါ……ဇင္ေျပာ ျပီးျပီေနာ္ ဒါ ဇင့္အိမ္ ……ေမာင့္ စုိးစုိးကုိ ဇင့္အိမ္ထဲ ေခၚမလာနဲ ့……ဘာမွလည္း မစားခ်င္ဘူး ဘာမွလည္း မေသာက္ခ်င္ဘူး ေမာင့္နားမွာ ေနခ်င္တာ……ေမာင္……. ဇင့္ကုိ ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ ခဏေတာ့ ေနခြင့္ျပဳပါေနာ္…..ဇင္ေလ ေမာင္နဲ ့ ေဝးသြား က တည္းက ေနလုိ ့ကုိ မေပ်ာ္တာ ပါကြယ္……”

သူမသည္ ေျပာရင္းက ထုိင္ရာကထလွ်က္ သူ ့အနားသုိ ့တုိးကပ္လာသည္။ သူမ မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္စ တ ခ်ဳိ ့ ကုိသူ ေတြ ့လုိက္ရသည္။ သူ သူမဝမ္းနည္းေနတာကုိ သနားမိျပီလား။ မဟုတ္ဘူး ဒါက သဘာဝပဲ လူတစ္ ေယာက္ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ငုိတဲ ့အခါ ေဘးကဘာမွ မဆုိင္တဲ ့သူေတြကေတာင္ သနား တတ္ေသး တာပဲ။ ျပီးေတာ့ သူက ဆရာဝန္ေလ လူမမာေတြကုိ ေတြ ့ရင္ သူ အျမဲ သနားစိတ္ဝင္မိ သည္ပဲ။

သူမသည္ မိွန္ေဖ်ာ့ေသာ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ပင္ လွပလုိ ့ေနသည္။ စုိးနဲ ့ ေမဇင္ေအာင္ က ဘယ္သူပုိ လွလဲ လုိ ့မ်ားတစ္ေယာက္ ေယာက္ က ေမးခဲ ့ရင္ ေမဇင္ေအာင္က ပုိလွတာေပါ့ လုိ ့အမွန္အတုိင္းေျဖမိမည္သာ။ သူမ ၏လွဳိင္းတြန္ ့ေနေသာ ဆံစေတြၾကားတြင္ သူမ၏သြယ္ေပ်ာင္းေသာ မ်က္ႏွာသည္ ပကတိ ဝင္းပလုိ ့ေန သည္။ သူမ ၏မ်က္ဝန္းေတြက သာ ရယ္ေမာေနခဲ ့ရင္၊ သူမသည္ လုိတုိင္းတ ရႏိုင္ေသာ နတ္သမီးတစ္ပါ ျဖစ္ုလို ့သြားမည္။

“ဇင့္ကုိ ….. ေမာင္ထားခဲ့တုန္းကေလ ဇင္ေတာ့ အရူးတစ္ပုိင္းပဲေမာင္ရယ္…..ဇင့္မွာ ေမာင့္ရယ္သံေတြကုိ လြမ္းရ၊ ေနမေကာင္းတဲ ့အခါ ဇင့္နဖူးကုိ ပါးေလးကပ္ျပီးစမ္းတတ္တဲ ့ေမာင့္ကုိ လြမ္းရ နဲ ့ေမာင္ရယ္….. ေမာင္ လား….. ဇင္ ေမာင့္ကုိ တစ္ရက္ကေလးေတာင္ ေမ့မရပါဘူး ေမာင္…….ဇင္ေလ ေမာင့္ကုိ….. ခ်စ္တယ္ ေမာင္ ရယ္….. ခ်စ္တယ္…..”

“ေမာင္ဟာ မိန္းမရွိတဲ ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ဆုိတာ ဇင္သိတာေပါ့……ဒါေပမယ့္ေမာင္…..ေမဇင္ေအာင္ ဆုိတဲ ့ မိန္းမ ဟာ တစ္ဘဝလုံးမွာ တစ္ေယာက္ပဲခ်စ္ခဲ ့ဖူးတယ္ အဲလူဟာ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ….. ေမာင္ ဘာ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ ဘဝေရာက္ေရာက္ ……ေမာင္က ဇင့္ခ်စ္သူ။ ဇင္က ေတာ့ ခ်စ္ေနမွာပဲ …….ေမာင္ ေကာ…… ဇင့္ကုိ ခ်စ္ေနတုန္းမဟုတ္ လား ဟင္…….. ”

သူမ သူ ့အနားသုိ ့စကားေတြေျပာ ေနရင္းက နီးကပ္လာသည္။ သူ ထုိင္ေနေသာ စက္တီခုံလက္ရမ္းကုိ ကုိင္ လွ်က္ သူမ ကုိယ္ကုိ သူ ့ဆီသုိ ့ညႊတ္ကုိင္း လုိက္သည္။ သူမ၏ ဝင္ေလထြက္ေလတုိ ့သည္ သူ ့မ်က္ႏွာကုိ ညံ့ ညံ့သဲ့သဲ့ တုိးခတ္လုိ ့ေနသည္။ သူမ ၏ဖူးစြေသာ ႏွုတ္ခမ္းတုိ ့သည္ သခင္ေဟာင္းကုိ ျပန္ေတြ ့သည္အားလား ျမဴးၾကြ လွဳပ္ခတ္လုိ ့ေနသည္။ သူမကုိယ္မွ ပ်ံ ့လြင့္လာေသာ သင္းပ်ံ ့သည့္ရနံ ့တုိ ့သည္ သူ ့ရင္ကုိ ၾကီးစြာခုန္ ေအာင္ ႏွုိးဆြေနသည္။

သူမ ဖန္တီးထားေသာ ဥယ်ာဥ္ထဲသုိ ့သူေရာက္သြားသည္။ သစ္ပင္ပန္းမန္မ်ားျဖင့္ ေဝေဝဆာဆာ လွပေန ေသာ ေရကန္ၾကီးတစ္ခု၊ ပုဇဥ္းလိပ္ျပာငယ္တုိ ့ျဖင့္ တင့္တယ္ေနေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီး။ သူ ့ရင္ထဲ ျငိမ့္ကနဲ ေအးသြားသည္။ သူမ ႏွုတ္ခမ္းမ်ား သည္ သူ ့ကုိထုိ ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲသုိ ့ေခၚေဆာင္သြားသည္။ သူ ့နားထဲတြင္ Righteous brothers ၏ “Unchanged Melody” ကုိဆက္ျပီး ၾကားေနရသည္။ သူမ ထုိသီခ်င္းကုိ တုိးသက္စြာ ဖြင့္ လ်က္ repeat mode ေပးထားပုံရသည္။ သူမ ဟာတကယ္ပဲ သူ ့ကုိ အဲဒီပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲ ေခၚေဆာင္ သြားဖို ့မ်ားစြာ ျပင္ဆင္ထားခဲ ့ဟန္တူေလသည္။

Oh, my love,…. my darling,…… I’ve hungered….. for your….. touch……………. a long, lonely time. And time…….. goes by……. so slowly……… and time……. can do so much,….. are you……. still mine? ………….I need your love,……….. I……… need your love,……. God speed your love…. To……… me!

သူမ ေျပာခ်င္ေသာ စကားမ်ားကုိ ထုိသီခ်င္းစာသား မ်ားမွတဆင့္ သူၾကားေနသကဲ့သုိ ့ရွိသည္။ အဖ်ားေသြး ရွိေန၍ လားမသိ သူမ၏ႏွဳတ္ခမ္းေတြက ပုိမုိေႏြးေထြးေနသလုိ ရွိသည္။ သူမ သာလွ်င္ ဤအနမ္းမ်ားကုိ တမ္း တေနခဲ ့သည္ မဟုတ္။ သူလည္း ေတာင့္တ လြမ္းဆြတ္ေနခဲ ့သည္ဆိုတာ သူယခုမွ ပင္ရွင္းလင္းစြာသိလုိက္ ရသည္။ သူမ ၏ေႏြးေထြးေနေသာ လက္ႏွစ္ဖက္တြင္းက သူ ့မ်က္ႏွာသည္ တရွိန္းရွိန္းပူေႏြးလာသည္။ သူမ ၏ ခႏၶာကုိယ္မွ ကူးစက္ပ်ံ ့ႏွံလာေသာ အေႏြးဓါတ္ေတြသည္ သူ ့ခႏၶာကုိယ္သို ့တစစ စီးကူးလာသည္။ သူ မ်က္စိ ကုိ ေမွးထားလွ်က္က ရုတ္တရက္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။

သူ နားထင္သုိ ့တုိးလာေသာ ေသြးဖိအားမွာ ရုတ္တရက္ လြန္စြာတုိးျမင့္သြားသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ ေခါင္းထဲ တြင္ ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ ပင္ျမည္သြားသည္။ သူျမင္လုိက္ရေသာ မ်က္ႏွာသည္ ေမဇင္ေအာင့္ မ်က္ႏွာမဟုတ္ ေပ။ အနည္းငယ္မုိ ့အစ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးတြင္ သနပ္ခါးဖုိ ့၍ သြားပြတ္တံေလးနဲ ့ ျခစ္ ထားသျဖင့္ ညီညီ ညာညာအစင္းေလး ျဖစ္ေနေသာ ပါးျပင္ေတြ…….ဘုရား…ဘုရား….စုိး…..စုိး…

သူ…..သူမကုိ ေနာက္သုိ ့ တြန္းပစ္လုိက္မိသည္။ ထုိင္ေနရကလဲ ဝုန္းကနဲ ထလုိက္မိသည္။ သူမ ေနာက္သုိ ့ ယုိင္က်သြားသည္။ စက္တီခုံ ႏွစ္ခုၾကားက စားပြဲေပၚသုိ ့သူမ ထုိင္လွ်က္ က်သြား၍ သာေတာ္ေတာ့သည္။ သူမ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ ့ ေၾကကြဲဆုိ ့နင့္ေနေသာ သူမရဲ ့မ်က္ႏွာ…. သူ ့ရင္ထဲတြင္ စစ္ကနဲ နာက်င္သြား မိ သည္။ သူ…. သူမကုိ တြန္းလုိက္မိျပီ။ သူမကုိ ဘယ္တုန္းက မွ ဒီလုိ ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း မဆက္ဆံခဲ ့ဖူး ပါ လား။ သူမ နာက်င္သြားမွာ သူစိုးရိမ္သြားမိသည္။

မဟုတ္ဘူး……. သူမကုိ သူ တက္မက္တာ မက္ေမာတာ…… သူမခ်စ္ခဲ ့ပါဘူး။ မခ်စ္ခဲ ့လုိ ့လဲ သူမကုိ ထားခဲ ့ ျပီး စုိးကုိ လက္ထပ္ခဲ ့သည္ပဲ။ ဒီေလာကမွာ စုိးကလြဲရင္ သူ ဘယ္သူကုိ မွ မမက္ေမာခ်င္ဘူး။ သုိ ့ေပမယ့္ သူ ့ ခႏၶာကုိယ္က သူ ့မသိစိတ္က ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေတာင့္တမွဳမ်ားကုိ ျပန္အသက္သြင္း ေနတာပါလား။ ေမဇင္ ေအာင္ရဲ ့ေမာင္ဆုိတဲ ့လူဟာ လြန္ခဲ ့ေသာ ေလးႏွစ္ ကတည္းက ေသဆုံးသြားခဲ ့ျပီ။ အဲဒီေမာင္ ဟာ စုိးရဲဲ ့ကုိကုိ အျဖစ္ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ ရွင္သန္လာခဲ ့ျပီ။ ေမဇင္ေအာင္ ဆုိတာ သူ ့ဘဝမွာမရွိေတာ့………..။

သူ သူမကုိ ထူေပးသင့္လား…..မထူနဲ ့။ သူမ နာၾကည္းသြားပါေစ။ သူမ သူ ့ကုိ မုန္းသြားပါေစ။ သူမကုိ ထူဖုိ ့သူ ၾကဳိးစားခဲ ့လွ်င္ သူမ၏ အေတြ ့ေတြကုိ သူ မလြန္ဆန္ ႏုိင္မည္ကုိ စုိးသည္။ သူ ့စိတ္က ေပ်ာ့သည္။ သူသည္ ေပ်ာ့ည့ံေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သစၥာတရားကုိ အထိအေတြ ့ေၾကာင့္ သူဖ်က္စီးမိမည္ကုိ သူ စုိးရိမ္သည္။ စုိး ရဲ ့အျပစ္ကင္းစင္ ျပီးက်က္သေရ ရွိေနတဲ ့ မ်က္ႏွာ၊ ရင္ေသြး ကုိလြယ္ထားရေသာ မိခင္ ေလာင္းတစ္ေယာက္၏ အားအင္မ်ားျဖင့္ တင့္တယ္ေနတဲ ့မ်က္ႏွာကုိ သူ ေတြးၾကည့္ရုံမွ်ျဖင့္ မၾကည့္ဝံ့ေတာ။

စုိး……ဟုတ္တယ္။ စုိး…ကုိ ကုိုကုိ ခ်စ္တယ္…..သားကုိလည္း ခ်စ္တယ္……သူ ့မ်က္လုံးထဲသုိ ့ေမဇင္ေအာင္ ၏ ညဳိးႏြမ္း ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ မ်က္ႏွာ လွလွေလးဝင္ေရာက္လာျပန္သည္။ သူမရဲ ့အနမ္းေတြ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ သည့္တုိင္ မေျပာင္းလဲေသး။ သူ ့ကုိ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ ့ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ သူမ မ်က္ႏွာက အင္မတန္ အားငယ္လွ်က္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္ဆုံးေနေသာ အသြင္ျဖင့္။ သူ သူမကုိ သနားသြားမိသည္။ သူမ လုိခ်င္ ေသာ သူ ့ရင္ခြင္သည္ ထုိမွ် အဖုိးတန္ေလသေလာ….။ သူ ဘာလုိ ့သူမကုိ လက္မထပ္ခဲ ့သနည္း။

“ရက္စက္လုိက္တာ ေမာင္ရယ္……. ဇင့္ကုိ ….. ဒီေလာက္ေတာင္ ခါးခါးသီးသီးျဖစ္သြားျပီလား….ဟင္…”

သူမ ငုိရွုိက္ေနသည္။ သူက မြန္းၾကပ္ ေတြေဝလွ်က္ ငူငူၾကီးရပ္ေနမိသည္။ ခုအခ်ိန္ သူမကုိ သူသာ မထူ၍ ႏွစ္ သိမ့္လုိက္ပါလွ်င္ သူ သူမကုိ လက္မလႊတ္ႏုိင္ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ သုိ ့ေသာ္ သူမကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ သူ ့ရင္ထဲ နာက်င္လာသည္။ သူမ ေတာ့သူ ့ကုိ နာၾကည္းမုန္းတီး သြားေလျပီလားမသိ။ သူကေတာ့ ရင္ေတြနာေနသည္။ ထုိ ့ေနာက္သူ စုိးရြ ံ့ေနသည္။ သူ သက္ျပင္းကုိ အသာရွုိက္လုိက္သည္။

သူ ့စိတ္၏ဆႏၵသည္ သူ ့ကုိမေက်ာ္ လႊားႏိုင္ေစရ။ သူ ျပန္မွျဖစ္မယ္……. သူအမွား မခံႏိုင္ဘူး…… စုိးကုိ စိတ္မဆင္းရဲေစရဘူး။ သူ သည္ စုိးဟူ ေသာ သူ ့ဇနီးအတြက္သာ ျဖစ္ရမည္။ စုိးရင္ခြင္ တြင္သာ သူေပ်ာ္သည္။ အိမ္ေထာင္သက္ ေလးႏွစ္ရလာျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ မယားမွ တပါးေသာ မိန္းမတြင္ သူ၏ေပ်ာ့ည့ံမွု ေၾကာင့္ တဒဂၤ သာယာခဲ့မိ သည့္ အ တြက္ သူ ့ကုိယ္ သူလည္း ရွက္မိသည္။

ေမဇင္ေအာင့္အတြက္ လုိအပ္ေသာ ေဆးမ်ားကုိ သူ ့ေဆးအိပ္ထဲမွာ ခပ္ျမန္ျမန္ထုတ္ယူလုိက္သည္။ ထုိ ့ေနာက္ သူမ ထုိင္ေနေသာ စားပြဲေပၚတြင္ အိတ္ကေလးမ်ား ႏွင့္ထည့္ကာ ထားခဲ ့သည္။ သူ ေဆးအိပ္ကုိ ဆြဲလွ်က္က သူမကုိ ငဲ ့ၾကည့္လုိက္သည္။ သူမသည္ အသက္မဲ့ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိ ျငိမ္သက္ေနသည္။ သူမ မ်က္ႏွာ သည္ ခံစားခ်က္ ကင္းမဲ ့လုိ ့ေနသည္။ သူ ့ကုိေက်ာ္လြန္၍ ဧည့္ခန္းနံရံကုိသာ အဓိပၸါယ္မဲ ့စြာေငးၾကည့္ ေနသည္။

“ေမဇင္…. ေမာင္သြားေတာ့မယ္….. ေဆးေသာက္လုိက္ေနာ္…….အနားယူလုိက္ရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ……. ေမာင္ သြားမယ္………”

သူမ တုံ ့ျပန္မွဳမရွိပါ။ Unchanged melody သည္ သူမ၏ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဆက္လက္ပ်ံ ့လြင့္ေနသည္။ သူ သူမ ကုိပုိက္ေထြးလွ်က္ သူမဆံစေတြကုိ မနမ္းမိေအာင္ လက္သီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားလုိက္မိ သည္။ သူ သူမကုိ ဒုတိယအၾကိမ္ ေက်ာခုိင္း လုိက္ရျပန္ေလျပီ။


......I've hungered .... for your.... touch................................. I need your love,....... I...... need your love,.... God speed your love......to..... me!


ကြ်န္းတံခါးကုိ ဖြင့္လုိက္သည္ႏွင့္ လတ္ဆတ္ေသာ ေလက သုတ္ကနဲ တုိးလာသျဖင့္ သူအနည္းငယ္ လန္းဆန္း သြားသည္။ ေသာမခတ္ဘဲ ခ်ိတ္ရုံခ်ိတ္ထားေသာ သံပန္းတံခါးကုိ သူအသာ တြန္းဖြင့္လုိက္သည္။

“ေမာင္….. ေမာင္…. ဇင့္ကုိ ထားမသြားပါနဲ ့ေမာင္ရယ္…..ဇင္ေလ ေမာင္မရွိရင္……. ေမာင္မရွိရင္……ဟင့္”

သူမသည္ သူ ့ကုိ ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီက သုိင္းကာဖက္လ်က္ ရွိုက္ငင္ငုိေၾကြးေလသည္။ သူ တံခါးဝမွ ေရွ ့ ဆက္ ထြက္မသြားႏိုင္ပဲ ရပ္ေနလုိက္ရသည္။ သုိ ့ေသာ္ ယခု သူ တည္ျငိမ္ေနပါသည္။ သူမလက္ေတြကို အသာ ျဖည္ခ် လုိက္သည္။ သူမ ခႏၶာကုိယ္က တလွဳိက္လွဳိက္ တုန္ေနသည္။ သုိ ့ေသာ္ ပထမဆုံး အၾကိမ္သူမကုိ ေက်ာ ခုိင္းခဲ ့စဥ္ကေလာက္ မခက္ခဲေတာ့ပဲ သူမကုိ သူထားခဲ ့ႏိုင္ေနျပီျဖစ္သည္။ သူမ ငုိရွဳိက္သံသည္ သူႏွင့္ ေဝး၍ သြားသည္။ ဓါတ္ေလွကား မေစာင့္ေတာ့ပဲ ေလွကားအတုိင္း သူ အေျပးဆင္းလာခဲ ့မိသည္။

သူ ကားဆီသုိ ့ခ်ဥ္းကပ္သြားရင္းက ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။ တဝက္သာရွိေသာ ေငြလ ၏ အ လင္း ေရာင္ ျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ေအးျမ လွ်က္ ရွိသည္။ မိတ္တုတ္ မိတ္တုတ္လင္းေနေသာ ၾကယ္ေတြက လျခမ္း ၏အလင္းေရာင္ကုိ အားျဖည့္ေပးေနသလုိ ရွိသည္။ သူ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ ့အခါ ဗုိက္ကေလးကုိ မလွ်က္ အိမ္ ေရွ ့ဝရန္တာတြင္ ေခါက္တုံ ့ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေန မည္ျဖစ္ေသာ ဇနီး ျဖစ္သူ စုိးကုိ ျမင္ေယာင္မိ သည္။ စုိးေရ….. ကုိကုိျပန္လာျပီ။ စုိးကုိ ကုိကုိ ခ်စ္တယ္………

ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းရဲ ့အေျဖေလးက

ျမင္းက အညဳိေရာင္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ Allan တုိ ့သုံးေယာက္ေျဖတဲ ့အေျဖေတြ အားလုံးမွန္ေနလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ အညဳိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

အနက္ေရာင္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ အကုန္မွားကုန္မွာ ဆုိေတာ့ ဒါလဲ အေျဖမဟုတ္ျပန္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ျမင္းဟာ မီးခုိးေရာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ့အေျဖမွန္လဲဆုိရင္ Allan မွန္ပါတယ္။ Brian မွန္ပါတယ္။ Charlie မွားပါတယ္။


**************** *************** ************ *********** ********
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ “ရင္ခြင္တစ္ခု ဖန္ဆင္းျခင္း” ဘေလာ့ေလးကုိ လာလည္တဲ ့အတြက္ အရမ္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္....ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မတတ္ တတတ္နဲ ့ေရးထားတဲ ့စာေလးေတြကုိ ေဝဖန္ေပး သြားရင္ ေတာ့.... အတုိင္း ထက္လြန္ ပါပဲဗ်ာ....ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....

(ရန္ကုန္သား)

6 comments:

ျမတ္ႏိုး said...

အရမ္းေတာ္တဲ့ ေယာက်ၤားပဲ...။ ဒီလိုေယာက်ၤားတကယ္ပဲ ရိွသလားးးး
ဒါက ၁ခ်က္..စိုးအတြက္ ေကာင္းတဲ့သစၥာရွင္ အျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးတာပါ။

ေနာက္တခ်က္က ..သူက ဘာျဖစ္လို႔ ေမဇင့္ကို ထားခဲ့ရတာလဲ..။ ေယာက်ၤားတေယာက္က တကယ္မခ်စ္ပဲနဲ့ ဆိုရင္ မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ ေမဇင္က သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ေမဇင့္အတြက္ေတာ့ သူပက္သက္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ဟာ ေယာက်ၤားေကာင္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ သစၥာမရိွတဲ့
ေယာက်ၤားပဲ..

အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္လဲလာဖတ္ပါမယ္။

juli said...

ေယာက်္ားေတြကို နားမလည္ဘူး..

ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္..

owl'slover said...

ေယာက်ၤားေတြအတြက္ေတာ့ ယူတတ္ရင္ သင္ခန္းစားေပးတဲ့ ဇာတ္လမ္းတုိေလး တပုဒ္ေပါ့...အျပင္မွာေရာ...က်ေနာ္တို႔ေတြ
အဲလို တစ္ခါတစ္ေလမွာ ျဖစ္ႏုိင္လား...ခဏတာရဲ့ စိတ္ေစစားမွဳက
အရမ္းေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ အစ္ကုိရ...လာဖတ္သြားတယ္ အစ္ကို
အားေပးလ်က္........

moekhar said...

အားေပးေနပါတယ္ .. တကယ္ဖတ္လို႕ ေကာင္းပါတယ္ ..
ဒါေပမယ့္ ရည္းစားေဟာင္းေခၚတာကို မသြားဘဲ ေနႏိုင္တဲ့ လူ ရွိလား မသိဘူးေနာ္ .. စဥ္းစားသြားပါတယ္ :D

မိုးခါး

ballonlay said...

စိတ္၂ခု အားၿပိဳင္ျဖစ္ေနပံုကို ေရးထားတာၾကိဳက္တယ္.. အားေပးေနပါတယ္..

poemflower said...

ထားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတာ့ရွိမွာပါ သနားစရာေလးပဲ ထားခံရတဲ့မိန္းကေလးကေတာ့