Thursday, July 30, 2009

ဥာဥ္ (၂)


ကုိသန္းေမာင္ ျဖင့္ ခင္သက္ေဝကုိ မ်က္စိထဲ ၾကည့္ေကာင္း ေသာ္ လည္း ဆံပင္ေမႊးစူး ဆုိသလုိ ျဖစ္ျဖစ္လာ သည္။ ထြန္းလြင္ကလည္း မမသက္ေဝ မမသက္ေဝနဲ ့ပါးစပ္ဖ်ားက မခ်။ ထမင္းဖိတ္ေၾကြးလို ့သြားစားလုိက္၊ အေဖ်ာ္ေလး လုပ္လုိ ့သြားေသာက္လုိက္ႏွင့္ ခင္သက္ ေဝ တုိ ့အိမ္ကုိ ေခ်ာင္းပင္ေပါက္ေတာ့မည္။

အရင္က လမ္းတြင္ေတြ ့လုိ ့မွ မျမင္ဟန္ျပဳလွ်က္ မ်က္ႏွာ လႊဲလႊဲ သြားတတ္ေသာ ခင္သက္ေဝပင္ သူ ့ကုိေလာ ကြတ္ေတြ လုပ္လုပ္လုိ ့လာျပီ။ ထြန္းလြင္ႏွင့္ ခင္သက္ေဝ ခရီးအေတာ္ေရာက္ေနျပီဟု ကုိ သန္းေမာင္ ထင္လုိက္ မိသည္။ သူ ့တူေလး ဒီအပ်ဳိၾကီးနဲ ့ ျဖစ္မ ွျဖစ္ပါ့မလား လုိ ့လည္း ပူေနမိသည္။ ခက္ပါရဲ ့ငါနဲ ့သာ ျဖစ္လုိက္ ခ်င္ တယ္ လုိ ့ လည္း ခဏခဏ ေတြးေနမိသည္။

အရပ္ထဲကပင္ ခင္သက္ေဝႏွင္ ့ထြန္းလြင္ကုိ သမုတ္စျပဳလာျပီ။ အပ်ဳိၾကီး ခင္သက္ေဝတစ္ေယာက္ ထြန္းလြင္ ေလးကုိ ခ်ဳိင္ေနျပီဟု ၾကားလုိက္ရရင္ ကုိသန္းေမာင္ ရင္ထဲ ပူပူၾကီး ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္။ အစ္မလုပ္သူကလည္း တစ္ခုခုျဖစ္လုိ ့က နင္ပဲဟု ေျပာေနျပန္ေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုိသန္းေမာင္ ကအေနသာၾကီးပင္။ အဲဒီ မႏူးမနပ္နဲ ့ေကာင္သာ ခင္သက္ေဝမွဳိင္းမိ ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ေနမိသည္။

ထြန္းလြင္ၾကည့္ေတာ့လည္း ခါတုိင္းလုိပင္ အေနမပ်က္ အစားမပ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ က်န္ခဲ ့ေသာလက သူ ့သူ ငယ္ခ်င္း ကုမၸဏီ တြင္ထြန္းလြင္ အလုပ္ရသြားသျဖင့္ သူအနည္းငယ္စိတ္ေအးသြားသည္။ ၾကားရက္ သူ အလုပ္ ဆင္းခ်ိန္၊ မမၾကီးကလည္း ေစ်းသြားခ်ိန္ဆုိ ထြန္းလြင္တစ္ေယာက္သာ အိပ္က်န္က်န္ ေနခဲ ့သည္ကုိ သူ ့စိတ္ထဲ ပူေနမိသည္။ ထြန္းလြင္က မိန္းကေလး မွမဟုတ္တာ ပူစရာမွမလုိပဲ ဟုေတြးေသာ္လည္း သူ ပူျမဲသာပူေနမိ သည္။

သုိ ့ႏွင့္ ထြန္းလြင္ အလုပ္ရသြားသည္မွာ သုံးေလးလရွိခဲ ့ျပီျဖစ္သည္။ ထုိ ့အတူ သူ ့စိတ္ထဲပူေနေသာ အရာၾကီး ကလည္း သုံးလထဲပင္ ေရာက္လာခဲ ့ျပီတည္း။ ကုိသန္းေမာင္သည္ ညကအိမ္ျပန္မအိပ္ေသာ တူအတြက္ အစ္မ ႏွင့္အတူ စိတ္ပူေနရသည္။ ထြန္းလြင္ သည္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘဝကတည္းက သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအ သင္းႏွင့္ပင္ ညအိပ္ညေန အလည္မလြန္တတ္ေပ။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မ်ား ထြန္းလြင္တစ္ေယာက္ ညက အိမ္ျပန္မ အိပ္ေလသနည္း။

အလုပ္မွာမ်ား အခ်ိန္ပုိဆင္းေနသလား မေျပာတတ္။ သုိ ့ဆုိလည္း ဖုန္းေလးေတာ့ ဆက္မည္သာျဖစ္သည္။ ခုမုိး လင္း၍ ေနေတာင္ အေတာ္ျမင့္ေနျပီ။ အစ္မကုိ သူ ကပဲေစ်းသြားၾကဳိရသည္။ စေနေန ့ၾကီးျဖစ္ေနလုိ ့သာေတာ္ ေရာ့သည္။ အစ္မေစ်းသိမ္းျပီး အျပန္က်မွ ထြန္းလြင္ အိမ္ေရွ ့တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္ကုိ ေတြ ့ရသည္။ စီးျပီး ေငါက္လုိက္မည္ဟု ျပင္လုိက္ေသာ္လည္း ထြန္းလြင္လက္ထဲ အိတ္ကတစ္လုံး၊ မိန္းကေလးကတစ္ေယာက္ ဘယ္ညာလက္ႏွစ္ဖက္ မအား ေအာင္ ဆြဲထားေလေတာ့ ကုိသန္းေမာင္ ဘာမွ်ပင္မေမးအားပဲ ျခံတံခါးေသာ့ဖြင့္ ေပးျပီး ႏွစ္ေယာက္သားကုိ အိမ္ထဲ အဆြဲကေလး ေခၚလာရသည္။

မမၾကီးျပန္လာလွ်င္ေတာ့ ယမ္းပုံပဲမီးက်မလား ေအာ္ဟစ္ျပီးပဲငုိမလား မေျပာတတ္။ ကုိေတာ္ေခ်ာကေတာ့ မိန္း မ ခုိးလာျပီးကုိး ဟုစိတ္ရွဳပ္ရွဳပ္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းတြင္ အသာဝင္ထုိင္လုိက္ရသည္။ ထြန္းလြင္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ ပင္ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ခုိးလာျပီ။ ေလးသန္း ၾကည့့္သာလုပ္ေတာ့ ဆုိသည့္ပုံစံမ်ဳိးျဖင့္ ေကာင္မေလးကုိ ေဘးထား ကာ ထုိင္ေနသည္။ ကုိသန္းေမာင္ေတာ့ သူ ့ကုိ အရိပ္အျမြက္ကေလးေတာင္ မေျပာရေကာင္းလားျဖင့္ ေဒါထ လ်က္ မ်က္ႏွာၾကီးသုန္မွဳန္ ထားလုိက္သည္။

ေကာင္မေလးက အလွကေလး။ ေနာက္ ထြန္းလြင္လုိ ပင္ငယ္ငယ္ေလးျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးက ရွက္လုိ ့ ရယ္ထင္သည္ မ်က္ႏွာကေလး ေအာက္ခ်ကာ ထြန္းလြင္လက္ကို သာ အတင္းဆုပ္ထားသည္။ ကုိသန္းေမာင္ ပါးစပ္ျပင္ေနေပမယ့္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။ ငယ္ငယ္ ကသူငယ္ခ်င္းေတြ မိန္းမခုိုးတုန္းက ပါရမီေတြ ျဖည့္ခဲ ့ေပမယ့္ ခုလုိ ကုိယ့္ေသြးကုိယ္သားက လုပ္လာေတာ့ နည္းနည္း ေခါင္းနားပန္း ၾကီးေနမိသည္။

“ကဲ ဘယ္လုိျဖစ္လာၾကတာလဲကြာ၊ မင္းအေမက တစ္ညလုံး အိပ္ေတာင္မအိပ္ႏိုင္ဘူး။ ေျပာစမ္းပါဦး ဒီက ကေလးမ က…..”

“ဒါ ကြ်န္ေတာ့ ရည္းစား။ ေက်ာင္းထဲက ၾကဳိက္လာတာ သူ ့အိမ္က ေယာက်္ားေပးစားေတာ့မွာ ဆုိလုိ ့ ကြ်န္ ေတာ္လည္း ခုိးလာတာ တစ္ခါတည္း။ ေလးသန္း အေမ့ကုိ ၾကည့္ေျပာေပးေနာ္….ဒီမနက္ပဲ ရုံးမွာ လက္မွတ္ထုိး ခဲ ့ ျပီ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္….”

ကုိသန္းေမာင္က ေကာင္မေလးကုိ မ်က္လုံးအသာေစြၾကည့္ရင္း ထြန္းလြင္ကုိ ျပဴးျပသည္။ ထြန္းလြင္ကေတာ့ ျပဳံးစ စႏွင့္ ဦးေလးလုပ္သူကုိ အပူကပ္ေနသည္။

“ ေအးငါက ေျပာေပးလုိ ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး….မင္း မမၾကီးအေၾကာင္းလည္း သိရဲ ့သားနဲ ့….ငါလည္း ေၾကာက္တယ္ ကြ မင္းဖာသာ မင္းအေမကုိေျပာေခ်….ကဲကဲ ငါ့တူမ အထြန္းမိန္းမဆုိေတာ့…..ငါတုိ ့တူမပဲေပါ့…..မရွက္ နဲ ့အား မနာနဲ ့…….”

ကုိသန္းေမာင္သည္ ေယာက်္ားေလးရွင္ဘက္က ေျပာေကာင္းလား ေျပာမေကာင္းလား လည္းမသိ ရင္ေတြက လည္း တုန္လွ်က္ အေနရခက္ေနသည္။ ေကာင္မေလး ခမ်ာ သနားစရာေလး။ မ်က္ႏွာေလးကုိ အုိေနရွာသည္။ ထြန္းလြင္တုိ ့ရည္းစားထားတာ သူျဖင့္ ရိပ္ေတာင္ မရိပ္မိ။ အင္း ဒီအရြယ္ မွ အျမီးမေပါက္ ဘာေမ်ာက္လဲ လုို ့ သာ ကုိသန္းေမာင္ေတြးရင္း သက္ျပင္းသာ အသာခုိးခ်လုိက္မိသည္။ သူသာ ခုထိ ဘာေမ်ာက္မွန္းမသိ ျဖစ္ေန ျခင္းျဖစ္မည္။

ထြန္းလြင္ အေမ ေဒၚတင္တင္လွ ျပန္လာေတာ့ ကုိသန္းေမာင္ ထင္ထားသလုိ ယမ္းပုံ မီးမက် မျဖစ္တဲ ့အျပင္ ေဒါသပင္ မထြက္ ပဲ သက္ျပင္းေလးခ်ျပီး ေကာင္းစြာကုိင္တြယ္လုိက္သည္။ မမၾကီး က ျပင္ေတာင္ ျပင္ဆင္ထား ျပီကုိး ဟုလည္း ကုိသန္းေမာင္ ေတြးရင္း စိတ္ေအးကာ အနညး္ငယ္ ေနသာသြားသည္။ အေမေတြမ်ား ေျပာ ေတာ့ သာ မုိးလားကဲလားနဲ ့ သားမိန္းမ ခုိး လာျပန္ေတာ့လည္း သူ ့သမီးအခုိးခံရတာက်ေနပါပဲ။ မိန္းမခ်င္း ကုိယ္ခ်င္း စာတာလည္း ျဖစ္ေပမေပါ့ဟုသာ ကုိသန္းေမာင္ေတြးေနမိသည္။

ေဒၚတင္တင္လွက ေခြ်းမေလာင္းကုိ အကဲခတ္ရင္း ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္လုိက္သည္။ ထြန္းလြင္ အလွၾကဳိက္ တာ သူသိသည္ေပါ့။ ေမြးထားတဲ ့သားေပကုိး။ ေကာင္မေလးက ႏုႏုညက္ညက္ႏွင့္ သူ ့ကုိ ေမာ့မၾကည့္ရဲရွာ။ သားမ်က္နွာ လွမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ေခါင္းငုံ ့ထားသည္။ ထြန္းလြင္က အျပစ္လုပ္ထားရင္ ဒီပုံစံပဲျဖစ္သည္ကုိ ေဒၚတင္တင္လွ အေမပီပီ သိျပီးျဖစ္ေလသည္။ သူ ထေအာ္ရင္ေတာင္ ထြန္းလြင္ေခါင္း ေမာ့လာမည္မဟုတ္ေပ။

“ကဲ သမီးေလး နာမည္ဘယ္လုိ ေခၚလဲ။ ဘာမွ မေၾကာက္နဲ ့သမီး။ အေမ့ကုိ ညည္းအေမလုိ မွတ္ဟုတ္လား….”

ကေလးမေလးက မ်က္ရည္စစနဲ ့ ေဒၚတင္တင္လွကုိ ေခါင္းေလးေနာက္သုိ ့အသာရုိ ့ျပီးၾကည့္သည္။ မ်က္လုံး မ်က္ဖန္ ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ ့ခ်စ္စရာအသြင္ ေကာင္မေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ေဒၚတင္တင္လွ ကရုဏာသက္ သြားသည္။ မိန္းကေလး၏ အသံက တုိးတုိးညွင္းညွင္းကေလးထြက္ေပၚလာသည္။

“ဇင္မာေအးပါ အ.....အေမ”

“ေအးေအး သမီးဇင္မာ အေမ့သား မယား ျဖစ္ေတာ့လည္း အေမ ့သမီးေပါ့ေအ……စိတ္မပူနဲ ့…သမီး မိဘေတြ ဆီ အေမျပန္အပ္ေပးမယ္….ေန ့ေကာင္းရက္သာေလး ေရြးျပီး ညည္းမ်က္ႏွာ မငယ္ရေအာင္ အေမလုပ္ေပး မယ္။ ဟဲ ့သန္းေမာင္ သြား…ဦးလွေဘာ္ကုိ အက်ဳိးေလး အေၾကာင္းေလးေျပာ ျပထား ညေနခင္းမွ ငါကုိယ္ တုိင္ လာေျပာပါ့မယ္လုိ ့….”

ကုိသန္းေမာင္ ကအစ္မလုပ္သူကုိ ဘာမွမေျပာပဲ အသာ ထုိင္ရာက ထလုိက္သည္။ ထြန္းလြင္က အရင္လုိ မဟုတ္ဘဲ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနသည္။ ကုိသန္းေမာင္ကုိ ပင္ စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာႏိုင္၊ အျပစ္လုပ္ထားသူျဖစ္ လုိ ့သူ ့ကုိစကားမေျပာ ရဲတာပဲလုိ ့ကုိသန္းေမာင္ ေအာက္ေမ့လုိက္သည္။

“ ကဲ အထြန္း မင္းမိန္းမေရခ်ဳိးဖုိ ့လုပ္ေပးလုိက္ဦး….သြားသမီး ေရေလးမုိးေလးခ်ဳိး….အေမ့အခန္းထဲ သနပ္ခါး ေတာ့ရွိတယ္။ သမီးလိမ္းတတ္ရင္ လိမ္းလုိ ့ရတယ္.. အထြန္း အေမဟင္းခ်က္ဖုိ ့ပါေရတစ္ခါတည္း ကဲ့ေပး လွဲ ့..”

ေဒၚတင္တင္လွက ေရခပ္ရန္ဆင္းသြားေသာ သားလုပ္သူေက်ာကုိ ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းအသာခ်လုိက္သည္။ သားျဖစ္သူ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာ ေသာတစ္ေန ့ဒါမ်ဳိးၾကဳံရဆုံရမည္ကုိ သူၾကဳိေတြးထားျပီးသားျဖစ္ သည္။ ေဒါသလည္း ျဖစ္မိသည္။ သုိ ့ေသာ္ မိန္းကေလး မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္လုိက္မိေတာ့ သူ ့ရင္ထဲတြင္ ေဒါသ ထက္ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ ကရုဏာ စိတ္တုိ ့သာျဖစ္ေပၚလာသည္။ မိန္းကေလး ခမ်ာ သူကသာ ထၾကမ္းလုိက္ ရင္ လင့္တစ္မ်က္ႏွာနဲ ့ လုိက္လာျပီးကာမွ အခက္ေတြ ့မည္ကုိ ေဒၚတင္တင္လွသနားသြားမိသည္။ ခ်က္ဖုိ ့ျပဳတ္ ဖုိ ့ရွိေသးတာေၾကာင့္ မီးဖုိထဲသုိ ့ဝင္လာခဲ ့ေပမယ့္ သူ ့ေခါင္းထဲတြင္ေတာ့ သားနဲ ့သူ ့မိန္းကေလး အတြက္ စီ ကာစဥ္ကာ ေတြးေတာေနမိသည္။

*********************** ********** *********** ***********************

ထြန္းလြင္ မိန္းမခုိးလာသည္ကုိ မမၾကီးကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းလုိက္ ပုံေလးက လွသည္။ ရပ္ကြက္လူၾကီး ဦးလွ ေဘာ္ကုိလည္း စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြ ျပျပီးအၾကဳိး အေၾကာင္းေတြေျပာ၊ ဦးလွေဘာ္ကလည္း ေကာင္မေလး အိမ္ လုိက္အပ္ေပးပါမည္ဟု ဆုိေတာ့ ထြန္းလြင္ ကလာတဲ ့ဇာတ္က ေျပာရပါလွ်င္ အုိေကလုိ ့ေနသည္။

မအုိေက သည္က ထုိညေနခင္း ထြန္းလြင္တုိ ့လင္မယား လမ္းအေလွ်ာက္ထြက္ခ်ိန္တြင္ ကုိသန္း ေမာင္တုိ ့ အိမ္သုိ ့ နာဂစ္မုန္တုိင္း ဝင္ေမႊ ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ခင္သက္ေဝ အေဒၚ ေဒၚစိန္ျမ က ထဘီကုိစြန္ ေတာင္စြဲ လ်က္ အိမ္ေပၚသုိ ့ေျခေစာင့္ကာ တက္လာသည္။ ထမင္းစားျပီး၍ ထမ္းလ်က္ေလး ကုိက္ကာ ထြန္းလြင္ အ ေၾကာင္း တုိင္ပင္ေနၾကေသာ ကုိသန္းေမာင္တုိ ့ေမာင္ႏွမပင္ မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားသည္။

“ကဲ တင္တင္လွ ညည္းသား ဘယ္လုိလုပ္သြားတာလဲဟင္….ေကာင္းၾကေသးရဲ ့လား…..ငါနဲ ့ေတာ့ရွက္ လည္း ရွက္ပါ့ေတာ္……ခု...သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစား တဲ ့အေကာင္ ဘယ္မလဲ….ဟင္ …”

“ အလုိေတာ္ မစိန္ျမ ရွင္က အိမ္ေပၚတက္ျပီး က်ဳပ္သားကုိ ေစာ္ေစာ္ကားကား….ရွင္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ေျပာစမ္းပါ က်ဳပ္သား….ကဘာျဖစ္ေနလုိ ့လဲ……”

“ ဘာျဖစ္ရမလဲ….ညည္းသားေပါ့…..က်ဳပ္တူမကေတာ ့ထြန္းလြင္…ထြန္းလြင္နဲ ့….ပါးစပ္ဖ်ားကမခ် ဖူးဖူး မွုတ္ ထားတာ…..ခုေတာ့ဒင္းက က်ဳပ္တူမကုိ ထားျပီး မိန္းမေတာင္ခုိးသြားလုိက္ေသး…..ဘယ္လုိ လုပ္ၾကမလဲ ဟုိမွာ က်ဳပ္တူမခင္သက္ေဝ တငုိငုိတရီရီနဲ ့……အဲတာ ညည္းသား ထြန္းလြင္ေၾကာင့္ေပါ့….”

“အလုိေတာ္…..ရွင့္တူမ ခင္သက္ေဝက က်ဳပ္သားကုိ…..ဟင္း က်ဳပ္သား ႏုႏုထြတ္ထြတ္ကေလးက ရွင့္တူမလုိ ခုႏွစ္အုိ ရွစ္အုိ ကုိၾကဳိက္မတဲ ့လားေတာ္ စဥ္းစဥ္းစားစားေလးလည္း ေျပာပါဦး မစိန္ျမရယ္…..ဒီမွာ လူၾကားမ ေကာင္းတာေတြ လာမေျပာစမ္းပါနဲ ့ေတာ္….က်ဳပ္သားကခု မိန္းမရေနျပီ….ရွင္ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ…”

“ေအး အဲတာငါမသိဘူး…သန္းေမာင္နင့္ေတာ ့ငါအားနာပါတယ္….ဒီမယ္ တင္တင္လွ….နင့္သားက ငါ့တူမကုိ ဒီအတုိင္းထား သြားတာမဟုတ္ဘူးေဟ့….ဟုိမွာဗုိက္က သုံးလရွိေနျပီ…..အဲတာေၾကာင့္ ဒင္းကုိ ငါလာရွာတာ ေပါ့….ဟဲ့ တင္တင္လွရဲ ့…..”

မမၾကီး ျငိမ္သြားသည္။ ကုိသန္းေမာင္ ကေတာ ့အၾကမ္းပန္းကန္လုံးေလး ကုိကုိင္ျပီး ေရေႏြးေသာက္ေနရာက နားထင္ကုိ ေသြးပင္တက္ ေဆာင့္လုိ ့သြားသည္။ ခင္သက္ေဝ အေဒၚက အရွက္ကြဲခံျပီးေတာင္ လာေျပာမွ ေတာ ့ဟုတ္မ်ားဟုတ္ေနျပီ လား။ ဟုတ္ေပလုိ ့ပဲ ေဒၚစိန္ျမၾကီး ေဒါသေတြထြက္ တစ္ရွက္ကႏွစ္ရွက္ အ ကြဲခံကာလာေျပာေလသည္ေပါ့။ ကုိသန္းေမာင္ အေတာ္ပင္ေခြ်းျပန္ေနျပီ ျဖစ္သည။ မ်က္လုံးထဲမလဲ ခင္သက္ ေဝ ကုိ ျမင္ေနမိသည္။ တူလုပ္သူ ထြန္းလြင္ကေတာ့ ဘယ္သုိ ့ေသာဘြဲ ့မ်ဳိးထပ္ေပးရမည္ပင္ သူမသိေတာ့……

အံ့ၾသလုိ ့ခဏျငိမ္သြားေသာ ေဒၚတင္တင္လွ ကခ်က္ခ်င္းပင္ သတိဝင္လာျပီး ေဒၚစိန္ျမကုိ ျပန္ပက္လုိက္သည္။

“ အလုိေတာ္ ရွင္တူမဖာ သာ ဘယ္ကလူနဲ ့ရမွန္းမသိတဲ ့ဟာကုိ က်ဳပ္သားကုိ စြပ္စြပ္စဲြစဲြေတာ္ ဒီမယ္မစိန္ျမ…. ေက်နပ္တုန္း ကေတာ့ ဘာသံမွမၾကားရဘဲ….ခုမွ ဘာမွေျပာမေနနဲ ့ေတာ ့….က်ဳပ္သားက ခု တရားဝင္ မိန္းမ နဲ ့ျဖစ္ေနျပီ…..ရွင္တုိ ့အထုပ္ ရွင္တုိ ့ဟာရွင္းေတာ္…..က်ဳပ္အိမ္ေပၚ တက္ျပီး ေစာ္ကားေမာ္ကား လာမလုပ္နဲ ့ ရွင္ျပန္တာေကာင္းမယ္ မစိန္ျမ……က်ဳပ္ ရုံးေရာက္ ဂတ္ေရာက္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး……က်ဳပ္ တုိ ့သားမဂၤလာယူ ေန တာ ရွင္တုိ ့အရွဳပ္ထုပ္ေတြ အိမ္ေပၚဆြဲမတင္လာပါနဲ ့….”

ေဒၚတင္တင္လွ ကေခြ်းမလုပ္သူကုိ ေျပာတုန္းကေတာ့ ၾကင္နာတတ္တဲ ့ေယာကၡျဖစ္ခဲ ့ေပမယ့္ ေဒၚစိန္ျမ အ ေျပာမ တတ္လုိ ့ရယ္ပဲလား မသိ သူရန္ေတြ ့ေနပုံက ကုိသန္းေမာင္ပင္ အံ့ၾသမိသည္။ မိန္းမေတြ သည္ မ်က္ႏွာဖုံး အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေျပာင္းတတ္ႏိုင္ၾကသည္ ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ ထြန္းလြင္ ကေတာ ့ကုိသန္းေမာင္ ဆလံလဲ ေပးသည္ လက္လည္းေျမာက္သည္။ ဒီေကာင္ လူၾကည့္ ေတာ့ ခပ္ေအးေအးနဲ ့။

“ တင္တင္လွ ညည္း တရားလက္လြတ္မေျပာနဲ ့……ငါတုိ ့မိန္းကေလးရွင္ဘက္လည္း နည္းနည္း ငဲ့ဦးမွေပါ့ ငါ့ တူမ နင့္သားနဲ ့မျဖစ္ဘယ္သူနဲ ့ျဖစ္ရမလဲ။ ထြန္းလြင္ ငါတုိ ့အိမ္ဝင္ထြက္ေနတာ တစ္ရပ္ကြက္လုံးသိတယ္။ နင္မသိဘူးလား တင္တင္လွရဲ ့…နင့္ေမာင္ ကုိ ေမးၾကည့္ပလား…..”

ေဒၚစိန္ျမ ေလနည္းနည္းေပ်ာ့သြားသည္။ မတ္ရပ္ေနရာက ေဒၚတင္တင္လွေရွ ့ကုလားထုိင္တြင္ ေဒၚစိန္ျမထုိင္ ခ်လုိက္သည္။ ေဒၚစိန္ျမ မ်က္ႏွာက အပူရုပ္ကုိ ကုိသန္းေမာင္ ေတြ ့လုိက္ပါျပီ။ ဒါလုပ္ဇာတ္မဟုတ္တန္ရာဘူး ဟုလည္း ယုံလုိက္မိသည္။ ထြန္းလြင္တုိ ့ရုိက္ခ်က္က အျပင္းသား။ ခင္သက္ေဝ တစ္ေယာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလး အရွက္ရ ေနေတာ့မွာ ပါလားဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။

“ က်ဳပ္သားကုိ ေခၚေခၚခုိင္းေနတာ မသိဘဲရွိမလား…က်ဳပ္အေပါက္ဆုိးတယ္ ျဖစ္မွာစုိးလုိ ့မေျပာဘဲေနတာ…. ရွင္က ကုိယ္တူမ ကုိယ္ထိန္းေပါ့….ခုေတာ့ က်ဳပ္က ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ မစိန္ျမရဲ ့…..ဟုိမွာ က်ဳပ္အိမ္ေပၚမွာ ေကာင္မေလးေရာက္ေနျပီ…..သူတို ့ကုိ မယူနဲ ့သြားဆုိျပီး… ႏွင္ခ်လုိ ့ရမလား…..ခက္ေတာ့တာပဲ….”

“ဟဲ့….နင့္သားကုိ လူေကာင္းေလး မွတ္လုိ ၊့ယုံၾကည္မိလုိ ့ခုလုိျဖစ္ရတာ….ဘယ္ႏွယ္ေတာ္ ေယာက်္ား ပဲကုိယ္ ရွဳပ္တဲ ့အထုတ္ကုိ ကုိယ္တာဝန္ယူရမွာေပါ့……ဝင္ထြက္စားေသာက္ေနတဲ ့အိမ္က မိန္းကေလးကုိ ဒီလုိ လုပ္ တာ…. သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစားတာေပါ့ဟဲ့…..”

“အလုိေတာ္ မစိန္ျမ ရွင္ ျပန္ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္…….ရွင္တုိ ့ကက်ဳပ္သားကုိ ခုိင္းခုိင္းျပီးစားေနတာေလ…ဘာခု မွ ဘာမ်က္ကလဲဆန္ျပာ ျဖစ္ေနရတာလဲ …..ဒီမွာ က်ဳပ္ ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာမယ္….ရွင္တုိ ့ ဖသာရွင္တုိ ့ ၾကဳိက္သ လုိလုပ္ က်ဳပ္ကေတာ့ မနက္ျဖန္ ေကာင္မေလး အိမ္ျပန္အပ္ျပီး ေပးစားေတာ့မယ္….ဒီမွာ ထြန္းလြင္က ရုံးမွာ ေတာင္ တက္လက္မွတ္ထုိးျပီးျပီ…..က်ဳပ္ေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ ဘူးေတာ္ေရ …..ထြန္းလြင္ ….ထြန္းလြင္ … နင္ေတာ္ ေတာ္ ေမႊပါ့လား…တကယ့္စေန ျဂိဳလ္ေကာင္………..”

“ အလုိေတာ္….ေကာင္းၾကေသးရဲ ့လား ….ေအးလုပ္ေပါ့ဟယ္ နင္တုိ ့ျပဳသမွ်ခံရေတာ့မွာ ဆုိေတာ့ …..ေအးဒီ အ တိုင္း ေတာ ့ငါတုိ ့က ေခါင္းငုံ ့မခံႏိုင္ဘူး…..ဒီမွာ တင္တင္လွ ညည္းသားကုိ ရုံးကေန စကားေျပာမယ္ ….. က်ဳပ္တူမ အတြက္ စဥ္းစားရင္ စဥ္းစား မစဥ္းစားရင္ေတာ့ သည္း… ရုံး လုိက္ရမယ္သာမွတ္ …..သြားမယ္….”

“တုိင္ေတာ္ တုိင္တုိင္ ရုံးမကလုိ ့ၾကဳိက္တဲ ့ေနရာတုိင္။ လက္ခုပ္ဆုိတာ ႏွစ္ဖက္တီးမွ ျမည္တာပါေတာ္ …..ေအာ္ ေဟာ္ ….မဂၤလာဆြမ္းေကြ်းေလး လာစားလွည့္ ဦးေနာ္….ခုကတည္းက…တစ္ခါတည္းၾကဳိဖိတ္ထားတာ…..”

ေဒၚတင္တင္လွ ၏အေငါ့ စကားကုို လွည့္နားမေထာင္ေတာ့ပဲ ေဒၚစိန္ျမတစ္ေယာက္ အိမ္ေပၚမွ ကဆုန္ေပါက္ ဆင္းသြား သည္။ ကုိသန္းေမာင္ကေတာ့ ဘာမွလည္း ဝင္မေျပာရဲ၊ ဝင္လဲမေျပာဘဲနဲ ့ ရင္ထဲ တြင္ ေလးပင္လုိ ့ လာသည္။ သူတုိ ့စကားေတြမ်ား ၾကားလုိ ့မွ နားမခ်မ္းသာပါ့လား ဟုလည္း ေတြးကာ ရွက္မိ သည္။ ဒီအဖြား ၾကီး ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနလုိက္ပုံက ရစရာကုိ မရွိေတာ့ေပ။ သူ ့အစ္မကိုလည္း သူပုိလုိ ့အ့ံၾသမိသည္။

ေခြ်းမေလးက်ေတာ့ အေျပာကခ်ဳိသာသေလာက္ ခင္သက္ေဝကုိက်ေတာ ့ေဒၚတင္တင္လွ ေျပာေနပုံမွာ ျဖစ္ခ်င္ ရာျဖစ္ ဂရုမစုိက္သည့္သေဘာ ျဖစ္ေနသည္။ သူ ့အစ္မေျပာတာလြန္မ်ား သြားသလားဟု ထင္မိသည္။ သုိ ့မ ဟုတ္ အသည္းစား ဘုရင္မၾကီးခင္သက္ေဝပင္ ဝဋ္ၾကမၼာတစ္ပတ္ ျပန္လည္ေလ သလားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဝဋ္လည္ ေစဦးေတာ ့ဒီလုိ မ်ဳိးၾကီးက်ေတာ့ ခင္သက္ေဝ အေတာ္ သနားစရာေကာင္းတာပဲေလ။ မိန္းမဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေခ်ာ၊ ဘယ္ေလာက္လွလွ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ မာနေတြ ၾကီးၾကီး၊ ျဖစ္တဲ ့အခါ နာစရာရွိ သူ တို ့ပဲ နာ ၾကရတာ ပါလား ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။

ခင္သက္ေဝကုိ ထြန္းလြင္ႏွင့္တြဲျမင္လုိ ့မရေသာ္လည္း ခုလုိ ၾကားရေတာ့ ကုိသန္းေမာင္စိတ္မေကာင္းေပ။ သုိ ့ ေသာ္ သူ ့၌ကုိယ္ေလးလက္ဝန္ ရွိသည့္တုိင္ ေအာင္ ခင္သက္ေဝတုိ ့မ်ား မုိက္ခ်က္လုိ ့လူၾကီးတစ္ေယာက္ လုိ ကုိသန္းေမာင္ စိတ္ထဲက ေျပာလုိက္မိသည္။ မိန္းမေယာက်္ားဆုိတာ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ရင္ တစ္မိနစ္ ေတာင္ အတူမထားေကာင္း ပါလားဟုလည္း ေတြးမိျပန္သည္။ ထြန္းလြင္က ကုိယ့္တူမုိ ့သာေပါ့ ဒီေန ရာမွ ကုိယ္ ့တူမသာ အဲလုိျဖစ္ေနရင္ သူ ေတာ့ရွက္လုိ ့ေသမွာပဲဟုလည္း စာစာနာနာေလး ေတြးလုိက္မိသည္။

ထြန္းလြင္က လူငယ္ဆုိေတာ့လည္း ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြ ေတြးေနမည္မဟုတ္ဆုိတာ ကုိသန္းေမာင္နားလည္ သည္။ သူတုိ ့လုိ အရြယ္လြန္ခဲ ့တဲ ့ သူေတြသာ ေတြေဝမွဳေတြႏွင့္ အခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္လြန္ခဲ ့ေလျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိသန္းေမာင္ ဘယ္သူ ့ကုိ အျပစ္တင္ရမည္ မသိ။ ထြန္းလြင္လား၊ ခင္သက္ေဝလား၊ ရင့္ရင့္သီးသီးေျပာလႊတ္ သည့္ အစ္မျဖစ္သူ ေဒၚတင္တင္လွလား၊ ကိုယ္ကနာေနသည္ပင္ အထက္စီးက ၾကမ္းခ်င္ေသးသည့္ ခင္သက္ ေဝ အေဒၚၾကီး ေဒၚစိန္ျမလား၊ ကုိသန္းေမာင္မသိ။ ဒီအထဲ သနားစရာေကာင္းတာက ခင္သက္ေဝႏွင့္ ထြန္းလြင္ မယားေလး ဇင္မာေအး။

ဇင္မာေအးမ်ား ဒါကုိသိရင္ ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္း ေလမလဲ။ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား သူတုိ ့ရည္းစားဒါမ်ဳိး လား ဆုိလွ်င္ အလြန္ အခံရခက္တတ္သလုိ ေဒါသလည္းၾကီးတတ္ၾကသည္။ ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ ့မိန္းကေလး ဆုိလုိ ့ က ေတာ့ အတုိင္းထက္လြန္ တံခြန္နဲ ့ကုကၠားျဖစ္မည္။ သုိ ့ေသာ္ရုံးေရာက္ ကႏၷားေရာက္ဆုိလွ်င္ သူမ ပါ ေရာ အရွက္ကြဲဦး မည္။ ခြင့္လႊတ္ရန္ေတာ့ လမ္းမျမင္။ ခုိးရာလုိက္လုိ ့အရွက္က တစ္ခါကြဲ၊ လင္လုပ္ သူ ရဲ ့အရွဳပ္ေၾကာင့္ပါ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္အရွက္ကြဲရရင္ေတာ့။ ကုိသန္းေမာင္သည္ နဂုိကတည္းက ေဒါင့္ ေစ ့ေအာင္ေတြးကာ ပူတတ္ သူမုိ ့ရယ္မသိ ေတြးရင္းက ေခါင္းေတြပင္ ရွဳပ္လာေတာ့သည္။

ကုိသန္းေမာင္ အေတြးေတြ အကုန္မမွန္သည့္တုိင္ တစ္ဝက္ေတာ ့မွန္သည္။ ထြန္းလြင္ကုိလည္း ခင္သက္ေဝက တရားမစြဲပါ။ သုိ ့ေသာ္ ထြန္းလြင္ မဂၤလာေဆာင္မတုိင္မီပင္ ခင္သက္ေဝတုိ ့တူဝရီး ေပ်ာက္သြားသည္။ ငယ္ စဥ္တုန္းက အလွမာန္ေတြတက္ကာ ေနခဲ ့ေသာ ခင္သက္ေဝသည္ တစ္ရွက္ကေန ႏွစ္ရွက္ အကြဲမခံေတာ့ ပဲ ေမြးရပ္ကုိပင္ စြန္ ့သြားခ့ဲ ရသည္။

ထြန္းလြင္ မိန္းမ ကုိယ္ဝန္ရ၍ မ်ားမၾကာမီ ခင္သက္ေဝ ဆုံးေသာသတင္းကုိ ၾကားရသည္။ ကေလး အေသက ေလး ေမြးလုိ ့မီးတြင္းထဲတြင္ပင္ ေသြးတက္၍ ဆုံးရွာသည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ကုိသန္းေမာင္ကေတာ့ မျမင္လုိက္ရ ေသာ ထုိကေလးသည္ ေယာက်ၤားေလးေလာ မိန္းကေလးေလာ ဟုသိခ်င္ေနခဲ ့သည္။ ထုိကေလး သည္ သူ ့ အတြက္ တူကေမြးေသာ ေျမးဦးကေလး ျဖစ္သည္။ ထြန္းလြင္ကေတာ့ ခင္သက္ေဝကုိ သတိပင္ရဟန္မတူ။ သားသမီးကုိေတာ ့ေဝးေရာ။ တူဝရီးခ်င္း မုိ ့တစ္ခါက ေမးျဖစ္ခဲ ့ေသးသည္။

“အထြန္း မင္း ခင္သက္ေဝကုိ သတိရေသးလား…”

“ အင္….မမသက္ေဝလား……က်န္ခဲ ့ပါျပီဗ်ာ….သတိရေတာ့ေကာ ဘာထူးမလဲ ေလးသန္းရဲ ့။ မိန္းမ ကုိေတာင္ မနည္း ေခ်ာ့ ျပီး ေတာင္းပန္ထားရတာ…..ေလးသန္းရာ…ဟားဟား…..”

ထြန္းလြင္ ရယ္လုိက္ေတာ့ ကုိသန္းေမာင္ရင္ထဲ တစ္မ်ဳိးၾကီးျဖစ္သြားမိသည္။ ထုိအခ်ိန္က ခင္သက္ေဝတစ္ ေယာက္ ကုိယ္ေလးလက္ဝန္ျဖင့္ မည္မွ်ဒုကၡေရာက္ ေနခဲ ့သည္မသိ။ ကုိယ့္ေသြးကုိယ့္သားရယ္ဟူေသာ အသိ ထြန္းလြင္မွာ ရွိမွရွိပါေလစ။ ခုေတာ့ ခင္သက္ေဝလည္း ဆုံးျပီ။ ထြန္းလြင္သား၊ သူ ့မျမင္လုိက္ရေသာ ေျမးဦး ေလးလည္း ဆုံးျပီ။ ဒီကေလး လူမျဖစ္လာတာ ခပ္ေကာင္းေကာင္းရယ္ ဟုလည္း ကုိသန္းေမာင္ မေတြး ေကာင္း ေတြးေကာင္း ေတြးမိျပန္သည္။ ထြန္းလြင္ဆုိတဲ ့သူ ့တူဘာလုိ ့မ်ား ဒီေလာက္ အသည္းမာရသနည္း။ ဒါမွမဟုတ္ သူ ့မွာ ႏွမမရွိ လုိ ့မ်ား မစာနာေလေရာ့သလား ကုိသန္းေမာင္မသိ။

ဒီလုိနဲ ့ထြန္းလြင္ မယားဇင္မာေအး ဒုတိယေျမာက္ကေလး ေမြးျပီးသိပ္မၾကာခင္ ထြန္းလြင္ဇာတိက ျပျပန္ေလ သည္။ အိမ္ေထာင္သက္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ပဲရွိေသးသည္ အငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ စခန္းသြားေနသည္မုိ ့ဇင္မာ ေအးခမ်ာ မ်က္ရည္နဲ ့မ်က္ခြက္ ျဖစ္ရျပန္သည္။ အရွာေလးကေကာင္းေတာ့ ေငြကေလးက လည္းရႊင္သည္မုိ ့ ထြန္းလြင္တစ္ေယာက္ မင္းတုန္းမင္းဇာတ္ ခင္းျပန္ေလသည္။

အိမ္ေပၚသုိ ့ေခၚတင္မလာသည္ကုိ ပင္ ေမာင္မင္းၾကီးသာ ကုိ ေက်းဇူးတင္ရမလုိ ရွိသည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ဘဲ အစ္မျဖစ္သူ ေဒၚတင္တင္လွ ဆုံးရွာသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အစ္မ ဟုိေကာင္မေလး မိဘေတြဆီလုိက္ မအပ္ ႏိုင္ရွာေတာ့။ လင္ဆုိးမယား တဖားဖား ဆုိသကဲ ့သုိ ဇင္မာေအးမလဲ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ သူ ့မိဘအိမ္ျပန္ သြားေတာ့ ဤအိမ္ၾကီးတြင္ ကုိသန္းေမာင္ၾကီးတစ္ေယာက္သာ ငုတ္တုတ္က်န္ခဲ့ေလသည္။ တရားေတြလည္း က်လွျပီ။ ေသတဲ ့လူေတြကလည္း ေသကုန္ၾကျပီ။ ကြဲတဲ ့သူေတြကလည္း ကြဲကုန္ၾကျပီ။

ဇင္မာေအး အိမ္ေပၚကဆင္းျပီး ေျခာက္လေလာက္ ၾကာေတာ ့ထြန္းလြင္ အိမ္ေပၚကုိျပန္ေရာက္လာသည္။ ဇင္ မာေအးရုပ္နဲ ့ေကာင္မေလး ေနာက္တစ္ေယာက္က ထြန္းလြင္ေနာက္ ဖဝါးေျခထပ္လုိက္လုိ ့လာသည္။ ထြန္း လြင္ မ်က္ႏွာကုိ ကုိသန္းေမာင္ၾကည့္ရသည္မွာ တူအရင္းမုိ ့ရင့္ရင့္သီးသီး မေျပာခ်င္ေသာ္လည္း တိရစာၦန္ ရုပ္ ေတာ့ထြက္ေနတာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ နဂုိအသားျဖဴျဖဴတြင္ နီစပ္စပ္ျဖစ္ေနေသာ ထြန္းလြင္မ်က္ႏွာ ႏွင့္ သူ ့မ်က္လုံးက ေတာက္ေနေသာ အေရာင္ေတြကုိ ကုိသန္းေမာင္မၾကိဳက္။

ကုိယ့္မ်က္စိေရွ ့ လူျဖစ္လာေသာ ထြန္းလြင္တြင္ ဒီလုိဥာဥ္ဆုိးေတြ ဘယ္အရပ္ဘယ္ေဒသက ေရာက္လာ ေလ သလဲ ကိုသန္းေမာင္မသိ။ ဇင္မာေအးႏွင့္ ေျမးငယ္ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာလည္း ျမင္ေယာင္မိသည္။ သြားေလ သူ အစ္မၾကီး ေဒၚတင္တင္လွ မ်က္ႏွာကုိလည္း ကုိသန္းေမာင္ ျမင္ေယာင္မိသည္။ ဒင္း ေထာက္စရာ မေအ့မ်က္ႏွာ လည္းမရွိေတာ့ျပီ။ မယားၾကီးကလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္ ပုိက္ကာ အိမ္ေပၚ က ဆင္းသြားျပီ။ ကုိသန္းေမာင္ ထြန္းလြင္ကုိ ဘာေျပာႏုိင္မည္နည္း။ ထြန္းလြင္ကုိ သူ ့တူလုိ ့ေျပာရမွာပင္ ရွက္လာမိသည္။

သုိ ့ေသာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ထူးဆန္းသည္။ ထြန္းလြင္ ယူလာေသာ မိန္းမေလးက သူကုိ “ဦး” ဟုေခၚလုိက္လွ်င္ ဇင္မာေအးေခၚသလုိ နားေထာင္ လုိ ့မ ေတာ္ေပ။ ဒီအသံကုိ ကုိသန္းေမာင္ မၾကဳိက္။ အီတာလား အူတာ လား ေတာ့ ကုိသန္းေမာင္ မေျပာတတ္။ ေကာင္မ ေလး ရယ္သံက အဖ်ားခါလွ်က္ တုန္တုန္၍ပင္ သြားတတ္ ေသး သည္။ မယားငုတ္တုတ္ႏွင့္ သားသမီးေတြရွိေသာ ေယာက်္ားကုိ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ႏွင္ ့ယူရဲေသာ မိန္းက ေလး သည္ မည္သုိ ့ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိး ျဖစ္သည္ကုိ ကုိသန္းေမာင္ ဆန္းစစ္စရာ ေတြးၾကည့္စရာပင္မလုိေပ။ သူသာ ထြန္းလြင္လို ေကာင္ ျဖစ္ရင္ ေတာ့ ဤအိမ္ေပၚတြင္ ၾကားမေကာင္းေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာ ေပ လိမ့္ဦးမည္ ဟု ကုိသန္းေမာင္ ေတြးလုိက္မိေလသည္။

*********** ********** ********** ********** *********** ********** ******



ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ “ရင္ခြင္တစ္ခု ဖန္ဆင္းျခင္း” ဘေလာ့ေလးကုိ လာလည္တဲ ့အတြက္ အရမ္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္....ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မတတ္တတတ္နဲ ့ေရးထားတဲ ့စာေလးေတြကုိ ေဝဖန္ေပး သြားရင္ ေတာ့.... အတုိင္း ထက္လြန္ ပါပဲဗ်ာ....ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....

(ရန္ကုန္သား)

4 comments:

yin lay said...

ရန္ကုန္သားျဖစ္သြားျပီလား... ေကာင္းပါတယ္ရွင္..

ဧရာ၀တီသား said...

အစ္ကို ေရ ဘေလာ့တစ္ခု ဖြင့္ျပီး ေရးျဖစ္ျပီဆိုတာ သိရတဲ့ အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ အျမဲလာအားေပး ပါ႔မယ္၊ အသစ္တင္တိုင္း လာဖတ္ရေအာင္ Google Friend Connect ကေန follow လုပ္ခဲ့ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့မွာလည္း link ခ်ိတ္ထားပါ႔မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဧရာ၀တီသား

Anonymous said...

ႊအရမ္းေကာင္းတယ္...

ထြန္းလြင္လို လူမ်ိဳးကို သတ္ပစ္ခ်င္တယ္။ အဆံုးသတ္မွာ... ဝဋ္လည္တာ ကို ျပသင့္တယ္ထင္တယ္ေနာ္..။

စာေရးသူကို ဆရာ လုပ္တာမဟုတ္ပါ။ စာဖတ္သူ ျဖစ္ခ်င္တာကို တင္ျပတာပါ။ ဟီး

ျမတ္ႏိုး

မိုးခါး said...

အရမ္းေကာင္းပါတယ္
ျမတ္ႏိုးေျပာသလို တခုခုေတာ့ ၀ဋ္လည္သင့္တယ္
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ယူတဲ့ မိန္းကေလး ရီသံေတြ ၾကားတာနဲ႕ လည္မယ္လို႕ ခန္႕မွန္းလိုက္ပါတယ္ .. :D

ဒီကလည္း မတတ္ပဲ ေ၀ဖန္သြားပါ၏ :D