Saturday, January 2, 2010

ကြယ္ရာတြင္သာ လက္ဖြာသူ

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ရင္ခုန္ခဲ့ၾကရဲ ့လား။ ဒီေမးခြန္းသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရယ္စရာ ဟာသ တစ္ခုျဖစ္ေနေပမည္။ ရင္ခုန္ မွန္း မသိ ခုန္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ေဖြးေဖြးလွုပ္ေအာင္ျဖဴေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႏွင္းခါးေတြကလည္း မင္း မူ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ကႏၱာရ တစ္ခုရဲ ့အထီးက်န္မွုမ်ဳိးက ေနရာယူ။ ေန ့ပင္မဟုတ္ ညခ်ည္းသက္သက္ သာ။ အလင္းေတြကလည္း ကင္းမဲ့လုိေနေလသည္။ ဟာသဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ၾကည့္ေနေပမယ့္ ရယ္သြမ္းဖုိ ့ေမ့ ေလ်ာ့ ေနတဲ့ သူ၊ လြမ္းစရာဇာတ္ထုတ္ကုိ ၾကည့္ေနေပမယ့္ သက္ျပင္းဖြဖြပင္ မခ်မိသူ။ ဒီလုိ လူ တစ္ေယာက္ တည္း က်န္ ခဲ့တာလည္း ဆန္းေတာ့ မဆန္းလွ။ ခါးသက္တဲ့ အရသာ တစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ အေတာ္ရင္း ႏွီး ကြ်မ္း ဝင္ေန ပါသည္။

အနားမွာ ဗုံးတစ္လုံးေပါက္ကြဲသြားသည္ ဆုိၾကပါစုိ ့။ ကြ်န္ေတာ့္ နားေတြကလည္းအူ အျမင္ေတြကလည္း ေဝဝါး အသိေတြကလည္း ေထြျပားေနခ်ိန္မွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေမးေသာ ေမးခြန္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ေျဖႏုိင္ ၾကားႏိုင္ မည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိ ့အတူ ကြ်န္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္ကလည္း တုန္ ့ျပန္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဒီလုိ ခံစားခ်က္မ်ဳိးျဖစ္ မည္။ သူနဲ ့ေနာက္ဆုံး စကားေျပာေသာေန ့က ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ကုိယ္လုံး ထူပူလုိ ့ေနသည္။ သူ ့စကားေတြက လည္း နီးလုိက္ ေဝးလုိက္ ျဖစ္ေန ခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ပင္ မွန္မွန္ ခုန္ေနခဲ့ရဲ ့လားကြ်န္ေတာ္မသိ။ ဆုံးရွုံးရ ေတာ့ မည္ ဟူေသာ အသိက လူ ကုိ ထူအ သြားေစခဲ့သလားမဆုိႏုိင္ေပ။

“နင္ေတာ္ေတာ္ ေနႏိုင္တာပဲ ” လုိ ့ေျပာတဲ့သူ ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေငး၍သာၾကည့္ေနမိသည္။ ဆင္ေျခလည္းမေပးမိ ဝန္လဲမခံမိ။ ဘယ္လုိ လူလဲ။ သူ လည္း မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ေနခဲ့မည္သာျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္စစီ ခ်ဳိးဖ့ဲ ျပစ္ ခ်င္ေန ခဲ့မည္သာျဖစ္သည္။ သူ ့ရဲ ့ေဝခြဲ မရျဖစ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းညဳိညိဳေတြကုိသာ အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ ေငးၾကည့္ ေန မိျပန္သည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ပြင့္လင္းႏုိင္မည္နည္း။ တစ္သက္လုံး အတူ သိခဲ့ကြ်မ္းခဲ့သမွ် သူ သည္ ရုိးသားစြာပြင့္လင္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ျဖစ္ ပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ “နင္ငါ့ကုိ ခ်စ္လားဟင္” ဆုိျပီး ေမးမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဒါ့ ေၾကာင့္ လည္း ကြ်န္ေတာ္နဲ ့သူမ ထုိမွ် ၾကာရွည္စြာ ရင္းႏွီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုခု ေျပာခဲ့ဖုိ ့ေကာင္းသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြယ္ရာတြင္သာ လက္ဖြာဖြာႏွင့္စာေရးတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေရွ ့တြင္ေတာ့ ေတမိလက္သစ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ စကားေတြသည္ မွင္တံ ဖ်ားမွသာ ေၾကြက်ရုိး ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သုတ္ကနဲ ဝင္တုိက္လာေသာေလက သူမ၏ ဆံႏြယ္စေတြကုိ ထုိးဖြ သြား သည္။ ကြ်န္ေတာ့ ႏွာဖ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျပီးသား ရနံ တစ္ခု သင္းပ်ံ ့သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ ့တြင္ ေဒါသ ျဖစ္ခဲ့ သမွ် အံၾကိတ္ခဲ့ ရသမွ် ဖြင့္ဟကာ ငုိေၾကြးခဲ့ေသာ္လည္း ထုိေနက သူ ့မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စစ ပင္ မျမင္ ရခဲ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဤမွ် ေၾကာင္ပါသည္။ သူ မ်က္ရည္က်ေတာ့ေကာ ဒီသံမဏိ အသည္းက ငုိပြဲ ဆင္မည္တဲ့လား။ သူသည္ ႏူးညံ့ေသာ္လည္း ေပ်ာ့ညံ့သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ပါ။သူ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္လ တိတိ အခ်ိန္ေပးခဲ့ပါ သည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာဖုိ ့တစ္လ တိတိ ျပင္ဆင္ခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ ဆယ္ႏွစ္လုံးလုံး အိပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ တစ္လ ဟူေသာ ကာလသည္ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ယုံမွ်သာ ႏိုး ထလာခဲ့ဟန္ တူပါ သည္။

တစ္ခုခု ကုိ ဆုံးရွုံးလုနီးလူတစ္ေယာက္သည္ အရူးအမူး ႏွေျမာတသ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ငုိေၾကြးခ်င္ငိုေၾကြး ေပါက္ ကြဲခ်င္ ေပါက္ကြဲမည္။ တုံနိဘာေဝဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းကေတာ့ သာမန္ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ သဘာဝ မက် လွ။ သုိ ေၾကာင့္ “ အသည္းႏွလုံး မရွိတဲ့လူ” ဟုေသာ သူ ့ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္းကုိ ျငိမ္သက္စြာခံခဲ့မိျခင္းျဖစ္ မည္။ သံ ေယာဇဥ္ၾကဳိးေတြ လြန္းတင္တုန္းက အမွုမဲ့အမွတ္မဲ့ ရွိေနခဲ့ေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ ့ဆုံျခင္း အျပစ္မဲ့တဲ့ ေတြ ့ဆုံျခင္းတုိ ့နိဂုံးတုိင္ ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္လည္း ႏိုးထဖုိ ့ေကာင္းျပီ။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္ လည္း ႏုိးသင့္ျပီ။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္အိပ္ေနခဲ့မိသည္။ လူေပ ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္မည္။ ေနပါေစ ဘာ ျဖစ္ျဖစ္ ေပခံမယ္ ဆုိတဲ့ လူမ်ိုဳး ျဖစ္သည္။

ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ ့ေပေတမွုကုိ ကုိယ္တုိင္လြတ္လပ္စြာ ခံယူခြင့္ရွိေသာ္လည္း အေဖာ္အေပါင္းေတာ့ ေခၚမသြားခဲ့ သင့္ေပ။ သူ သည္ ကြ်န္ေတာ့္ “ေပ” မွု၏ တစ္နည္းအားျဖင့္ “ေခါင္းမာမွု” ၏ ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိး ကုိ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အတူ ခံစားခဲ့ရရွာသည္။ တရားမွ်တမွုမရွိခဲ့၍ ကြ်န္ေတာ့္ကုိယ္ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ရွက္ရြံ ့မိပါသည္။ ဝမ္း နည္းေနရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွုသည္ ေနာင္တႏွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ့ ေပေတေသာ ႏွလုံး သားကုိ တအားဝင္လုိ ့ေဆာင့္ခဲ့ပါျပီ။ ဆင္ေျခတစ္ခု ေပးမိသည္။ “ငါ့မွာ ႏွလုံးသား ရွိတယ္” ဒီစကား သူ ၾကား ရင္ ဒါမွ မဟုတ္ ဒီစာကုိ သူမ်ားဖတ္မိရင္ ဟားတုိက္ျပီး ရယ္လုိက္မည့္အျဖစ္ကုိ ျမင္ေယာင္မိသည္။ ရယ္လုိ က ရယ္ ေပေတာ့ ေလွာင္လုိက ေလွာင္ေပေတာ့။ အခ်စ္ဆုိတာ ဒီလို ခါးသက္သက္ ရွတတ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္၏ ထင္ သည္။ ကြ်န္ေတာ့္၏ ေရသာခုိမွုသည္ ရွက္ရြံ ့မွုမ်ားႏွင့္သာ အဆုံးသတ္ခဲ့ရျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ သိေတာ့သိခဲ့လိမ့္မည္။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ တန္ဖုိးမထားခဲ့ျခင္းကေတာ့ ျငင္းမရေပ။

ကြ်န္ေတာ့္လုိ လူမ်ဳိးသည္ သူ ့လုိ မိန္းကေလးမ်ဳိးကုိမွ ခ်စ္သူအျဖစ္မရလွ်င္ ဇနီးအျဖစ္ မေပါင္းသင္းရလွ်င္ ဘယ္ ေတာ့မွ ရည္းစားကုိလည္းေကာင္း ဇနီးကုိလည္းေကာင္း ရေတာ့မည့္ လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ နည္း။ ရွင္းလွပါသည္ သူ သည္ ကြ်န္ေတာ့ကုိ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ပင္ နားလည္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တည္း။ ကြ်န္ေတာ့္စီးပုိးမွုေတြ ကေလးဆန္မွုေတြ ရက္စက္မွုေတြကုိ ခ်စ္စိတ္ .... (ကြ်န္ေတာ့္ အထင္) တစ္မ်ဳိး တည္းနဲ ့ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ နားလည္ေပးခဲ့သည္။ သူဟာ ဘယ္လုိ မိန္းမလည္းဆုိတာ ကြ်န္ ေတာ္သိရက္နဲ ့ဒီလုိ ေပေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ “လူမုိက္” မွန္ပါသည္ ကြ်န္ေတာ္ လူေပ တစ္ျဖစ္လည္း လူမုိက္တစ္ ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ သူ ့ကုိ အလြယ္တကူ လက္ေလ်ာ့ခဲ့သည့္အတြက္ ဘယ္မွ် ေဒါသျဖစ္လုိက္မည္နည္း။ ေသာကေတြေဝ ရတက္ေတြေပြ လုိက္မည္နည္း။ ႏူးညံ့ သေလာက္ ( အတြင္းစိတ္တြင္ လဲျပဳိေနသည့္တုိင္) မာန ကုိ ထိခုိက္ခံမည့္သူ မဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ ့တြင္ေတာ့ အျပဳံးစစနဲ ့ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သူ ့ကုိ မေျပာလုိက္ရေသာ စကားေတြ ရွိေနပါေသးသည္။ ဆုိခဲ့ျပီးသည့္အတုိင္း ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြယ္ ရာ တြင္ လက္ဖြာတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိယ္ ကြ်န္ေတာ္ မေဝခြဲႏုိင္ဘဲနဲ ့ကုိယ္မႏုိင္တဲ့ ဝန္ကုိ မထမ္းလိုလွေပ။ ထုိ ့အတူ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္သူ မနာက်င္ရေစခ်င္ တစ္ခါ နာက်င္ျခင္းျဖင့္ သူ ့ ကုိ ကြ်န္ ေတာ့္ အနားမွ ထြက္ခြာသြားျခင္းသည္ အၾကိမ္ၾကိမ္နာက်င္ရျခင္းထက္ မ်ားစြာသက္သာေပလိမ့္ မည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွစ္သိမ့္မွု မပါပဲ သူသြားမည့္ ခရီးလမ္းကုိ လည္း ေျဖာင့္ျဖဴးေစခ်င္သည္။ သူတြဲ သည့္ လက္ေတြလည္း ျမဲေစခ်င္ သည္။ သူ ့ထီးကေလးကလည္း ဘဝ၏ေနေလျပင္းတုိ ့ဒဏ္မွ လုံျခဳံေအာင္ ကာကြယ္ ေပးေစခ်င္သည္။ သူ ့အရိပ္ ရွင္သည္ သူ ပင္ပန္းစဥ္ ေခြ်းစတိတ္ေအာင္ ေအးျငိမ္းႏုိင္ေစခ်င္သည္။ သူ ့အငုိ ေတြ တိတ္ေအာင္ အေခ်ာ့ေတး ကုိ ညည္း တတ္ေစခ်င္သည္။ သူ ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ေသာအခါ အေသာညီေအာင္ ေရာကာ ရယ္တတ္ေစခ်င္သည္။ သူ အားနည္း ခ်ိန္ အားငယ္ေနခ်ိန္တြင္ သူ ့ရဲ ့မွီခုိရာ အားထားရာ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ ဘဝေဖာ္သည္ သူ ့ကုိ ဦးေဆာင္ သူ တစ္ ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္သည္ဟူေသာ သူ ့ဆႏၵျပည့္ဝေစခ်င္သည္။

ကြ်န္ေတာ့ သံေယာဇဥ္က မျပတ္ေသးပါ။ ႏွစ္ကူးမုိ ့အခ်စ္ေတြ ျမဴးသံၾကားရခ်ိန္တြင္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးေသာ သူ ့ကုိ ... ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အခ်စ္ဦးကုိ.... သတိရေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ဝန္ခံပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူခုိး ေျပးမွ ထုိးကြင္းထ ဟု ကဲ့ရဲ ့ၾကေပမည္။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္လုိ ေပေပေတေတ မုိက္မုိက္ရဲဲရဲ လူတစ္ေယာက္ အ တြက္ ထုိသုိ ့ကဲ့ရဲ ့သည္မွာ ဘာမ်ား ထူးမည္နည္း။ ကြ်န္ေတာ္ ကြယ္ရာမွာ လက္ဖြာမိျပန္ေလျပီ။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူ တစ္ ေယာက္ ႏွစ္သစ္ ကူး အခါသမယတြင္ အုိးအိမ္ အသစ္မွာ အစုိးရိမ္ကင္းကင္း ေၾကာင့္ၾက ကင္းကင္းနဲ ့ ခ်စ္ခ်င္း ကုိ ပုိင္ဆုိင္ ႏုိင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းလုိက္မိပါသည္။

စာဖတ္လည္လာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ျမဲပါေစ
ရန္ကုန္သား :)

10 comments:

မိုးစက္အိမ္ said...

အင္း ကိုရန္ကုန္လည္း ခုမွ ခံစားေနရပံုဘဲဗ်ာ
ဒါေပမဲ ့ ဒါကေၿပာရခက္တယ္ဗ် ခ်စ္တာနဲ ့ သံေယာဇဥ္
ရွိတာ တူမလို နဲ ့ မတူဘူးဗ် ခ်စ္လို ့သံေယာဇဥ္ၿဖစ္တာ
နဲ ့ သံေယာဇဥ္ရွိလို ့ ခ်စ္တာ ဒါလည္းတူသလိုနဲ ့မတူ
ၿပန္ဘူးဗ် . . . အဲ အေသခ်ာဆံုးက ေတာ့ ႏွလံုးသားက
ေၿဖတာ အမွန္ဆံုးၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္ . . . အခုခ်ိန္မွာ အမွန္
တကယ္သ၀န္တို အၾကီးအက်ယ္ ခံစားေနရတယ္ဆိုရင္
ေတာ့ ဒါဟာ ခ်စ္လို ့ဘဲ ၿဖစ္ပါလိမ္ ့မယ္ . . .ခင္မင္လ်က္

ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္း said...

ပိုင္ဆိုင္မႈမရိွေပမယ္ ့ သူ့အနားမွာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တေယာက္အေနနဲ ့ ဘဝမွာ သူလိုတာကို ကူညီႏို္င္ပါေသးတယ္ ေလ
ဒါလဲ အခ်စ္ပါပဲ

အေရးအသား ေကာင္းလြန္းလို ့ တကယ့့္အၿဖစ္အပ်က္လို ့ေတာင္ ထင္သြားရတယ္ ။

သက္တန္႔ခ်ိဳ said...

အင္း ႏွစ္သစ္မွာ အခ်စ္ေဟာင္းေလးကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးနဲ႔ ေမတၱာထားတာေပါ့ေလ... အခ်စ္ဆိုတာ ...ကၽြန္ေတာ့္ခံယူခ်က္ကေတာ့ ေပါင္းရတယ္ မေပါင္းရဘူး နဲ႔ သိပ္မဆိုင္ဘူး သူ႔ကို ခ်စ္ေနတယ္ ခ်စ္တယ္ ရင္ခုန္တယ္ အဲဒီအသ္ိတစ္ခုေလးနဲ႔တင္ တစ္သံသရာလံုးလံုေလာက္ပါတယ္.. း)

ေန႕အိပ္မက္ said...

မေျပာျဖစ္တာ ေျပာခ်င္စိတ္ မထက္သန္လို႕ေနမွာပါ... ခံစားခ်က္ကို ဗုံးေပါက္တာနဲ႕ႏႈိင္းျပထားတာ တအားၾကိဳက္တယ္.. အေရးအသားေကာင္းတယ္လို႕က အထူးေျပာစရာမလိုေတာ႕ဘူးထင္တယ္ :)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေဝးသြားမွပဲတမ္းတမိတယ္ လြန္ေနတာက ကိုယ့္ဘက္ကကြယ္ အခ်ိန္ေလးမ်ား ေႏွာင္းျပီ ထင္တယ္။

ဒီအက္ေဆးေလးဖတ္ျပီးေတာ့ အဲဒီသီခ်င္း စာသားေလး စိတ္ထဲ ေရာက္လာတယ္ ရန္ကုန္သားေရ

ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြယ္ရာတြင္သာ လက္ဖြာဖြာႏွင့္စာေရးတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။” အဲဒီစာေၾကာင္းေလး အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။ ေမာင္ေလးရဲ႕ အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေအာင္ အျမဲေကာင္းေနတာပါပဲ။ အလုပ္မ်ားၿပီး မဖတ္ရေသးတဲ့ စာေႂကြးေတြလည္း ေသခ်ာလာဖတ္ပါဦးမယ္...

WWKM said...

အင္းးး ဒါေၾကာင္႔ က်ေနာ္ေနာက္ထပ္၃ နွစ္ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ၾကိဳးစားဦးမယ္လို႔ ေျပာတာကိုး..
ၾကိဳးစားပါ ေမာင္မ်ိဳးေရ..
ဒါေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာ အခ်စ္ရိွေနရင္ ပူေလာင္ေနမလားလို႔
ေလ။မပိုင္ဆိုင္ေသးတဲ႔ အခ်စ္ေပါ႔ေနာ္.. ပိုင္ဆိုင္ျပီးသား
အခ်စ္ဆိုရင္ေတာ႔လည္း တမ်ိဳးျဖစ္မလား မသိဘူး..
အစ္မက အားမေပးပါဘူးေနာ္..ေျပာျပတာ..ေတာ္ၾကာ
မၾကီး၀ါ ေျမာက္ေျပာလို႔ ရည္းစားထားလိုက္မိတယ္ျဖစ္
ေနဦးမယ္. း)))
ကိုယ္႔ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားလိုက္ဦးေပါ႔ေလ.. ခ်စ္သူကေပါမွာပါ။
အစ္မေတြ႔တဲ႔ ေမာင္ငယ္ေတြက မာနမင္းသားေတြပါပဲ
လား...ေကာင္းတယ္..ေပြတဲ႔ ရွဳတ္တဲ႔သူေတြဆို အစ္မက
အထင္လည္းမၾကီးဘူး..ၾကည္႔လည္းမရဘူး။ေလးစားတယ္...ၾကိဳးစားၾက။
ေခါင္းမာတာ အစ္မထက္မွသာရဲ႕လား..ဦးဥာဏ္က အစ္မကိုေျပာတယ္ ေခါင္းမာတာမွ တူနဲ႔ထုရင္ေတာင္ ကြဲမွာမဟုတ္ဖူးတဲ႔. ha haa :D

ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ပါေစ.

မၾကီး၀ါ

Unknown said...

အၿဖစ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးၿဖစ္ခဲ့၇င္လဲ သူနားလည္ ခြင့္လြတ္ပါလိမ့္မယ္.. ဘာၿဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ သိက်ြမ္းခဲ့တ့ဲအခ်ိန္က နည္းတာမွမဟုတ္တာ.. အခ်ိန္ကကုစားသြားပါလိမ့္မယ္.. ဒါပင္မဲ့ေနာက္ေယာက္ၾက၇င္ အဲဒီလိုမၿဖစ္ေစနဲ့ေနာ္.. :)

jr.lwinoo said...

ကြ်န္ေတာ့္ စကားေတြသည္ မွင္တံ ဖ်ားမွသာ ေၾကြက်ရုိး ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
...
nice!
ltns bro.
have a nice day!

yangonthar said...
This comment has been removed by the author.