Saturday, August 15, 2009

အေမ့သားမ်ားသိေစေသာ္ (၂)


၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ဂ်ဴလုိင္လ ၁၈ ရက္၊ ည ၁၀ း ၃၀ နာရီ
ညသည္ ေလးတြဲ ့လြန္း၏ ။ နာက်င္မွဳေဝဒနာကုိ ခံစားေနရသူမ်ား အဖုိ ့ည၏ေလးလံမွုသည္ ၾကာေညာင္း လြန္း လွသည္။ မုိးကလည္း တျဖဳိက္ျဖဳိက္ရြာသည္။ First stage room ထဲတြင္ မသင္းသင္း၊ မလွရီ ေမြးဖြားျပီးစ ေဒၚတင္ေမ တုိ ့ကုိ စစၥတာၾကီးနဲ ့ကြ်န္ေတာ္က အေဖာ္လုပ္ရင္း စကားေကာင္းေနၾကတုန္း ပါရဂူ အစ္မ ေရာက္ လာသည္။

“ကေလး ……. G-5 အုိေကလား EP ပါေသးလား ”

“ဟုတ္အစ္မ အဆင္ေျပပါတယ္ EP မပါဘူး liquid paraffin နဲ ့ပဲထြက္သြားတယ္ အုိေကပဲ ….”

wear and tear (ေမြးလမ္းေၾကာင္း ပြန္းပဲ့ျခင္း) မရွိဘူးေနာ္ ……. ”

“ဟုတ္ကဲ ့အစ္မ မရွိဘူး အစ္မ အုိေကတယ္ uterus လည္းမာပါတယ္ bleeding လဲမရွိပါဘူး . … ဟုတ္ ”

အစ္မ၏ သြက္လက္စြာေမးျမန္ေနေသာ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ သတိထား ျပီးေျဖေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ့ကုိ ေမးရင္း ေမြးဖြားျပီးစ ေဒၚတင္ေမကုိ အစ္မက စမ္းသတ္သည္။ ထုိ ့ေနာက္ ေမြး ဖြားမွတ္တမ္းကုိ ဖတ္ျပီး လုိအပ္ေသာ ကုသမွုမ်ား ညႊန္ၾကားမွုမ်ားကုိ ထပ္မံ၍ ျဖည့္စြက္ခုိင္းသည္။ မသင္းသင္း ႏွင့္ မလွရီကုိလည္း အစ္မက ထပ္မံစမ္းသတ္သည္။

“အုိေက ေဒၚတင္ေမ ေဒါက္တာေလးက ေသခ်ာေမြးေပးထားတာပဲ ေနာ္ ေကာင္းတယ္ ဟလား ေအးေအး ေဆးေဆး နားေနာ္ …… ဒီက မလွရီကေတာ့ ေမြးမွာပါ ……သားအိမ္လည္း ေကာင္းေကာင္းညွစ္တယ္ ကေလး ႏွလုံးခုန္ႏွုန္းေလးလည္း ေကာင္းတယ္ေနာ္ ….. မသင္းသင္းကေတာ ့လုိေသးတယ္ သမီးရယ္ ေနာ္ သည္းခံဦး ဟုတ္လား နာတာေပါ့ေနာ္ ….. ေအး ေဒါက္တာလာၾကည့္မယ္ ဟုတ္ျပီလား အားမငယ္နဲ ့ဒီမွာ ေဒါက္တာ ေလးက အနီးကပ္ေစာင့္ေပးေနတယ္ေနာ္ …. ”

မသင္းသင္း ကႏြမ္းနယ္ ေနရာက ျပဳံးျပရွာသည္။ အစ္မက မသင္းသင္းေဘးတြင္ထုိင္ျပီး ဗုိက္ကေလးကုိင္ကာ အားေပးသြားသည္။ မသင္းသင္းက အစ္မလက္ကုိ ျပန္လည္ဆုတ္ကုိင္လွ်က္ သူမ၏ အားငယ္မွုကုိ အစ္မအား သိေစသည္။ ထုိ ့ေနာက္ အစ္မက ကြ်န္ေတာ့ဘက္လွည့္ျပီး ျပာသည္။

“….. ဒါဆုိ အစ္မ OT (Operation Theatre) တက္ လုိက္ဦးမယ္ အတုိးပစ္ (Ectopic pregnancy- သားအိမ္ ျပင္ ပ တြင္ ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ သေႏၶတည္ျခင္း) ေရာက္လာလို ့ ဒီညေတာ့ ကံမေကာင္းဘူးေဝ……………. ေသြးက လည္း တစ္လုံးတစ္လုံး ရဖုိ ့မလြယ္ပါဘူးကြာ ရန္ျဖစ္ ေနရတယ္ …… patient က ေတာ္ေတာ္ေလး ျဖဴ ေနတယ္ ….ဟင္း ”

အစ္မက လူနာအတြက္ လုိအပ္ေသာ ေသြးပုလင္း အလုံအေလာက္မရျခင္း အတြက္ စိတ္ပူေနသည္။ လူနာ အတြက္ လုိအပ္ေသာ ေသြး အလုံအေလာက္မရျခင္းသည္ ေသြးဘဏ္ႏွင့္ ward ထဲမွဆရာဝန္မ်ားၾကား အျမဲ ျဖစ္ ေလ့ရွိေသာ ျပႆနာျဖစ္သည္။ လူနာအတြက္လည္း ပူပင္ေန ေၾကာင္း အစ္မမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။Ectopic ဆုိ၍ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားသြား သည္။ခြဲ ခန္း လည္း လုိက္ဝင္ခ်င္ခဲ့မိသည္။

“ အစ္မ ကြ်န္ေတာ္လည္း အုိတီတက္ ခ်င္တယ္ ….. Ectopic ဆုိေတာ့ ………”

အစ္မကုိ နည္းနည္းပူဆာၾကည့္လုိက္သည္။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က ေမြးခန္းတာဝန္က်မုိ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ သိပ္မရွိလွေပ …….

“အင္း ေနာက္ေတြ ့ဦးမွာပါကြာ ေနာက္ တစ္ခါ မင္းက ဦးစားေပးတစ္ေပါ့ ခုေတာ့ မင္းဒီမွာေနခဲ ့လုိက္ဦး ေနာ္ … သြားျပီ ….. လုိတာရွိရင္ အစ္မကုိ inform လုပ္ …… အုိေကေနာ္ ကေလး ဒါဆုိ အစ္မ အုိတီ တက္ လုိက္ဦး မယ္”

“ဟုတ္ကဲ ့အစ္မ စိတ္ခ် ……..”

အစ္မ ခပ္သုတ္သုတ္ပင္ ျပန္ထြက္သြားသည္။ Ectopic pregnancy ေကစ့္က မရွားေသာ္လညး္ အျမဲတမ္း ေတြ ့ရသည့္ေကစ့္ မ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္ အုိတီဝင္ျပီး အစ္မကုိ Assist လုပ္ရင္း Ectopic rupture (သားဥျပြန္တြင္ သေႏၶတည္၍ သေႏၶသားၾကီးထြားလာေသာအခါ သားဥျပြန္ ကြဲထြက္၍ ဝမ္းဗုိက္တြင္း ေသြးမ်ား စီးထြက္ျခင္း) ခြဲစိပ္ကုသမွဳကို သင္ယူခ်င္ေသာ္လည္း မလွရီ နဲ ့မသင္းသင္း ကုိ ဆက္ေစာင့္ေမြးေပးဖုိ ့ အစ္မက တာဝန္ေပးသြားျပီျဖစ္၍ ေမြးခန္းထဲတြင္ ဆက္ထုိင္ ေနခဲ့ သည္။

“ဆရာ ….”

“ေျပာေလ မလွရီ ဘာေျပာမလုိ ့လဲ …… မနက္ျဖန္ဘာေန ့လဲ ဆရာသိလား …… ”

“သိတာေပါ့ မနက္ျဖန္အာဇာနည္ေန ့ေလ ….. ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ ….. ”

မလွရီ၏ ညဳိဝင္းေသာ မ်က္ႏွာက အျပဳံးတုိ ့ျဖင့္ဖုံးလႊမ္းလုိ ့ေနသည္။ သူမ ကြ်န္ေတာ့ကုိ တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေန သည္။ မလွရီက အသက္ သုံးဆယ္ရွစ္ႏွစ္ သုံးေယာက္ေျမာက္ကေလး ၊ေသြေလးက နည္းနည္း တုိးခ်င္သည္။ မ်က္ႏွာ ေလး ေျခေလးလက္ေလး အနည္းငယ္အန္းေနသည္။ က်န္တာေတာ့ သူမတြင္ ေထြေထြ ထူးထူး မရွိ။

“ဟုိ …. ကြ်န္မ မနက္ျဖန္မွ ကေလးကုိ ေမြးခ်င္တယ္ ဆရာ … အာဇာနည္ေန ့မွာ ေမြးခ်င္တာ ….”

ကြ်န္ေတာ္ အနည္းငယ္အံ့အားသင့္သြားသည္။ မလွရီ ကအာဇာနည္ေန ့တြင္ သူ ့သားသုိ ့သမီးကုိ ေမြးခ်င္ သည္ တဲ ့။ ကြ်န္ေတာ္ မလွရီ အေတြးကုိစိတ္ဝင္စားသြားမိသည္။ အာဇာနည္ ေန ့ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ ့တြင္ ဘယ္လုိ ခံ စားခ်က္ ရွိသလဲဆုိတာ ကုိလည္း သိခ်င္သြားမိသည္။ နာရီကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ည ဆယ္နာ ရီ ခြဲ ရွိေနျပီ။ မ လွရီ ကုိ ကြ်န္ ေတာ္ ေမးခြန္းအနည္းငယ္ ေမးခဲ့မိသည္။ ထုိ ့ေနာက္ မလွရီဟူေသာ မိခင္ ကုိ ကြ်န္ ေတာ္ ဒီကေန ့အ ထိ ေလးစားျပီးရင္း ေလးစားေနခဲ့မိေလသည္။

“အင္း ဆုိပါဦး မလွရီ ဘာလုိ ့မ်ား ေမြးခ်င္တာလဲ … အမွတ္တရ ျဖစ္ရုံသက္သက္ ပဲလား …. ဗ်”

မ်ားေသာအားျဖင့္ လူနာမ်ားသည္ ဆရာဝန္ အၾကီးမ်ားအား သူတုိ ့ခံစားခ်က္မ်ားကုိ သိပ္မေျပာရဲ ၾက သူတုိ ့ စိတ္ထဲတြင္ အနည္းငယ္ ရွိန္တာလဲ ပါမည္။ ခဏမွ်သာ ေတြ ့ရသျဖင့္ ေျပာဖုိ ့အေျခအေနမေပးတာလည္း ပါေပ မည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ကေတာ့ လူငယ္လည္း လူငယ္၊ သူတုိ ့နားတြင္လည္း တခ်ိန္လုံးရွိေနသူမ်ား ဆုိေတာ့ သူတို ့ အေနျဖင့္ ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာဆုိရဲၾကသည္။ မလွရီက လွဲေနရာက ကုတင္ေပၚတြင္ သူ ့ဗုိက္ကေလးကုိ မလွ်က္ တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္လုိက္သည္။

“ကြ်န္မ သားေလးသာ ေမြးခဲ့ရင္ေတာ့ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ သားလည္းျဖစ္ အာဇာနည္ေန ့မွာလဲေမြးတယ္ဆုိရင္ ဘယ္ ေလာက္ ဂုဏ္ယူဖုိ ့ေကာင္းလုိက္သလဲလို ့ ကြ်န္မ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကုိ ခ်စ္တယ္ ေလး လည္း ေလး စား တယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ့မ်က္ႏွာဆုိၾကည့္တုိင္း က်က္သေရရွိေနတာ ….. ကြ်န္မ သားေလး လည္း သူ အာဇာနည္ေန ့ မွာေမြးတယ္ဆုိေတာ့ တစ္သက္လုံး ဂုဏ္ယူလုိ ့ရတာေပါ့ ဆရာရယ္ ဟုတ္ဖူးလား …. ဟင္…. ကြ်န္မ တုန္းက ရွစ္တန္းထိပဲ ေက်ာင္းေနခဲ့ရပါတယ္ ကြ်န္မသားေလးကုိ လည္း ဆရာတုိ ့လုိ ပညာ တတ္ ၾကီး ဆရာဝန္ၾကီး ေတြ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္လုိက္တာ …. အာဇာနည္ျဖစ္ဖုိ ့ဆုိတာေတာ့ ဘာ ေတြ လုိ မလဲမသိ ဘူးေနာ္ … ကြ်န္မသားေလးကိုလည္း တုိင္းျပည္အတြက္ အာဇာနည္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ …. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေပါ့ ဆရာ ရယ္ ……. ”

မလွရီ၏ မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္တလက္လက္ ေတာက္ပေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ခံစားခ်က္တစ္ခု ညင္ ညင္ သာသာေလး ဝင္ေရာက္လာသည္။ မိခင္တစ္ေယာက္ သည္ သားရယ္လုိ ့မသိခင္ကတည္းက သူတုိ ့ သား အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားေနျပီ။ အာဇာနည္မ်ားျဖစ္ႏိုင္ရင္ပင္ ျဖစ္ေစခ်င္ေသးသည္ဟု ဆုိသည္။ မိခင္ ေတြ သည္ သူတုိ ့၏သားကုိ သူတုိ ့အထင္ၾကီးေသာ ေလးစားျမတ္ႏိုးေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ကဲ ့သုိ ့ ျဖစ္ေစခ်င္ ၾကေလ သည္။ ထုိသည္မွာ သူတုိ ့၏အိပ္မက္ဟုဆုိလည္းဆုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟုဆုိကလည္း ဆုိႏိုင္ပါ သည္။ အတၱဟုဆုိက လည္း အျဖဴေရာက္ အတၱမ်ားသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

“ ကြ်န္မလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေအာင့္ထားမယ္ေလ ေနာ္ဆရာ …ဆရာလည္းကူေပးပါဦးေနာ္ …. ကြ်န္မ သားေလး ကုိ အာဇာနည္ေန ့မွာေမြး ရရင္ သူအာဇာနည္ မျဖစ္ေတာင္မွ ကြ်န္မေသေပ်ာ္ပါျပီ ….. ေနာ္ဆရာ ..”

“အဲ နမိတ္မရွိ နမာ မရွိ ဘယ္ႏွယ္ ့ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာ ဗ်ာ ……. ကြ်န္ေတာ္ ၾကဳိးစားေပးမွာေပါ့ ဟုတ္လား ဒါေပ မယ့္ ကံေသ ကံမေတာ့ ဘယ္ေျပာႏိုင္မလဲ …. ခင္ဗ်ားေျပာသလို ကေလးက ေအာင့္ထား လုိ ့ရတာမွမဟုတ္ တာ ….. အေမေတြမ်ားေနာ္ သားမ်က္ႏွာ မျမင္ရေသးဘူး အေကာင္းေတြခ်ည္း ျဖစ္ေစ ခ်င္ေနေတာ ့တာ။ ၾကဳိးစား ၾကည့္ တာေပါ့ ေလာေလာ ဆယ္ ခုန ကြ်န္ေတာ္ စမ္းျပီးသေလာက္ေတာ့ လုိပါေသး တယ္ ေနာက္ႏွစ္ နာရီ ေလာက္ ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေစာင့္လုိ ့ရပါတယ္ ဟုတ္လား စိတ္မပူနဲ ့….. ေသြးေတြ လည္း တက္လာ ဦးမယ္ …. စိတ္ေတြ သိပ္ လွဳပ္ရွားတာ မေကာင္းဘူး ….. ”

စစၥတာၾကီးက ျပဳံးျပီး မလွရီကုိ ၾကည့္ေနသည္။ အေတာ္ထူးတဲ ့အေမတစ္ေယာက္မုိ ့ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာ သာ ေျပာရသည္။ အာမတကယ္ မခံဝံ့ ကေလးထြက္လာ လွ်င္လည္း ခဏ ေနပါဦးဟု တားထားလုိ ့ ရသည့္ အရာမ်ဳိးမဟုတ္။ သုိ ့ ေၾကာင္ ့ကြ်န္ေတာ္တုိ ့တစ္ဖဝါးမွ မခြာပဲေစာင့္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။စစၥတာၾကီးက မလွရီ ကုိ ေမးသည္ …..

“ အရင္ကေလးေတြ ကေကာ ဘာေလးေတြလဲ ….. ေယာက်္းေလးေတြလား ……. ”

“ဟင့္အင္းဆရာမ ….. မိန္းကေလးခ်ည္းႏွစ္ေယာက္ အစ္မ ေဒၚတင္ေမလုိ ပဲ ….. အဲတာေၾကာင့္ ကြ်န္မ သားရူး ရူးေနရတာ …… အာထရာေစာင္းရုိက္တုန္းက မျမင္ရလုိ ့မသိလုိက္ရတာ….. ေနာက္တစ္ေခါက္ လည္း ျပန္မ ရုိက္ျဖစ္ပါဘူး ….. ”

မသင္းသင္းတစ္ေယာက္ နာတယ္နာတယ္ ဟု ထေအာ္လုိက္ မလွရီနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့စကားေတြျပတ္သြား လုိက္ ၊ မသင္းသင္းကုိ ေခ်ာ့လုိက္ အားေပးလုိက္ စကားေတြျပန္ေျပာလိုက္ႏွင့္ ဆယ့္တစ္နာရီ ပင္ထုိးသြား သည္။ ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္း အိပ္ခ်င္လာတာနဲ ့ စစၥတာၾကီး ကအလုိက္တသိ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တုိက္သည္။ မသင္း သင္း ေဘး ဝင္ထုိင္လုိက္ကာမွ အတင္းဆဲြထားသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဗုိက္ေပၚလက္တင္ျပီး သူနာတုိင္း အ သာပြတ္ ေပးရင္း အားေပးေနလုိက္ရသည္။

“ ဆရာ ကြ်န္မ အရင္ သမီးႏွစ္ေယာက္ေမြးတုန္းက အေတာ္ျမန္တယ္ အနာစိတ္လာရင္ ေမြးေတာ့တာပဲ ႏွစ္ခါ စလုံး ဒီကုတင္ေပၚမွာပဲ ေမြးတာ …… ဆယ့္တစ္နာရီေတာ့ထုိးျပီဆရာ နာရီေက်ာ္ပါ့မလားမသိဘူးေနာ္ …..”

အဲတာမွ ျပႆနာ …. မလွရီ ေရမႊာေပါက္လုိ ့ကေတာ့ ခဏေန ေမြးေတာ့မယ္ထင္သည္။ သူ ကျမန္တတ္သည္ ဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လည္းနည္းနည္း စိတ္ပူသြားသည္။ သူ ့ဆႏၵေလး ျဖစ္သြားေစခ်င္သည္။ မတတ္ႏိုင္ ……… ခုထိေတာ့ ေရမႊာလည္း မေပါက္ေသးဆုိေတာ့ အသာထားလုိက္ဦးမည္။ ဆယ္ႏွစ္နာရီ မေက်ာ္ခင္ မေမြးဖုိ ့သာ ဆုေတာင္းရုံရွိသည္။

မသင္းသင္း ၏နာက်င္မွဳေဝဒနာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေအာ္သံႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အပါ အဝင္ စစၥတာၾကီး၊ မလွရီ တုိ ့စကားသံမွအပ ေမြးခန္းေလးသည္ ညဆယ္တစ္နာရီ ထုိးသည္ အထိ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ရွိေနခဲ့ သည္။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ေတြခ်င္းေျပာေနၾကစကား ရွိသည္။ ယေန ့တာဝန္က်ေသာ First On Call ဟု ေခၚ သည့္ ပါရဂူ အစ္မသည္ လည္းေကာင္း၊ သြားဖြားခန္းတာဝန္က်သည့္ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လည္း ေကာင္း၊ ေက့စ္လုိက္သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေန ့ဆုိ ေကစ့္ရွဳတ္ရွဳတ္ေထြးေထြးေတြ လာတတ္သည္ဟု ေျပာ ၾက ျခင္း ျဖစ္သည္။ တုိက္ဆုိင္တာလား တကယ္ပဲလားေတာ့မသိ ဒီကေန ညတာဝန္က်သူမ်ားထဲတြင္ အဓိက အက် ဆုံး အစ္မအုိဂ်ီကေတာ့ Ectopic rupture ျဖင့္အုိတီဝင္ေနေပျပီ။ ထုိေက့စ္သည္ ေန ့တုိင္းမလာ အပတ္ တုိင္းမ လာ တစ္ခါတစ္ေလ သုံးေလးလ ေနေတာင္ တစ္ေယာက္ လာခ်င္မွလာတတ္သည္။ ဒါဆုိ ေက့စ္လုိက္တတ္ တာ အစ္မ ျဖစ္မည္။

ေနာက္ သြားဖြားေဆာင္ဘက္တြင္ အထူးအားျဖင့္ သူနာျပဳဆရာမ်ား ၏အယူအဆရွိေသးသည္။ သားဖြားခန္း အ တြင္း အက်ီ ၤ အနီ လုံခ်ည္အနီ မဝတ္ရ၊ ပလာတာ ယူေဆာင္၍မလာရ၊ ခုံမေခါက္ရ(ေဆးရုံတုိင္း Ward တုိင္း လုိလုိပင္) ဟူ ေသာ အယူမ်ားျဖစ္သည္။ ခုံမေခါက္ရဆုိသည္ကုိ လက္ခံခ်င္ေသာ္လည္း အနီမဝတ္ရ တုိ ့၊ပလာ တာ မစားရ၊ ယူ မလာရတုိ ့ဆုိတာက်ေတာ ့ရယ္စရာလည္းေကာင္း သလုိ ယုံရခက္ၾကီးျဖစ္သည္။ ေမြးခန္း တာ ဝန္က် သူနာျပဳ အဆင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးကေတာ့ ေရာတာႏွင့္ ေမြးခန္းတြင္းဝတ္စုံ ေကာက္ ဝတ္တတ္ ၾက သည္။ အနီ ဝတ္ သူနာျပဳ ဆရာ မ ဆုိလွ်င္ေတာ့ဒုကၡ။ လုံခ်ည္အနီၾကီးနဲ ့ဆုိ ဆရာဝန္ကုိ ကူရမလုိ ေမြးခန္းထဲ ကပဲ ထြက္ေျပး ရမလုိ ျဖစ္ဦးမည္။ ေနာက္ စစၥတာၾကီးေတြ၏ အက်င့္တစ္ခု ရွိေသးသည္ လူနာမ်ားမ်ား မလာ ေအာင္ ညဘက္ အိပ္လုိ ့ရေအာင္ ေမြးခန္း တံခါးဝ၊ လူနာ Ward တံခါးဝမ်ားတြင္ တံျမက္စည္းကုိ ေျပာင္းျပန္ ေထာင္ထား တတ္ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာဓါတ္လည္းေတာ့ မသိ။ သြားဖြားကကုိလည္း ေမြးလူနာေတြ လာျမဲ ျဖစ္ သလို OTကလည္း အခါအားေလွ်ာ္ စြာဖြင့္ရျမဲျဖစ္သည္။ (Private Clinic မ်ားတြင္ ေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနေပလိမ့္ မည္)

ျပင္ပလူနာ ေဆာင္ႏွင့္ သားဖြားေဆာင္မွာ ကပ္လွ်က္တည္ရွိ၍ လွမ္းေအာ္လွ်င္ပင္ၾကားရသည္။ ျပင္ပလူနာ တာ ဝန္က် စစၥတာၾကီးက ေမြးခန္းဝတြင္ ေခါင္းျပဴလာသည္။

“ဆရာ ေမြးလူနာေရာက္လာတယ္ G-2 နဲ ့ကြ်န္မ ၾကည့္လုိက္တာေတာ့ Crwon(ကေလး ေခါင္းအား ေမြးလမ္း ဝ တြင္ျမင္ေနရျခင္း) ေနျပီ …… ”

“အဲ …..လုပ္ေလ သြင္းလုိက္ သြင္းလုိက္ စစၥတာၾကီး စင္ေပၚ တခါတည္းတင္ရေအာင္ ….. ကဲမသင္းသင္း ခဏ ေနဦးေနာ္ မလွရီ လာလာ ခင္ဗ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္စမ္းဦးမယ္ မွန္းလုိ ့ရေအာင္ ……စစၥတာၾကီးခဏေန ကြ်န္ေတာ္ လာ ၾကည့္မယ္ AN (Antenatal) card ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပဦးေနာ္ …… ”

ကြ်န္ေတာ္ လူနာအမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ စစၥတာၾကီး ကုိလွည့္ပတ္ေျပာလုိက္ရလုိ ့ မ်က္လုံးနည္းနည္း က်ယ္ သြားသလို ေခါငး္ေတာင္ မူးသြားသလုိ ရွိသည္။ မလွရီကုိ တစ္ေခါက္စမ္းေတာ့ မဆုိးေသးဘူး တစ္နာရီ အတြင္း ေမြးမည့္ပုံမေပၚေသး။ စစၥတာၾကီးကေတာ့ ေမြးခန္းဘက္ ခုန္ပ်ံ၍ထြက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ ့မလွရီ ကုိစမ္းျပီး ေမြးခန္းဘက္ အေျပးကေလး ထြက္လာခဲ့သည္။ မလွရီႏွင့္ မသင္းသင္းကုိေတာ့ Midwife ဆရာမ ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ အေဖာ္လုပ္ထားခဲ့ရသည္။ စိတ္ထဲက ေတာ့ ငါ တကယ္ ေကစ့္လုိက္ ပါလား …. ဟု ယံုရမ လုိၾကီးခံစားလိုက္ရသည္

ေရာက္လာသည့္ လူနာက အသက္ သုံးဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ G-2 ႏွင့္ အမ်ဳးိသမီးျဖစ္သည္။ AN card ကုိၾကည့္ လုိက္ ေတာ့ ဘာ complication မွလဲ မရွိ က်န္းမာေသာ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္တစ္ေယာက္ သာျဖစ္သည္။ လက္ ေဆးျပီး ေမြးခန္းထဲ ဝင္လုိက္သည္ႏွင့္ အနံ ့ျပင္းျပင္းတစ္ခုက ကြ်န္ေတာ့ကုိ ဆီးၾကဳိသည္။ ခုမွေရာက္တဲ ့လူနာ ဘယ္ဝမ္းခ်ဴအားမလဲေလ ….. ဆရာဝန္ အလုပ္မလဲ ရြံတတ္ရွာတတ္လုိ ့ကေတာ့ မလြယ္။ အေျခအေန ၾကည့္ ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက အေတာ္အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ညွစ္ေန သည္။ ကြ်န္ေတာ္ စမ္းၾကည့္ လုိက္ေတာ့ EP လုိ မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ျပီး ထုံးေဆးထုိးကာ အခ်ိန္ကုိက္ EP ကုိက္ခ်လုိက္သည္။



ကေလးက ေခ်ာေခ်ာရွဴရွဴပဲ ထြက္လာပါသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ EP ကုိခပ္သြက္ သြက္ ခ်ဳပ္ေနမိသည္။ မလွရီ၏ အာဇာနည္ေလးအတြက္ သာစိတ္ေစာေနသည္။ ေမြးလူနာက အျပင္အေရ ျပား ေရာက္ေတာ့ နည္းနည္းနာ၍ ေအာ္ရွာသည္။ EP ျပန္ခ်ဳပ္ရာတြင္ အင္မတန္ သတိထားရသည္။ ေမြးလမ္း အ တြင္း ဘက္တြင္ အလႊာလုိက္စနစ္တက် ျပန္ခ်ဳပ္ဖုိ ့လုိသလုိ အဖုအထစ္မက်န္ရစ္ဖုိ ့လည္း အေရးၾကီသည္။ ေသြး ယုိထြက္ေနေသာ ေနရာမ်ားကုိ လည္းေသခ်ာ ခ်ဳပ္ရျပန္သည္။ သုိ ့မဟုတ္ပါက EP ခ်ဳပ္ထားေသာေနရာ တြင္ EP Wound Hematoma (ေမြးလမ္းေၾကာင္းခ်ဲ ့ဒဏ္ရာ ေသြးစုခဲျခင္း) ျဖစ္တတ္သည္။ သုိ ့ဆုိလွ်င္ ခြဲခန္း တြင္း၌ ေမ့ေဆး ေပးျပီး ေသြးခဲကုိ ထုတ္၍ ျပန္ခ်ဳပ္ရတတ္သျဖင့္ လူနာအတြက္မေကာင္းေပ။

EP Wound ကုိျပန္ခ်ဳပ္ျပီး အေသအခ်ာသန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ အကိုက္အခဲသက္သာေစရန္ diclofenac suppository (ဂ်ဳိတုသဏၭာန္ စအုိတြင္းထည့္ေဆးေတာင့္) ေလးထည့္ေပးကာ ကြ်န္ေတာ္ ေမြးခန္းထဲမွ ထြက္ လာခဲ့ သည္။ ေမြးခန္းထဲက မထြက္မီ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ရာရီထုိးဖို ့ငါးမိနစ္ …ရွိေပျပီ။ မလွရီ အ တြက္ေတာ့ သိပ္ စိတ္ပူစရာမလုိ ေတာ့ျပီ။ သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ကေအးေအးေဆးေဆး မျဖစ္တတ္ လုိ ့လား ရယ္မသိ မလွရီ နားေစာင့္ေနေသာ သားဖြားဆရာမေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လွမ္းေခၚသည္။

“ဆရာေရ လာပါဦး ဒီမွာ မလွရီ ေမြးေတာ့မယ္ ……”

ကြ်န္ေတာ္ ေက့စ္လိုက္တယ္ ဆုိသည္မွာ မွန္ေတာ့ ေနပါျပီ …..ကြ်န္ေတာ္ ဖိနပ္ပင္ ေျပာင္းမစီးအားပဲ First stage room သုိ ့ကဆုန္ေပါက္ကာ ေျပးသြားလိုက္ရသည္။ ပါးစပ္ကလည္း ေမြးခန္းထဲက စစၥတာၾကီးကုိ လွမ္းေအာ္ေခၚရသည္။ မလွရီက ကြ်န္ေတာ္ကုိ ေတြ ့ေတာ့

“ဆရာ ေရမႊာေပါက္ျပီး ကြ်န္မ ေအာင့္ထားလုိ ့မရေတာ့ဘူး လုပ္ပါဦး ….. ဆယ္ႏွစ္နာရီမထုိးေသးဘူး ….. အား …အင္း…….
မလွရီစကားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ အနည္းငယ္ ေခါင္းၾကီးသြားသည္။ ကေလးက လုိအပ္သည္ထက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ၾကီး ဆင္းလာျခင္းသည္လည္း ျပႆနာျဖစ္တတ္သျဖင့္ စိတ္ပူသြားသည္။ ကေလးက မလွရီေျပာသလုိ ပင္ ျမန္ျမန္ ၾကီးကုိ တုိးထြက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေမြးလမ္းေၾကာင္း tear ရသြားမည္စုိး၍ ေမြးလမ္းေအာက္ ဖက္ မွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အသာေဖးမရင္း liquid paraffin ျဖင့္ေမြးမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

စစၥတာၾကီးကုိ လွမ္းေအာ္မည္ ၾကံကာရွိေသးသည္ စစၥတာၾကီးက liquid paraffin ပုလင္းေလး ကုိင္ျပီး ကြ်န္ ေတာ့ ေနာက္တြင္ ရပ္ေနသည္။ Midwife ဆရာမေလးကလည္း လုိအပ္ေသာ Surgical tray ေလး ယူ လာျပီး ျဖစ္သည္။ အေတြ ့အၾကဳံ ရင့္က်က္လွေသာ သူနာျပဳဆရာမၾကီးမ်ားသည္ ဆရာဝန္ လုပ္သူ တစ္ေယာက္ အ တြက္ မရွိမျဖစ္လုိ အပ္လွေပသည္။

အာဇာနည္ေလး ဖြားျမင္ပါျပီ။ ကေလးက ေယာက်္ားေလး ျဖစ္လုိ ့ကြ်န္ေတာ္ပင္ မလွရီ အစား အရင္ ေပ်ာ္သြား မိသည္။ စစၥတာၾကီးက ကေလး ထြက္ထြက္ခ်င္း

“မလွရီေရ ေယာက်္ားေလးေဟ့ သုည သုည သုည သုံး (၀၀:၀၃) နာရီ” ဟုဝမ္းသာအားရေအာ္လိုက္သံ ႏွင့္အ တူ ကေလး ငယ္၏ ဝါးကနဲငုိသံက သာယာနာ ေပ်ာ္ ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ဂီတ သံႏွယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့အားလုံး ေပ်ာ္သြားသည္။ မလွရီက နာက်င္မွုကုိ ေမ့ေလ်ာ့ ေနသည့္ အလား အားရပါးရကုိ ျပဳံးေနရွာသည္။ ဗိုက္နာ လြန္း ၍ ႏြမ္းလ်ေနေသာ မသင္းသင္း ေမြးျပီးကာစ မုိ ့နားေနေသာ ေဒၚ တင္ေမတုိ ့ကလည္း ေခါင္းေလး ေတြေထာင္ ျပီး ၾကည့္ကာ အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္ေနၾကသည္။ ကေလးက ေျခာက္ေပါင္ခြဲရွိသည္။ က်န္းက်န္း မာမာ ႏွင့္ ေျခ လက္ အဂၤါစုံသည္။ အသံေလးက လည္းစာသည္။ OG ward သည္ ညမအိပ္ရဆုံးေသာ ward တစ္ခုျဖစ္ ေသာ္ လည္း ဒီလုိေပ်ာ္စရာမ်ားျဖင့္ ၾကည္ႏူးရေသာ ေနရာမ်ဳိး လည္းျဖစ္သည္။



“ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ ဆရာရယ္……….. ကြ်န္မသားေလး အာဇာနည္ေန ့မွာေမြးတာေပါ့ေနာ္ ဟုတ္တယ္ မ လား ဆရာ .. ”

“ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ား …. ခင္ဗ်ားသားေလး အာဇာနည္ေန ့မွာေမြးပါတယ္ ကဲ စိတ္ခ်မ္းသာေတာ့ ေနာ္ …… ကြ်န္ ေတာ္က ကူရုံတင္ ကူရတာပါ ကေလးက ကုိက ဒီေန ့ေမြးရမယ့္ကံပါတာကုိး မလွရီရဲ ့ …….. ”

မလွရီျပဳံးေနရာက မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြ က်လုိ ့ဝမ္းသာလုံးေတြ ဆုိ့ေနသည္။ သူမ တန္ဖိုးထားေလးစား ေသာ အာဇာနည္ေန ့တြင္ ကေလးေမြးခဲ့ရသည့္အျပင္ သားေလးကလည္း ျဖစ္သည္ဆုိေတာ့ သူမ အလြန္ ဝမ္းသာသြား ဟန္တူပါသည္။ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္မွုေတြကုိ ေမ့ေလ်ာ့ လွ်က္ မလွရီ တစ္ေယာက္ ျပဳံးတစ္ ဝက္ ငုိတစ္ဝက္ျဖင့္ ေက် နပ္ပီတိေတြ ျဖစ္ေနေလသည္။

ရုတ္ရုတ္သည္းသည္း ျဖစ္သြားေသာ သြားဖြားခန္းေလးသည္ ျပန္လည္ ျငိမ္သက္သြားသည္။ သြားဖြားခန္း တြင္း ရွိ ကုတင္ေလးလုံးတြင္ သုံးလုံး ကေမြးျပီးစ မိခင္သုံးေယာက္ႏွင့္ အေမြးႏိုင္ေသးေသာ မသင္းသင္း တစ္ေယာက္ သာ ရွိသည္။ မသင္းသင္း တစ္ေယာက္ နာလြန္း၍ ႏြမ္းနယ္ ေနေပျပီ။

“ဆရာရယ္ နာလွပါျပီ မေမြးေသးဘူးလား ဟင္ … အင္း … ကြ်တ္ကြ်တ္……. အမေလး နာလုိက္တာ ….. အင္း”

“ ေမြးမွာေပါ့…….. ေမြးမွာ ေမြးမွာ …. နာတာေပါ့ ေနာ္ …. အားတင္းထား အားတင္းထား …… ေနာ္ …. ”

မသင္းသင္းက ကြ်န္ေတာ့္လက္ကုိ အတင္းဆုတ္ဖ်စ္ထားေလသည္။ labour hour (ဗုိက္နာခ်ိန္)ၾကာလာ သည္ ႏွင့္အမွ် မိခင္မ်ားသည္ ပန္းပင္ဖုတ္လုိက္ႏွင့္ အားေပ်ာ့၍လာသည္။ သုိ ့ေသာ္ သူတုိ ့သည္ အံၾကိတ္ကာ ညည္း ညဴ ေနေသာ္လည္း ဘယ္ေတာမွ အားမေလွ်ာ့။ ဇြဲနပဲ အင္မတန္ၾကီးၾကရွာသည္ ေမတၱာျဖင့္ ေမြးေသာ အားမ်ား သည္ တု၍ ယွဥ္ ၍ မမီေတာ့ေလျပီ။ သုိေပေၾကာင့္လည္း ဘယ္ပန္းခ်ီမွ ေရးရယ္လုိ ့မမွီေလျခင္းျဖစ္ ေပမည္ …….

ဇာတ္သိမ္းပုိင္းေမွ်ာ္ …………

ဤဝတၱဳတြင္ပါဝင္ေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ ၏ဖန္တီးထားေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားသာ ျဖစ္ပါ သည္။ ထုိ ့ျပင္ ဤဝတၱဳတုိ တြင္းေရးသားထားေသာ ေဆးပညာဆုိင္ရာ ေဝါဟာရမ်ား၊ အသုံးအႏွဳန္းမ်ား၊ အယူ အဆမ်ား၊ နည္းစနစ္မ်ား တစ္စုံတစ္ရာ မွားယြင္းခဲ့ ပါလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္၏ အားနည္းခ်က္သာလွ်င္ျဖစ္ ပါသည္။ ဖတ္ရွု အား ေပးတဲ ့အတြက္ အထူးပင္ ေက်းဇူး တင္ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ………..

**************

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ “ရင္ခြင္တစ္ခု ဖန္ဆင္းျခင္း” ဘေလာ့ေလးကုိ လာလည္တဲ ့အတြက္ အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မတတ္တ တတ္နဲ ့ေရးထားတဲ ့စာေလးေတြကုိ ေဝဖန္ေပး သြားရင္ေတာ့....အတုိင္းထက္လြန္ပါပဲဗ်ာ....ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....
(ရန္ကုန္သား)

9 comments:

Yu Ya said...

ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကိုလည္း ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ကိုရန္ကုန္သားေရ...

yu ya

WWKM said...

လာဖတ္သြားျပီ ရန္ကုန္သားေရ ။ ဆက္လုပ္. း)

ေဇာ္ said...

ဟဲဟဲ
တတိယ လုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဟဲဟဲ။

အိပ္ယာႏုိးႏုိးခ်င္း အသစ္ဆုိတာ ျမင္လုိက္ရလုိ႕ တန္းခနဲ ေျပးလာတာ မ်က္ႏွာေတာင္ သစ္ရေတး၀ူး။ ခိခိ။ ကုိရန္ကုန္ ညီညစ္ပတ္တယ္လုိ႕ မေအာ္နဲ႕။ အဲ့ဒါ ခင္ညားလုပ္တာ။ ဘာလုိ႕ ဒီေလာက္ ဖတ္ခ်င္ေအာင္ လုပ္ေနလဲဗ်။ ဟြင္း။ ( ဟိဟိ။ ဘလုိင္းၾကီး ခ်ဲသြားသည္။ )

က်ေနာ္က အာဇာနည္ျပီး ၃ရက္မွာေမြးတာဗ်။ အေမကလဲေနာ္။ ေအာင့္တာမ်ားသြားပံုရတယ္။ ခြိးခြီး။

ဒီလူၾကီးလဲ မေန႕တစ္ေန႕ကမွ အိမ္ေဆာက္ျပီး ေဒၚေလးနင္း ( ႏွင္းနဲ႕မာယာ )တုိ႕ကုိမ်ား အားက်ေနလားမသိဘူး။ ဆက္ရန္ ဆက္ရန္နဲ႕ သူမ်ားေတြကုိ အေတာ္ဒုကၡေပးေနျပီေပါ့ေလ။ ဟြန္း။ ေတြ႕မယ္။ လက္ဖက္ရည္တုိက္ရင္ သူ႕ခြက္ထဲ ႏုိ႕ဆီအမ်ားၾကီး ခုိးထည့္ပလုိက္မယ္။ ဒါမွ သူမွတ္မွာ။ ဟိဟိ။

ခ်စ္ရုိခ်ယာ။ ခ်ိတ္ခ်ိဳးရ၀ူးေနာ္။ ဒီညီေလးကုိ။ ခိခိ။ =P

အေနာ္ said...

သားဖြားခန္းတြင္း အေတြ႕အႀကဳံေတြက တကယ့္ကုိ စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ေကာင္းတာပဲ အကုိေရ
ခြန္အားေတြ သတၱိေတြ စာနာမႈေတြ အၾကင္နာေတြနဲ႔ ေရွးရုိးစဲြအယူေတြအေၾကာင္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာကို ဖတ္သြားပါတယ္
ေလာဘတႀကီးနဲ႔ပဲ ေရွ႕ဆက္ရန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ရွင့္

စည္သူ said...

ကိုရန္ကုန္သားေရ..

ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း.. ဖခင္မျဖစ္ပဲ
မိခင္တစ္ေရာက္ ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ကိုရန္ကုန္သား..းP

ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ.. အင္မတန္မွကို ႀကီးမားတဲ့
ေမတၱာရွင္ေတြပါ.. ဘယ္အရာနဲ႔မွ ႏႈိုင္းလို႔ မရပါဘူးဗ်ာ

ဘုရားရွင္ေတာင္မွ.. ငါဘုရားကို မကန္ေတာ့ရင္ ေနပါ
ေမြးမိခင္နဲ႔ ဖခင္ကို ကန္ေတာ့ျခင္းဟာ ငါဘုရားကို ကန္ေတာ့ ျခင္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ မြန္ျမတ္ပါတယ္ လို႔ ႀကားဖူးပါတယ္....

လိုအင္ဆႏၵ တစ္လံုးတစ္ဝ ျပည့္စံုပါေစဗ်ာ
ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။

Angel Shaper said...

ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ လွည့္ျပန္သြားျပီေနာ္။
သေဘာေပါက္တယ္ ဟုတ္။

သားၾကီး said...

အယ္....က်ေနာ္ကျဖစ္ရပ္မွန္လို႔ထင္ေနတယ္ဗ်
ဒါေပမယ့္လည္း မိခင္ေတြရဲ့ ရင္ထဲကေမတၱာကို
ပီပီျပင္ျပင္ေဖၚၾကဴးႏိုင္လို႔ဖတ္ရတာလြတ္ေကာင္းပဲ
မလွရီဆိုတဲ့ဇာတ္ေကာင္ဟာ ကိုရန္ကုန္သားေဖၚၾကဴးထားတဲ့ဇာတ္ေကာင္ပဲဆိုရင္
ေဖၚၾကဴးတဲ့ ကိုရန္ကုန္သားကို ေလးစားပါတယ္
သားေလးကိုအာဇာနည္ေန႔မွာေမြးခ်င္တဲ့စိတ္
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ခ်စ္ၾကည္ညိဳတတ္တဲ့စိတ္ေတြကိုေပါ့ေလ
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကိုေမွ်ာ္ေနမယ္ဗ်ာ....

ဧရာ၀တီသား said...

ကဲ အစ္ကိုေရ၊ ရင္တမမ နဲ႔ ေမွ်ာ္ေနၾကျပီ။ သုတေတြေရာ၊ ရသ ေတြေရာ အခ်ိဳးက်က် ေရာစပ္လို႔ တကယ္႔ကို ေကာင္းပါတယ္ အစ္ကိုေရ။
အဲ ... ဖတ္ရင္းနဲ႔ labour room နံ႔ ရလာလို႔ေျပးျပီ ( ကြန္႔မန္႔ ရွည္ရွည္ မေရးေတာ႔ဘူးေနာ္)၊ အျမန္ေပးမွ။ :P

Sein Lyan Tun said...

အေမ့ေမတၱာ ရင္ထဲမွာ စမ္းေခ်ာင္းအလားးး

ေမတၱာတို႔က တသြင္သြင္..
အားလံုး အေမ့ေမတၱာကို ရရွိႀကပါေစ


ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္