သားေကာင္

ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမွ ဘာသာျပန္မေရးဖူးပါဘူး။ တစ္ေန ့ blogger tools bar က Next blog ဆုိတာေလး အမွတ္ မထင္ ႏွိပ္မိခဲ ့ရာက Kim ဆုိတဲ ့အေမရိကန္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးရဲ ့Thinking out loud ဟူေသာ blog တစ္ခုကုိ ေတြ ့လုိက္မိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း နာမည္ ေလး စိတ္ဝင္စားတာနဲ ့ဆက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ The suitcase ဆိုတဲ့ဇာတ္လမ္း ေလးတစ္ပုဒ္ ကုိေတြ ့ပါတယ္။ စာေရးခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က ေခါင္းထဲ ေရးစရာ ဘာကုန္ၾကမ္းမွ မရွိတာနဲ ့ ေရးျဖစ္သြား တာပါ။ ဆားခ်က္လုိ ့ဆုိလည္း ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ :D ဘာ သာသာ ျပန္ ခ်င္ တာ ကြ်န္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာ ကလည္း ခေနာ္နီခေနာ္နဲ ့ ျမန္မာလုိ က်ျပန္ေတာ့လည္း ေခ်ာေမာ ေအာင္ မေရး တတ္ ပါဘူး။ :D

အဲတာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ျဖဳတ္ထားခဲ့တာ ထပ္ျဖည့္ထားခဲ့တာေတြ အမ်ားၾကီး ပါဝင္ေန ပါတယ္။ ပထမ ဆုံး ဘာသာျပန္ ေရးၾကည့္တာျဖစ္လို ့ မေတာ္တာမ်ား ပါခဲ့ရင္ စာဖတ္သူမ်ား Blogger ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား အေနနဲ ့ ဆုံးမေဝဖန္ေပးၾကပါဦးဗ်ာ …… အစဥ္ေလးစားလွ်က္ (ရန္ကုန္သား)

လူတုိင္းအသည္းကြဲဖူး ၾကမယ္ထင္ပါတယ္ေလ။ တျခား မိန္းမတစ္ေယာက္ အသည္းေတြ တစစီကြဲေၾကပ်က္ စီး ခဲ့လုိ ့ခံစားရတဲ ့နာက်င္မွဳေဝဒနာထက္ ကြ်န္မ ခံ စားရတာက ပုိပါတယ္လို ့ မေျပာခ်င္ပါဘူး ….. ဒါေပ မယ့္ ကြ်န္ မ ဘယ္ေလာက္ထိ ထိခုိက္ခံစားခဲ ့ရတယ္ဆုိတာကုိ ကြ်န္မပဲသိပါတယ္ေလ။

ရွည္လ်ားလွတဲ ့ကြ်န္မနဲ ့သူ ့ရဲ ့ ဇာတ္လမ္းကုိ ခပ္တုိတုိ ပဲေျပာၾကပါစုိ ့ေလ။ ကြ်န္မ သူ ကုိ အရူးအမူးနဲ ့ကုိ ခ်စ္ခဲ ့မိပါတယ္။ သူ က ကြ်န္မရဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေလ။ သူနဲ ့ကြ်န္မရင္းႏွီးခဲ့တာ ခုလုိ ကြ်န္မရင္ကြဲပက္လက္ ခံစား ခဲ့ရ တဲ ့ အျဖစ္အပ်က္ မတုိင္မီ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းကပါ။ ကြ်န္မတုိ ့စကား ေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာခဲ့ ၾကတယ္။ တစ္ ေယာက္နဲ ့ တစ္ ေယာက္ စာေတြအမ်ားၾကီးေရးျပီး ေတာ့လည္း ဆက္သြယ္ ခဲ ့ၾကတယ္။ အဲလုိ ႏွစ္ႏွစ္ အေတာ အတြင္းမွာ သူနဲ ့ ကြ်န္မဟာ အေပ်ာ္သေဘာထက္ပုိတဲ့ မခြဲႏိုင္မခြာရက္ ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြ လုိ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာပါ။

ကြ်န္မတုိ ့စကားေတြေျပာ စာေတြေရး ျပီးေတြ ့ရင္းႏွီးခဲ ့ရုံမကပါဘူး လူခ်င္းလည္း ေတြ ့ျဖစ္ခဲ ့ၾကပါတယ္။ သူ ့နဲ ့ ကြ်န္ မ ခ်စ္သူေတြ အျဖစ္နဲ ့တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္( ကြ်န္မအထင္ေပါ့ေလ) ရူးသြပ္စြာ နင့္နင့္ သည္း သည္း ကုိ ခ်စ္ခဲ ့ၾကတာေပါ့။ အဲလုိနဲ ့ သူနဲ ့ကြ်န္မ သိပ္ခ်စ္တဲ ့ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ျပီး လအနည္းငယ္အၾကာ မွာ သူေန တဲ ့ျမဳိ ့ကုိ ကြ်န္မ ေျပာင္း ေရြ ့ေနထုိင္ဖုိ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြ်န္မ တုိ ့ေနဖုိ ့ ႏွစ္ ေယာက္ သား အၾကဳိက္ အျဖစ္မယ့္ ေနရာေလးေတြကုိ လုိက္ရွာၾကည့္ခဲ ့ၾကတယ္။ ကြ်န္မ နဲ ့သူ ့ရဲ ့ အိပ္မက္ ကမၻာကုိ တည္ ေဆာက္ ဖုိ ့ အစီအစဥ္ေတြ ဆြဲခဲ ့ၾကတယ္။ သူနဲ ့ကြ်န္မ အခ်စ္မွုိင္းေတြ မိခဲ ့ ၾကတယ္ ထင္ပါ ရဲ ့ေလ။

ကြ်န္မနဲ ့သူ ့ရဲ ့အိပ္မက္ကမၻာကေန ကြ်န္မေစာစီးစြာပဲႏိုးထလာခဲ ့ရပါတယ္။ ကြ်န္မသူနဲ ့အတူမက္ခဲ ့တဲ ့ အင္မ တန္ လွပတဲ ့အိပ္မက္ဟာ အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုအျဖစ္ ရုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားခဲ ့တယ္။ ဘယ္လုိမွ ေမွ်ာ္လင့္မ ထား တဲ ့အ ျဖစ္အပ်က္တစ္ခုဟာ နားသယ္ကုိ အားျပင္းျပင္းနဲ ့အရုိက္ခံလုိက္ ရသလုိ ကြ်န္မကုိ မူးေဝ ေျခာက္ ျခားသြားေစခဲ ့ပါ တယ္။ ကြ်န္မ ေလာက္ႏုံအတဲ ့မိန္းမ ရွိပါ့မလား။ ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ ့သာယာမွဳတစ္ခု တည္းနဲ ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိ မ်က္စိစုံမိတ္ျပီး ယုံခဲ ့မိတယ္။

ကြ်န္မနဲ ့သူ သူငယ္ခ်င္းေတြ အျဖစ္နဲ ့စာေတြ အျပန္အလွန္ေရး၊ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ ့ေအာင္ေျပာ၊ ကြ်န္မတုိ့ အတူ ေနဖုိ ့ပလန္ေတြ ခ်ေနခဲ ့တဲ ့အခ်ိန္တေလွ်ာက္လုံးမွာ သူဟာ တျခားမိန္းမ တစ္ေယာက္နဲ ့အတူ ေနထုိင္ ေနခဲ ့ တယ္ဆုိတာကုိ ကြ်န္မ သိလုိက္ရတာပါပဲ။ ကြ်န္မ သိလုိက္ရရခ်င္းမွာ ကြ်န္မရဲ ့စိတ္ဟာ ခႏၶာ ကုိယ္ကေန တခဏ ကင္းကြာသြားသလုိ ကြ်န္မ ေဘးမွာရွိေနတဲ ့ပတ္ဝန္းက်င္ၾကီးဟာ အုိးထိန္းစက္ႏွယ္ ျခာျခာလည္သြား သလုိ၊ ကြ်န္မ နားေတြ အူေနခဲ ့တယ္။ တစ္ကုိယ္လုံးလည္း ခ်ိနဲ ့ေခြယုိင္ျပီး ကြ်န္မရင္ထဲက အားေတြ စုပ္အယူခံ လုိက္ ရသလုိ ခံစားခဲ ့ရပါတယ္။

သူ ့ရဲ ့လွ်ဳိ ့ဝွက္ခ်က္ၾကီး ေပါက္ၾကားသြားတယ္။ ကြ်န္မကုိ သူ လုံးဝအဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သူကေလ ကြ်န္မဆုိတဲ ့မိန္းမကုိ ဘယ္တုန္းကမွ မသိကြ်မ္းဘူးတဲ ့ လူတစ္ေယာက္ လုိလုပ္သြားခဲ ့တာ။ ကြ်န္မတုိ ့လမ္းခြဲ ခဲ့တုန္း က ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမွုဆုိလို ့တစ္ခ်က္ကေလး မွေတာင္ သူမျပခဲ ့ဘူး။ သူရဲ ့ခြင့္လႊတ္ပါ ဆုိတဲ ့စကား ေလး တစ္ခြန္းေတာင္ ကြ်န္မ ၾကားခြင့္မရခဲ ့ဘူး။ ကြ်န္မ ေတြးမိတုိင္း ရင္ထဲကနာတယ္။ ရွက္လည္း ရွက္တယ္။ သူဟာ ကြ်န္မရဲ ့ဘဝ၊ ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မယုံၾကည္မွဳေတြ အားလုံးကုိ ခ်ဳိးႏွက္ ဖ်က္စီးခဲ ့ပါတယ္။

ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ သူတုိ ့ထက္ အားႏြဲ ့တဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ဒီေလာက္ထိ ရက္စက္ႏိုင္သလား။ ကြ်န္မေလ သူနဲ ့အတူ ရွိေနခဲ ့တဲ ့ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ သူ ့ကုိအခ်စ္ေတြ အၾကင္နာေတြ ပဲေပးခဲ ့တာပါ။ နာက်င္မွဳဆုိတာ ေဝလာေဝး ။ သူ ့ကုိေလ ဟန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ေတာင္ စိတ္မေကာက္ရက္ခဲ ့ဘူး။ သူ ကြ်န္မ ေၾကာင့္ ဘာမွ မနာက်င္ခဲ ့ရပါဘူးေလ။ သူကသာ ကြ်န္မကုိ တစ္ဘဝလုံး စုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ကုိ နာက်င္ မွုေတြ ေပးသြားခဲ ့တာပါ။

ဘာျဖစ္လုိ ့သူအဲလုိ လုပ္ရတာလဲ။ ဘာလုိ ့ကြ်န္မကုိ သူ ့ဘဝထဲ ဆြဲသြင္းခဲ ့ရတာလဲ။ တျခား မိန္းမတစ္ ေယာက္နဲ ့ အတူ ေနေနရဲ ့သားနဲ ့ ကြ်န္မနဲ ့အတူေနဖုိ ့ဘာလုိ ့သူၾကဳိးစားခဲ ့ရတာလဲ။ သူ ့ရဲ ့မဟာ အၾကံ အ စည္ၾကီး ေအာင္ ျမင္ဖုိ ့ ကြ်န္မကုိ ဘာလုိ ့အသုံးခ်ခဲ ့ရတာလဲ။ ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပး ကြ်န္မေလ တကယ့္ကုိ မသိ ခဲ ့တာ ပါ။ ကြ်န္မ ဘာလုိ ့မ်ားသိပ္တုံးခဲ ့ရတာပါလိမ့္။ သံသယ ျဖစ္စရာ ေကာင္းတဲ ့ သူ ့ရဲ ့ ဘယ္လုိစကား မ်ဳိး ေတြ ဘယ္လုိ အမူ အရာေတြကုိ ကြ်န္မသတိမထား အကဲမခတ္မိခဲ ့သလဲ။ သူ ဘာလုိ ့ကြ်န္မအေပၚ ဒီ ေလာက္ ထိ ရက္စက္ခဲ ့ရတာလဲ။

ကြ်န္မ အဲဒီေမးခြန္းေတြရဲ ့အေျဖကုိ သိပ္သိခ်င္ေနခဲ ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖကေတာ ့ယေန ့ထက္ထိ မရခဲ ့ ပါဘူး။ ေျဖရွင္းခ်က္ တစ္စုံတစ္ရာ မရွိဘဲ ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ သူနဲ ့ကြ်န္မနဲ ့ၾကားမွာ ဘာလုိ မ်ား ျဖစ္ပ်က္ခဲ ့ ရ တာလဲဆုိတာ ကြ်န္မနားလည္ခ်င္လုိက္တာ။

ခုဆုိ ဒါေတြ ျဖစ္ပ်က္ခဲ ့တာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ရွိေနပါျပီ။ ကြ်န္မေလ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္မကုိ ေတာင္ကမ္းပါးယံ တစ္ခု ကေန တြန္းခ်ခံလုိက္ရသလုိ ခံစားခဲ ့ရတယ္။ ကြ်န္မ အတားအဆီးမရွိကုိ က်ဆင္းေနတာ။ ဘယ္အခ်ိန္ မ်ား အဲဒီ ေတာင္ကမ္းပါးယံ ရဲ ့ေအာက္ေျခနဲ ့ရုိက္ခတ္မိမလဲ ဆုိတာကုိ ေသလုေျမာပါး ေၾကာက္လန္ ့ေနရင္းနဲ ့ ကုိ ဆက္ျပီး က် ဆင္းေနခဲ ့ရတာ။ အဲလုိ အသက္ထြက္မတတ္ ေၾကာက္လန္ ့ေနခဲ ့ရေပမယ့္ ေသခ်င္လည္း ေသ သြားပါေစ ေအာက္ ေျခနဲ ့သာ ျမန္ျမန္ထိလုိက္ပါေတာ့လို ့ဆုေတာင္းေနခဲ ့ေပမယ့္ ကြ်န္မဟာ အဲဒီ ေၾကာက္ လန္ ့ျခင္းေတြနဲ ့အတူး ဆက္လက္ က်ဆင္းေနခဲ ့ရပါတယ္။

ကြ်န္မ အဲဒီျမဳိ ့ငယ္ေလးကုိ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ ့သူနဲ ့အတူသြားျပီး ျပန္အလာမွာ ကြ်န္မနဲ ့အတူယူသြားခဲ့တဲ ့ ခရီး ေဆာင္အိတ္ငယ္ ကုိ ကြ်န္မအခန္း ရဲ ့ေဒါင့္တစ္ေနရာမွာ ပစ္ထားခဲ ့မိတယ္။ ကြ်န္မျပန္လည္း မၾကည့္ျဖစ္ ခ်င္ ေတာ့ ဘူး။ အဲဒီအိတ္ကုိ ျမင္လည္း မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအိတ္ကုိျပန္ဖြင့္မိရင္ ခံစားရမယ့္ ေဝဒနာကုိ ကြ်န္ မ ခံစားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒီတုန္းက သူနဲ ့အတူ သိပ္ကုိေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ့္ ခရီးေလးတစ္ခု ျဖစ္လိမ့္လုိ ့စိတ္ကူးေတြရင္လွ်က္က ကြ်န္မရဲ ့တစ္ကုိယ္ေရ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကုိ ၾကည့္ျပီး ထုပ္ပုိးေနခဲ ့မိတယ္။ ကြ်န္မ ဟာ သူ ့ရဲ ့ဘီလူး ေခါင္းၾကီးကုိ မင္းသားအမွတ္နဲ ့ ခ်စ္ေနခဲ ့တုန္းက သူနဲ ့အတူ ဝယ္ခဲ ့မိတဲ ့အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတြ ဟင့္ အင္းကြ်န္မ မခံစား ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအိတ္ကုိ အဲဒီေနရာမွာ အခ်ိန္တုိင္း ေျခာက္လွန္ ့ေစႏိုင္ဖုိ ့ကြ်န္ မခြင့္ျပဳထားခဲ ့မိတယ္။ ကြ်န္မရဲ ့အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြအားလုံးကုိ အစားထုိးပစ္ခဲ ့တယ္။ အဲဒီအိတ္ကုိ ကြ်န္မ ျပန္ကုိ မဖြင့္ခ်င္ေတာ့တာ။ ေန ့ေတြလေတြသာ ကုန္ဆုံးသြားတယ္ အဲဒီထဲက ပစၥည္းေတြကုိ သတိ လည္း မရဘူး လုိလည္းမလုိအပ္ခဲ ့ဘူး။

ဒါေပမယ္ ့လြန္ခဲ ့တဲ ့တစ္ပတ္ေလာက္က ကြ်န္မတုိက္ခန္းအသစ္တစ္ခုကို ေျပာင္းေရႊ ့ေနထုိင္ခဲ ့တယ္။ ကြ်န္မ အိမ္ ေဟာင္း ကပစၥည္ေတြ အကုန္လုံးသိမ္းဆည္း အျပီးမွာ ကြ်န္မ အခန္းေထာင့္ အဝတ္ပုံေတြ ေအာက္မွာ အဲဒီ ခရီး ေဆာင္အိတ္ေလးကုိ ကြ်န္မခရီးကျပန္ေရာက္ကာစက ထားခဲ ့တ့ဲေနရာမွာ အဲဒီအတုိင္းေတြ ့လုိက္ရတယ္။ အဲဒီျပန္ ေရာက္တဲ ့ညက ခံစားခဲ့ရတဲ ့ေဝဒနာကုိ ျပန္လည္သတိရကာ ကြ်န္မရင္ေတြ နာက်င္လာ ခဲ ့ရတယ္။

ကြ်န္မ အဲဒီအိတ္ကုိ ၾကည့္ျပီး အမုိက္ပုံးထဲ ပစ္လုိက္ဖုိ ့ေတြးလုိက္မိတယ္။ ဒါေပမယ္ ့အဲဒီအိပ္ထဲမွာ ကြ်န္မ သိပ္ ျမတ္ ႏိုးတဲ ့ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းတခ်ိဳ ့ရွိေနေသးတယ္ ဆုိတာ သတိရလာမိတယ္။ ကြ်န္မ ျပင္သစ္က ျပန္ လာတုန္းက ဝယ္ခဲ ့တဲ ့ဖိနပ္ေလးရယ္၊ ကြ်န္မသိပ္ၾကဳိက္လြန္းလုိ ့ေငြေတြ အမ်ားၾကီးေပးဝယ္ထားရတဲ ့ အက်ီ ၤ၊ (ကြ်န္မ အဲဒီအက်ီ ၤဝတ္လုိက္ရင္ ပုိလွတယ္လုိ ့ကြ်န္မကုိယ္ကြ်န္မ ထင္မိတယ္ ဆြဲေဆာင္မွဳ ပုိရွိသြား တယ္ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။)၊ သူနဲ ့ခင္မင္ရင္းႏွီး စ သူနဲ ့(လူခ်င္း)မေတြ ့ခင္အခ်ိန္ေလးမွာ ဝယ္ဖတ္ခဲ့ တဲ ့ စာအုပ္တစ္ အုပ္။ ေနပါေစ ဒါေတြ မဝတ္ရလဲ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ကြ်န္မ အဲလုိ ဆုံးျဖတ္ျပီး ကြ်န္မကား ရဲ ့ေနာက္ဖုံး ဖြင့္ျပီး သြားထည့္ ထားလုိက္တယ္။

ဒီလုိနဲ ့ေလးငါးည ၾကာသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ ့ကြ်န္မ အဲဒီအိတ္ကုိ ဖြင့္ဖုိ ့ အားေတြ ေမြးလုိက္ႏိုင္ခဲ့ ပါ တယ္။ အဲဒီအိတ္ကုိ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ကြ်န္မကုိ ဦးဆုံးႏွုတ္ဆက္လုိက္တာက ကြ်န္မသုံးေနက် (သူ နဲ ့ကြ်န္မ ခြဲခြာ ခဲ့ ကတည္းက မသုံးျဖစ္ေတာ့တဲ ့) ေရေမႊးနံ ့ပါပဲ။ ကြ်န္မ မငုိမိဖုိ ့ဆုံးျဖတ္ျပီး စိတ္ကုိ တင္းထားခဲ့တယ္။ ဒါေပ မယ့္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ မ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ခင္မွာ ကြ်န္မ ငုိေနမိခဲ့တယ္။ တခဏေတာ ့အဲဒီအိတ္ကုိ ျပန္ ပိတ္ျပီး လႊတ္ ပစ္ဖုိ ့ ေတြးလုိက္မိျပန္တယ္။

ဒါေပမယ္ ့ကြ်န္မအားတင္းျပီး အိတ္ကုိ ဆက္ဖြင့္လုိက္မိပါတယ္။ ကြ်န္မ မ်က္လုံးထဲမယ္ သူ ့မ်က္ႏွာက အိတ္ ထဲ ကေနထြက္လာျပီး ကြ်န္မကုိ ေျခာက္လွန္ ့ေနခဲ ့ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ ့ဖိနပ္ကေလး၊ ျပီးေတာ ့သိပ္လွတဲ ့ အက်ီ ၤေလး ၊ ျပီးေတာ ့ကြ်န္မသိပ္ၾကဳိက္တဲ ့စာအုပ္၊ ေမ ့မလုိေတာင္ျဖစ္ေနတဲ ့ကြ်န္မ သိပ္ ၾကဳိက္တဲ ့ လက္ဝတ္ ရတနာ အ နည္း ငယ္ ကြ်န္မရဲ ့ခရီးသြားရင္းမွတ္သားတတ္တဲ ့မွတ္စုစာအုပ္၊ သူနဲ ့အတူ ဝယ္ျဖစ္ခဲ ့တဲ ့ လက္ ေဆာင္ ပစၥည္းတခ်ဳိ ့။ ကြ်န္မအဲတာေတြကုိ တစ္ခုခ်င္းဆြဲထုတ္ေနမိတယ္။ ပစၥည္းေတြေဘး ပတ္လည္မွာ ခ်ျပီး ကြ်န္မ ေလ အရူးတစ္ ေယာက္လုိ ငုိေၾကြးေနခဲ ့မိပါတယ္။

အဲဒီ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြကုိ ထုတ္ျပီး ကြ်န္မထားေနက် ေနရာေတြမွာ အသီးသီး ျပန္ထားခဲ့တယ္။ အလုပ္ သြားရင္ ကြ်န္မ သိပ္ၾကဳိက္တဲ ့ဖိနပ္ေလးကုိ စီးတယ္။ မသုံးတာၾကာျမင့္ေနျပီးျဖစ္တဲ ့ကြ်န္မအသည္းစြဲ ေရေမႊး ကုိ ျပန္သုံး တယ္။ အဝတ္ေတြကုိ အားလုံးျပန္ေလွ်ာ္ျပီး ဘီဒုိထဲ ျပန္ထည့္ထားလုိက္တယ္။ ကြ်န္မလက္ဝတ္ ရတ နာေတြကုိ မွန္ တင္ ခုံေအာက္က အံဆြဲထဲ၊ စာအုပ္ေတြကုိ စာၾကည့္စားပြဲေအာက္ အံဆြဲထဲကုိ ျပန္ထည့္ထား လုိက္တယ္။ အိတ္က ေလး ကုိ လည္းေသခ်ာ ေလွ်ာ္ဖြတ္ ေနျပ ပရုပ္လုံးေတြထည့္ျပီး သိမ္းထားလုိက္တယ္။

အဲဒီ ခရီးေဆာင္ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြ သူ ့ေနရာသူ ျပန္ထား လုိက္တာကုိ ကြ်န္မ ဘယ္လုိမွ မခံစားရေပ မယ့္ အဲဒီအိတ္က ကြ်န္မကုိ ျမင္မိတိုင္း နာက်င္မွဳေတြကုိ အမွတ္ရေနေစပါတယ္။ ကြ်န္မ အဲဒီအိတ္ကုိ ကားေနာက္ ဖုံးဖြင့္ျပီး တစ္ခါ ျပန္ထားလုိက္ျပန္ပါတယ္။ဒီအိတ္ကုိ ျမင္လုိက္တုိင္း သူ ့ကုိသတိရတယ္ ရင္ထဲမွာ လည္း စူးနက္ ေနေအာင္နာ တယ္။ အိတ္ကုိ ဖြင့္တဲ ့အခါ အဲဒီနာက်င္မွဳေတြ သက္ သာမလား ရယ္လုိ ့ ေမွ်ာ္လင့္ ျပီး ေနခဲ့တာ အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္လာတယ္ ခံစားမွုေဝဒနာေတြက အသစ္အတုိင္း ပဲ။ ေလ်ာ့ ကုိမသြားဘူး။ ကြ်န္ မစိတ္ ေတြ ဆင္းရဲလွပါျပီ။ ေမာ လည္း ေမာလွပါျပီ။ ပင္လည္း ပင္ပန္းလွပါျပီ။

တစ္ေန ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ခ်ီျပီး ပလပ္စတစ္အိတ္ တုိ ့လုိ ့တြဲေလာင္းနဲ ့ ပုိက္ဆံလုိက္ေတာင္းေနတဲ ့ မိန္း မတစ္ ေယာက္ကို စူပါမားကက္ တစ္ခုက အတြက္မွာ ကြ်န္မ ေတြ ့လုိက္ရတယ္။ ကြ်န္မကားဆီးကုိ အေျပး တစ္ ပုိင္း ေလွ်ာက္ သြားျပီး ကြ်န္မကုိ အျမဲတေစ နာက်င္မွဳေတြ ျပန္လည္ ခံစားရေစတဲ ့ ကြ်န္မရဲ ့ခရီးေဆာင္အိတ္ကုိ ဆြဲထုတ္ လုိက္တယ္။ ပုိက္ဆံေတာင္းေနတဲ ့ႏြမ္းဖတ္ ပိန္လွီေနတဲ ့မိန္းမလက္ထဲ အဲဒီအိတ္ကုိ ကြ်န္မေပးပစ္ခဲ ့ တယ္။

ကြ်န္မ အဲဒီကထြက္လာေတာ့ နာက်င္မွဳေတြမွ လြန္ေျမာက္ျပီး လုံျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ ့ဘဝ အသစ္တစ္ခုကုိ စတင္ ေတာ့ မယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ျမင္လာမိတယ္။ ေနာက္ ကြ်န္မ အိတ္ကုိေပးပစ္ ခဲ့ တဲ ့အမ်ဳိးသမီး ဟာလည္း သူ ့ရဲ ့ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနတဲ ့ပစၥည္းေတြကုိ အဲဒီအိတ္ထဲ ထည့္ျပီး လုံျခံဳစိတ္ ခ်ရမွဳ ခံစား ေနရ မွာပါ။ သူမ ေပ်ာ္ ရႊင္ ေကာင္းလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာပါ။ ဒါကြ်န္မ အနည္းဆုံးေမွ်ာ္လင့္မိတာပါပဲ။ ကြ်န္မ ရင္ထဲ က ေဝဒနာေတြ နာက်င္မွဳ ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြား သလုိ ခံစားရတယ္။

သူနဲ ့အတူ ခ်စ္ေနခဲ ့တဲ ့အခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကြ်န္မ အရင့္အရင္ကထက္ ပုိလွပေနသလုိ၊ ကြ်န္မ ဘဝ တစ္ ခုလုံး မွာ ခံစားခဲ ့ရတဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မွဳေတြ ထက္ ပုိတဲ ့ၾကည္ႏူး သာယာမွဳေတြကုိ ရရွိေနခဲ ့သလုိ ခံစား ခဲ ့ရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ့ရဲ ့သစၥာမဲ ့တဲ ့လုပ္ရပ္ဟာ အဲဒီလုိ လွပတဲ ့ကြ်န္မဘဝရဲ ့မေမ့ႏိုင္တဲ ့ခံစားမွဳေတြကုိ ရစရာ မရွိေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္တယ္။

ကြ်န္မဟာ အဲေလာက္ မုိက္မဲတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနတဲ ့ဘာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေန တဲ ့ မိန္းမလည္း မဟုတ္ခဲ ့ပါဘူး။ သူ ့သစၥာမဲ့ ျခင္းကုိသာ ခံစားရတဲ ့ သားေကာင္ သာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ မ သူ ့ကုိ ခ်စ္ခဲ ့တဲ ့အခ်စ္ေတြ၊ ရင္ခုန္လွဳိက္ေမာမွဳေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြဟာ တကယ့္အစစ္အမွန္ေတြပါ။ အဲဒီ လွ ပေသာ ထုိက္ တန္ေသာ ယုံၾကည္ခဲ ့ရေသာ ခံစားမွုမ်ားေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ ့ခံစား မွဳအခ်စ္ေတြဟာ စစ္ မွန္ျခင္း ရွိ ကုိ ရွိရမယ္။ ဒီအရာ ေတြ အားလုံးဟာ သူ ့ေၾကာင့္ သူ ့ရဲ ့ယုတ္မာ ရက္စက္မွဳေၾကာင့္ ႏွမခ်င္း မစာနာ မွဳေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ။ ကြ်န္မက သက္သက္ နားလွည့္ျပီး ပါးရုိက္ခံလုိက္ရတာပါ။

ဒီေတာ့ ကြ်န္မ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ခြင့္လႊတ္လုိက္တယ္။ အဲဒီခံစားခ်က္ေတြ ကေနရုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ ့တယ္။ ကြ်န္မ ကုိယ္ ကြ်န္မ အျပစ္ေပးေနတာေတြကုိ ရပ္တန္ ့ပစ္ခဲ ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိမ်ဳိး ကြ်န္မဟာ ပူေဆြးမွဳေတြ ကင္းစင္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ၾကဳိးစားခဲ့ရ နာက်င္ခဲ ့ရတာ အဆုံးမရွိ ေအာင္ရွည္လ်ားတဲ ့ အိပ္ မက္ဆုိးၾကီး မက္ခဲ ့ရသလုိ ပါပဲေလ။

ကြ်န္မ ေတြးမိတယ္။ ကြ်န္မအိမ္ထဲက ဒီခရီးေဆာင္အိတ္ဟာ မျမင္မိေအာင္ ဖုံးထား ဝွက္ထား ရက္က သူ အ နား မွာရွိေနသလုိ ခံစားခဲ ့ရတယ္။ ရယ္စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ေလ။ အိတ္ကုိ ဖြင့္၊ အထဲက ရွိသမွ် ပစၥည္း ေတြ ကုိ ထုတ္ ပစ္လုိက္ရတာ ကြ်န္မရဲ ့အေကာင္းဆုံး အျမတ္ႏိုးဆုံးေတြကုိ ထုတ္ပစ္လုိက္ရသလုိ ပါပဲ။ ေနာက္ သူ ့ရဲ ့လႊမ္းမုိး မွဳေအာက္က လြတ္ေျမာက္သြားေစႏုိင္မယ့္ (ကြ်န္မကုိယ္တုိင္) အက်ဳိးွရွိ မယ့္ အလုပ္ တစ္ခု ကုိ ကြ်န္မ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။

ကြ်န္မဇာတ္လမ္းၾကီးက ဝတၳဳဆန္ဆန္ ျပဇာတ္ ဆန္ ဆန္ ၾကီးပါ။ ဘယ္သူမွ နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ဒါေပ မယ့္ ကြ်န္မအတြက္ ကေတာ ့သိပ္အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။ ဒါေတြကုိ ေျပာျပႏုိင္ဖုိ ့ကုိပဲ ကြ်န္မမွာ တစ္ႏွစ္ ေလာက္ အခ်ိန္ယူ ခဲ့ရပါတယ္ေလ။ မူရင္း The suitcase : Thinking out loud

**********

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ “ရင္ခြင္တစ္ခု ဖန္ဆင္းျခင္း” ဘေလာ့ေလးကုိ လာလည္တဲ ့အတြက္ အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မတတ္တ တတ္နဲ ့ေရးထားတဲ ့စာေလးေတြကုိ ေဝဖန္ေပး သြားရင္ေတာ့....အတုိင္းထက္လြန္ပါပဲဗ်ာ....ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....

(ရန္ကုန္သား)