Saturday, August 22, 2009

ခ်စ္ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္ခဲ့သည္


လြန္ခဲ ့ေသာ ႏွစ္မ်ားစြာက ေအာက္တုိဘာလ ၏ မုိးတေျဖာက္ေျဖာက္ ရြာေသာ ေန ့တစ္ေန ့တြင္ျဖစ္ပါသည္။ သူ မေမ့ႏိုင္ေသာ မ်က္ ဝန္းတစ္စုံသည္ အလင္းေရာင္ အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ ေဟာခန္းက်ယ္တစ္ခု အတြင္းတြင္ လက္လက္ ကေလး ေတာက္ပေနခဲ့၏။ သူမ မ်က္ႏွာသည္ ျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ ခါျပန္ ၾကည့္ျဖစ္ေသာ မ်က္ႏွာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ႏုယဥ္စြာ ထူးျခားေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖစ္သည္။ ခ်ယ္သ ထားေသာ အ ေရာင္မ်ားကင္းမဲ ့လွ်က္က က်က္သေရေတြ ျဖဳိးေဝေန၏။ အနည္းငယ္တင္းေစ့ ထားသေယာင္ ရွိေသာ ႏွုတ္ခမ္း ပါးတစ္စုံသည္ သူ မ၏ ေတာက္ပေသာ မ်က္ဝန္း အစုံႏွင့္ လိုက္ဖက္သည္ဟု သူ ထင္သည္။ သူ ့ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္ အျခား ေသာ သင္တန္းသားမ်ား၏ စကားေျပာသံမ်ားျဖင့္ အနည္းငယ္ ဆူညံေနခဲ့သည္။ ဘုိစကားေျပာ သင္ေသာ သင္တန္းျဖစ္၍ ထစ္အ တုံ ့ဆုိင္းစြာေျပာေနေသာ ဘုိစကားသံေတြ ႏွင့္ အတူ စိတ္မ ရွည္စြာ ေျပာခ် လုိက္ ေသာ ျမန္မာ စကားသံေတြကုိပါ ေရာေထြးကာ ၾကားေနရသည္။

သူ ေဘးသုိ ့က်လာေသာ ပန္းတစ္ပြင့္သည္ အျပဳံးခ်ဳိခ်ဳိေတြႏွင့္အတူ ရနံ ့သင္းလွ်က္ရွိေလသည္။ ဟန္ေဆာင္ မွုကင္းေသာ အျပစ္ကင္းသည့္ အျပဳံးလွလွေတြသည္ သူ ့ရင္ကုိ တခဏအတြင္း ေႏြးသက္ခ်ဳိျမသြားေစသည္။ အေမ့ ရင္ခြင္မွ တုိးထြက္လာစ ေယာက်္ားပ်ဳိတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ သူ ့အသည္ႏွလုံး ငယ္ႏုႏုသည္ တဆတ္ ဆတ္ တုန္ကာ ခုန္သြားခဲ ့ပါသည္။ ရင္ခုန္ျခင္း၏ အရသာသည္ လွဳိက္ေမာကာ ခ်ဳိျမိန္ေနေလ၏။ ဒါ သူ ့ရဲ ့ ျမဴးၾကြ ေနခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံ အသစ္ စက္စက္ေတြ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သူမ ႏွင့္စကားစေျပာေသာ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဆူဆူညံညံ စကားသံမ်ားသည္ နံရံ တစ္ခုျခားသြားသည္ႏွယ္ တိတ္ဆိတ္ ေပ်ာက္ ကြယ္လုိ ့သြားသည္။ တင္းသေယာင္ထင္ခဲ ့မိေသာ သူမ ႏွုတ္ခမ္းပါးက အျပဳံးေတြ တြဲခုိ လာ ေသာအခါ သူမ မ်က္ႏွာက ႏူးညံ့လုိ ့သြားသည္။ သူမ ပုခုံးေပၚ၌ ညဳိျပယ္ျပယ္ ဆံႏြယ္စတုိ ့ေဝ့ ဝဲက်ေန သည္။ သူမသည္ လွသည္ထက္ ျပည္စုံသည္ဟု ေျပာရမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။

သူ ႏွင့္သူမ စကားေတြ လက္ဆုံက်ေနခ်ိန္တြင္ သူ ့ရင္ေတြကလည္း ေႏြးလုိ ့သူ ့လက္ေတြက ေအးလုိ ့ေနခဲ့ သည္။ သူမ သည္ သူ ရင္ခုံစြာႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ေသာ ပထမဆုံး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ သုိ ့မဟုတ္ သူမသည္ သူ ့အား ရင္ခုန္ေစခဲ ့ေသာ ပထမဆုံး မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ဟုလည္းဆုိႏုိင္ေပ သည္။ သူမ အသံကေလးတြဲ ့သည္။ ပကတိတည္ျငိမ္ေသာ ေလသံမ်ဳိး။ ဘုိစကားေျပာပုံကလည္း အင္မတန္ ညက္ သည္။ ထုိေန ့က သူမႏွင့္ စကားေျပာေနျခင္းထက္ သူမ ေျပာတာကုိ သူေငးေမာေနခဲ့သည္က ပုိေပလိမ့္ မည္။

သူမသည္ သူႏွင့္မွ အသက္ရြယ္တူ ေလာက္ရွိမည္။ ဆယ္တန္းလည္း တစ္ႏွစ္တည္းေအာင္ေၾကာင္း သူမႏွင့္ စကားေျပာရင္းက သိခဲ့ရသည္။ သူဤ သင္တန္းတြင္ မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္စကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ သည္။ သုိ ့ေသာ္ ဒီလုိ ရင္မခုန္ခဲ့ရ။ ဒီလုိ လွုိက္လွိုက္ၾကီးမေမာခဲ့ရ။ ထုိမိန္းကေလးမ်ား၏ ေမးခြန္းမ်ားကုိ တြန္ ့ဆုတ္ျပီး မေျဖခဲ ့ရ …. သက္ျပင္းခ်သေယာင္ႏွင့္ ရနံ ့သင္းသင္းကုိ ခုိးဝွက္ျပီး မရွဳခဲ ့ရ။ သူမႏွင့္စကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ ပတ္ ဝန္းက်င္သည္ ရုပ္ရွင္ထဲ၌ အတိတ္ရုပ္ပုံမ်ားကုိ ခပ္သြက္သြက္ျပေနသကဲ ့သုိ ့မွုန္ဝါးလုိ ့ေနသည္။ နားထဲ တြင္ သူမ စကားသံ ပီသသကုိ ၾကားေနရေသာ္လည္း ေခါင္းထဲက ျမန္မာလုိ ျပန္ရန္ေမ့ေလ်ာ့ေနသည္။ သတိ ကုိ အတန္တန္ ထားသည့္ၾကားက ေငးေမာကာ ေနခဲ့မိသည္။ သူမရဲ ့သြယ္လ်လ် မ်က္ႏွာရယ္ ကုိပါ။

သူ သည္ Love at first sight ဆုိသည္ကုိ မယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူမကုိ ထုိေန ့မွစ၍ စိတ္ဝင္စားမိခဲ ့ ေၾကာင္း သူ ကုိယ္တုိင္ မျငင္းႏိုင္ခဲ့။ ျငင္းလည္း မျငင္းခ်င္ခဲ့။ ထုိသင္တန္းေလး ၏ သဘာဝအရ မိန္းကေလး ေယာက်္ားေလးခ်င္း ႏွစ္ကုိယ္ၾကား ဘုိစကားေတြေျပာရသည္မွာ မဆန္းေသာ္လည္း ထုိေန ့သည္ သူ ့အ တြက္ ဆန္းေနခဲ့သည္။ လန္းေနခဲ့သည္။ သူ မရဲ ့ မ်က္ ႏွာသြယ္သြယ္ကုိ သူ လြယ္လြယ္နဲ ့မေမ့ ေဖ်ာက္ႏိုင္ခဲ့။ ေပ်ာက္ ပ်က္သြားမည္ စုိး၍ သတိရတုိင္း သူမ ၏ ပုံရိပ္ကုိ သူ ့ရင္ထဲတြင္ ျခယ္မွုန္းခဲ့ရေလသည္။ ဤသုိ ့ ျဖင့္ “ပန္း” ဟု တြင္ေခၚေသာ သူမႏွင့္ သူ ရင္ခုန္လွုိက္ေမာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါသည္။

သူ ့တြင္ အေဖ အေမႏွင့္ မိသားစု စုံလင္စြာရွိေနေသးေသာ္လည္း သူမတြင္ေတာ့ အေဖမရွိေတာ့။ သူမသည္ ဖ ခင္ ေမတၱာကုိ ငတ္မြတ္ေနခဲ့လွ်က္က မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ငယ္ အတြက္ ၾကဳိးစားရုန္းကန္ေနေသာ မိန္းကေလး တစ္ ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူမတြင္ ခြန္အားေတြ အျပည့္ရွိသည္။ သူမ တြင္ ယုံၾကည္မွုေတြ ဖူလုံလုိ ့ေနသည္။

သူမ သည္ ပြင့္လင္း၏ သုိ ့ေသာ္မရဲတင္း … သူမသည္ ေဖာ္ေရြ၏ သုိ ့ေသာ္ တည္ျငိမ္မွုရွိ၏ …. သူမ မ်က္ႏွာ ထက္ တြင္ မာန အရိပ္ေတြကုိ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတြ ့ရတတ္သည္။ သုိ ့ေသာ္ သူမ က မၾကမ္းတမ္းပဲ ႏူးညံ့ သည္။ …. သူမ သည္ ျဖဴႏြဲ ့ေသာ္လည္း ၾကံ့ခုိင္ေသာစိတ္ရွိ၏….အလွမာန္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ မာနသည္ ခက္ထန္ေသာ အသြင္ကုိ ေဆာင္သည္။ သုိ ့ေသာ္ မိမိကုိယ္ကုိ ကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ အျပည့္ရွိေသာ “ပန္း”လုိ မိန္း ကေလး တစ္ေယာက္၏ မာနသည္ သူမကို ထည္ဝါခန္ ့ညားေစေလ သည္။

“ပန္း” ဟူေသာအမည္နဲ ့လုိက္ဖက္ညီစြာ သူမ အျမဲတမ္း လန္းဆန္းတက္ၾကြေနခဲ့သည္ … သင္တန္း ခန္းမ ကုိ အလုပ္ကေန အခ်ိန္မွီအေျပးအလႊားေရာက္လာတဲ ့အခါ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ ့“ပန္း” ကုိ သူ ႏွစ္ သိမ့္ အားေပးခ်င္ခဲ့သည္။ ကုိယ္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္လွ်က္ အားမာန္ အျပည့္နဲ ့“ပန္း”ဆုိေသာ မိန္းကေလး သည္ သူ ့ဘဝထဲကုိ တရိပ္ရိပ္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ “ပန္း”ႏွင့္သူသည္ တုိေတာင္းေသာ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအတြင္းတြင္ နားလည္မွဳအျပည့္ႏွင့္ ပုိမုိျပီးရင္းႏွီးလာခဲ့ပါသည္။

ဆရာစာသင္ခ်ိန္တြင္ စာအုပ္ဒါမွမဟုတ္ စာရြက္တစ္ခုခု ေပၚတြင္ စာေရးျပီး စကားေတြခုိးခုိးေျပာခဲ့ၾကသည္။ ဘုိ စကားေတြအစား ျမန္မာစကားပီပီေတြႏွင့္ စကားေတြ တသီၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဘယ္သူ က ေတာက္တဲ့လဲ လုိ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ က ေျပာၾကတဲ ့အခါ “ပန္း” ရဲ ့မ်က္ႏွာ ျဖဴေဖြးေဖြးက နီေစြးေစြးကေလး ျဖစ္ သြားတတ္သည္။ သူမ၏ ရွက္ရြံ မွဳေလးေၾကာင့္ ပီတိဟူေသာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသည္ သူ ့ရင္၌ ဘြားကနဲ ေပၚေပၚ လာတတ္သည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေဘးတြင္ ရွိေနခြင့္ရေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ ေက်နပ္မွဳ၊ ဒါမွ မဟုတ္ မာန္ကေလးတစ္ခု ျဖစ္ဟန္တူသည္။

သူမ ၏အလွသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အား စြဲလမ္းတပ္မက္မွုကုိ ေပးေသာ အလွထက္ အထင္ၾကီးမွု ေလး စားမွဳကိုေပးေသာ အလွမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ပန္းဘဝသည္ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် ႏွင့္ၾကဳိးစားရုန္ကန္ ေနရေသာ ၾကမ္း ရွရွ ဘဝမ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။ ပန္းသည္ သူမ ဘဝတြင္ခါးသက္ခဲ ့သမွ် အားမာန္တင္း၍ ေရွ ့ဆက္ခဲ ့ရေသာ မိန္း ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ သူ ပန္းကို သနားသည္။ ျမတ္ႏိုးသည္။ ပန္း၏ ဘဝအေပၚထားေသာ အျမင္ ေတြကုိ သေဘာ က်ခဲ့သည္။

စာသင္ခန္းထဲ အလွမ္းေဝးလုိ ့ ေငးေငးၾကည့္ရတဲ ့အခ်ိန္ေတြ၊ ပန္းေဘးက ငတိတစ္ေကာင္က ပန္းကုိ ျပီတီတီ လုပ္လုိ ့ သူ ့ကုိလွမ္းၾကည့္တဲ ့ပန္းရဲ ့မ်က္ဝန္းေတြကုိ ဘာသာျပန္ျပီး ေက်နပ္ခဲ့ရတဲ ့အခ်ိန္ေတြ၊ အဲဒီငနဲ သား ကုိ သင္တန္းအဆင္း ပန္းနံေဘးမွာ အသာဝင္ရပ္ရင္း ခပ္တင္းတင္းၾကည့္ခဲ ့မိတာေတြသည္ ပန္းႏွင့္ ပတ္သက္ ေသာ သူ ့ ျဖစ္တည္မွဳကုိ မ်ားစြာ အဓိပၸါယ္ရွိေစခဲ့ပါသည္။ သုိ ့ႏွင့္ပန္းႏြယ္တစ္ပင္သည္ သူ ့ရင္ခြင္ငယ္ငယ္တြင္ အကုိင္း အခက္ျဖာလက္၍ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာခဲ့ေလ၏ ။

သံေယာဇဥ္ အျမစ္တုိ ့တြယ္ဆက္၍ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ အေပ်ာက္မခံႏုိင္ေလေသာအခါ ဖူးသစ္စ သူ ့ရင္ခြင္မွ ဖူးငုံငုံခ်စ္ပန္းေလးကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ေတာင္းရန္ ဘဝေပးတာဝန္တစ္ခု အေနျဖင့္ သူ ၾကဳိးစား ခဲ့သည္။ ေနစဥ္ ညတုိင္း အျပန္ျပန္ အထပ္ထပ္ စဥ္းစားလွ်က္ ခ်စ္စကားေတြကုိ သီကုန္းခဲ့ရျပန္သည္။ ခ်စ္ပါ တယ္ လုိ ့ေျပာဖို ့ စိတ္ကူး ထဲမွာ ေတြးေတြးျပီး ရဟာစယ္ ေတြလုပ္မိတိုင္းပင္ လွုိက္ကာ လွုိက္ကာ ရင္တုန္ရ၊ တထိတ္ထိတ္နဲ ့ ျငင္း လိုက္မွာ ကုိစုိးရြံ ့ရတာေတြက လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္။ တကယ္တမ္း ေျပာမိေလေသာ စကားက်ျပန္ေတာ့ ခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ ့ စကားႏွစ္လုံးတည္းရယ္ …..

“ခ်စ္တယ္ …..”

ပန္းက သူ ့ကုိ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုိင္ဝံ ့ေအာင္ ရွက္ရြံ ့ေနခဲ့ခ်ိန္တြင္ သူသည္လည္း စိတ္ႏွင့္လူက ခဏတာ ကင္း ကြာသြားသလုိ ထူးပိန္းပိန္းၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္လုိ တထုတ္ထုတ္ ခုန္ေနေသာ ရင္က ႏွုတ္ဖ်ားမွ ထြက္ မည္ၾကံေနေသာ စကားမ်ားကုိ တအား ေႏွာင့္ယွက္လြန္းတာက တစ္မ်ဳိး၊ ပန္းကုိၾကည့္ျပီး ေခ်တုန္လက္ တုန္ႏွင့္ စီထားေသာ စကားမ်ားက ေခါင္းထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္၍က တဖုံျဖင့္ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ခံစားမွု သည္ ေတြးမိတုိင္း ရင္ထဲတြင္ေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္။

စကားေတြ မ်ားစြာေျပာခဲ့ဖူးပါလွ်က္ ဒီစကားေလး ႏွစ္လုံးေျပာဖို ့ဒီေလာက္ တုန္လွုပ္ေနရသလားရယ္လုိ ့ သူ ့ ကုိယ္သူ အားမလုိအားမရျဖစ္ရသည္။ ပန္းက ျငိမ္သက္ေနသည္။ လြယ္အိတ္ေပၚတင္ထားေသာ သူမ လက္ သြယ္ သြယ္ ေလးမ်ားပင္ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖင့္ လွုပ္ရွားလုိ ့မသြား။ ဘုရား… ဘုရား …. သူငယ္ ခ်င္းလုိပဲ လုိ ့ေတာ့ မလုပ္နဲ ့ေနာ္ … ဒီကလူ ေသလိမ့္မယ္ ….. ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ငါ့ ကုိအသက္ဆက္ရွင္ဖုိ ့ကယ္ ႏိုင္တာ…. တကယ္ ပါ ပန္းရယ္…. နင္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္ ……. ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ရယ္ဆူ …။

“ သိရဲ ့သားနဲ ့ကုိ….. ငါ့ကုိ နင္…..သက္သက္ ရွက္ေအာင္လုပ္တယ္ …. ”

ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ …… ခ်စ္မုိးေတြကရြာလို ့ပါလား …. သစ္ရြက္ေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျမည္၊ ငွက္ငယ္ေတြက တတြီတြီ ျမည္ေနသလုိ ပန္းစကား မပီ တပီက သူ ့နားထဲမွာ တဝီဝီျမည္သြားပါေလသည္။

“ဘယ္လုိ ဘယ္လို …. ပန္း ေျပာပါဦးဟာ ဟင္ ….. ေျပာပါဦး …… ”

ထုိင္ေနေသာ ပန္းကုိ အတင္းဆြဲထူရင္း ေမးလုိက္ေတာ့ “အုိး ….ဘယ္လုိ လူလဲကြယ္ …. ရွက္ပါတယ္ ဆုိ …”

“ေျပာပါပန္းရယ္…. ငါ….တစ္ေခါက္ေလာက္…. ျပန္ၾကားပါရေစ… ေနာ္…. ေနာ္ လုပ္ပါဟာ …ပန္းေလး …. ပန္းေလး … ေျပာပါဦးလား …..ဟင္”


ေခါင္းေလးငုံ ့ကာ ရွက္ေသြးေတြ ျဖာေနတဲ ့ပန္းကုိ သူ ့ရင္ခြင္ထဲ အသာဆြဲသြင္းလိုက္မိသည္။ အလုိက္သင့္ ယုိင္က်လာတဲ ့ ပန္းကုိ သူ ့ရင္ခြင္က အသာေဖးမလုိ ့ထားသည္။ ေႏြးလိုက္တာ ပန္းရယ္ ငါ့ရင္ခြင္က ေႏြးေန လုိက္တာ…. နင့္ကုိလည္း ငါခ်စ္လုိက္တာ … စကားေတြ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ပန္း ၾကားႏိုင္ပါေစ ….. ခ်စ္တယ္ ပန္းရယ္ ခ်စ္တယ္ …. ငါ့အသည္းေတြထဲ တုန္ …… ေနေအာင္ကုိ ခ်စ္တယ္ သိလား …..

“ေမာင့္ကုိေလ ….. ခ်စ္တယ္ …. အရမ္းပဲ ….”

အုိ …. ေမာင္တဲ ့လား ….. ေမာင္တဲ ့လား ပန္းရယ္… ဟုတ္တယ္ ငါက နင့္ခ်စ္သူေမာင္ေလ …. ေပ်ာ္လုိက္တာ အဲဒီေန ့က ေကာင္းကင္ၾကီးကလည္း ခ်ဳိ ၊ ကန္ေရျပင္ၾကီးကလည္း ခ်ဳိ ၊ ေဟာဟုိက သစ္ပင္ေတြကလည္း ခ်ဳိ၊ ပန္းရဲ ့စကားသံေတြကလည္း ခ်ဳိ၊ ဒီကမာၻၾကီးကလည္းခ်ဳိ အုိဗ်ာ …. အားလုံးဟာ ခ်ဳိျမေနေတာ့တာပဲ ….. သူ ပန္း၏ နဖူးျပင္ကုိ ညင္ညင္သာသာ နမ္းရွဳိက္လုိက္မိသည္။ အဲဒီလုိနဲ ့ သူရင္ထဲက ခ်စ္ပန္းလွလွဟာ ရနံ ့ သင္းသင္း အဆင္းဖန္ ့ဖန္ ့နဲ ့ ရွင္းရွင္း သန္ ့သန္ ့ၾကီးကုိ ဖူးခဲ ့ပြင့္ခဲ ့ပါေလသည္တည္း ……..

ဒီေလာက္နဲ ့ပဲ ေက်နပ္ပါေတာ့ ကုိရြာသားေလး ေရ ၊ တက္ဂ္တဲ ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ရလုိ ့လဲ ဝမ္းသာမိပါတယ္ …. ဖ်စ္ညွစ္ျပီးေရးလိုက္ရလုိ ့မေတာ္တာမ်ားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါဦးဗ်ာ ….. :D
ရန္ကုန္သား


ဓါတ္ပုံေလးေတြကုိ click လုိက္ရင္ မူရင္း website ကုိေရာက္ပါလိမ့္မယ္

************

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ “ရင္ခြင္တစ္ခု ဖန္ဆင္းျခင္း” ဘေလာ့ေလးကုိ လာလည္တဲ ့အတြက္ အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မတတ္တ တတ္နဲ ့ေရးထားတဲ ့စာေလးေတြကုိ ေဝဖန္ေပး သြားရင္ေတာ့....အတုိင္းထက္လြန္ပါပဲဗ်ာ....ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....
(ရန္ကုန္သား)

22 comments:

ကိုလူေထြး said...

စာေရးအရမ္းညက္လို႕ စာဖတ္သူကို အဆံုးအထိဆြဲေခၚသြားပါတယ္...

အဆံုးသတ္က်ျပန္ေတာ့လည္း ၾကည္ႏူးစရာ ဇာတ္သိမ္းမို႕ အားရေက်နပ္ရပါတယ္...


းဝ)

Anonymous said...

ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕တည္တတ္ပါေပတယ္။ ကိုရန္ကုန္သားရဲ့ အေရွ႕စာေတြအတိုင္း လွပတဲ့စာအေရးအသားနဲ႕ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ကိုရန္ကုန္သားေရ ပန္းကေလးကိုသိခြင့္ေပးတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

ကုိရန္ကုန္သားရဲ႔ပန္းကေလးကိုလာၾကည့္ရတာ
တန္လိုက္တာ..ဓာတ္ပံုေလးေတာင္ပါေသး။
တကယ္လား။ဇာတ္လမ္းလားေတာ့မသိ။
တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ခုထိမခြဲမခြာဆိုေတာ့
ေပ်ာ္စရာေလးေနာ္
စာအေရးပသားအရမ္းေကာင္းပါတယ္လို႔
မွတ္ခ်က္ခ်ျပီး၇င္းခ်သြားပါတယ္:)

ကာရံဆူး said...

ကိုရန္ကုန္သားေရ...ကာရံက ကိုရန္ကုန္သားဆီက ပညာေတြ ယူမယ္လို ့စိတ္ကူးေနတာ...တပည့္အေနအထားေရာက္ဖို ့ေတာင္ ႀႀကိဳးစားေနတုန္းပါ...စာေရးဆရာေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေရးအသား႐ွိတဲ့သူက ကာရံကုိ အားေပးသြားတာ ေက်းဇူးပါ...

WWKM said...

အင္း ဆရာၾကီးေတြေရးသြားလိုက္ၾကတာေတာ႔ ညက္
ေနတာပဲ..
တို႔ေတာ႔ ဆင္ဆာမလြတ္လို႔ မေရးနိုင္ေသးဘူး။ :D

sweety said...

ကိုရန္ကုန္သားရာ..ေရးတတ္လိုက္တာဗ်ာ...ပန္းကေလးသ႑ာန္ေလးကိုေရးသြားတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္..ဖတ္ရင္းေမ်ာေနတာ ျပီးသြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး..ဖ်စ္ညွစ္ျပီးေရးရေပလို႔သာပဲ..

ၾကယ္ျဖဴစင္ said...

စာအေရးအသားေရာ..အသံုးအႏႈန္းေရာ..
အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေရာ..အရမ္းေကာင္းတယ္..ေရးတတ္
လိုက္တာ..ပန္းေလးနဲ႕မခြဲမခြာေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ထာဝရေပါင္ဖက္ရပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းေပးလိုက္
ပါတယ္..
ခင္တဲ့
မမၾကယ္ျဖဴစင္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ရင္ထဲကပန္းကေလးထာ၀ရလန္းဆန္း ေနပါေစဗ်ာ...။

သားၾကီး said...

အေရးအသားတစ္ကယ္ညက္ေညာတယ္
“ပန္း”ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးရဲ့ ယဥ္ယဥ္စစဟန္ကို
အႏုလွဆံုးစကားလံုးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕သီျပထားတာေတြေရာ
ပန္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေကာင္ေလးရဲ့ ရင္ထဲက
ခံစားေနရတာေတြေရာ အျငိႇျငိႇအယွက္ယွက္
လွလွပပၾကီးေရးျပသြားတယ္
ဖတ္ေနရင္းက က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္ခ်ိဳျမသြားသလိုပဲ
အဲဒီခ်စ္အေျဖေပးတဲ့ေန႔က
ေကာင္းကင္ေတြ ကန္ေရေတြ သစ္ပင္ေတြခ်ည္း
မကပါဘူး စၾကာဝဠာတစ္တိုက္လံုးေတာင္
ခ်ိဳျမသြားသေယာင္ ခံစားသြားရပါေၾကာင္း...။

jr.lwinoo said...

စမ္းေခ်ာင္းသားေရ..
ပန္းကေလးလွလိုက္ပံုမ်ား..
မင္းက အဖြဲ႔ေကာင္းလြန္းလို႔ေလ..
ခင္မင္လွ်က္
မဂ်ဴ

အေနာ္ said...

အမေလး ရင္ေတြခုန္လုိက္တာ
အေနာ္လဲ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ခ်င္္လုိက္တာ
အဲ့လုိ ခ်စ္စကားေျပာခ်င္လုိ႔ ဟီးဟီး
ပန္းကေလးလုိ လွတဲ့ မိန္းကေလးကုိ ပန္းပြင့္ကေလးလုိ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ခ်စ္ျပတတ္တဲ့ အခ်စ္စာေရးဆရာကုိ ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ
အကုိေရ ခ်စ္ျခင္းဖဲြ႕သံစဥ္ေတြ ထပ္မ်ားမ်ားေရးပါဦးေနာ္
အေနာ္ကေတာ့ အခုအထိ အကဲြအၿပဲ ဟဲဟဲ
အဲ့ဒီဘက္ပဲ အခုအခ်ိန္မွာ အားသန္ေသးတယ္ဗ်
အကုိ ဧရာဝတီသားကုိေတာ့ ေတာင္းပန္ရသေပါ့ဗ်ာ :P

၀သန္မိုး said...

ေႀသာ္ ပန္းကေလးတဲ့လား
တင္စားတတ္လိုက္တာ
ပန္းကေလး လည္းအျမဲလန္းဆန္းပါေစ
ဘေလာ့ဂ္ဂါေလးလည္း လန္းဆန္းပါေစ

ခင္တဲ့
၀သန္မိုး

ဧရာ၀တီသား said...

အစ္ကိုေရ၊ အေရးအသားေရာ ၊ ဇာတ္လမ္းေလးေရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ ဇာတ္သိမ္းေလး ကေတာ႔ အလွဆံုးပဲ။

အဲဒီလို႔ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေလးေတြပဲ ဖတ္ခ်င္တာ ဟဲဟဲ၊ အေနာ္႔ ကိုေတာ႔ အသည္းကြဲ ဇာတ္လမ္းေတြ မေရးပါနဲ႔ လို႔ ေတာင္းပန္ထားရတယ္ ( လူက အသည္းကလည္း သိပ္ႏုတာမွတ္လား :P )

ငွက္ငယ္ေလး said...

စာေရးေကာင္းလိုက္တာ...စာေရးစရာက်ေရာပဲ

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ရန္ကုန္သားရဲ႕ ပန္းကေလးကို ေသခ်ာ လာခံစားသြားပါတယ္၊ အေရးသိပ္ေတာ္တယ္လို႔ ေျပာပါရေစ၊ ဖဲြ႕ႏြဲထားတာေလးေတြ သိပ္လွတယ္၊ တို႔ ေရးထားတာကမွ တကယ္ ဖ်စ္ညွစ္ေရးထားရတာပါ၊ ဆက္ေရးပါ၊ အားေပးမယ္ေနာ္

Sein Lyan Tun said...

ႀကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ...

အေရးအသားကလဲ ဖြဲ႔တတ္တယ္...


အရမ္းေကာင္းတယ္...

ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

မယ္႔ကိုး said...

စာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္။ ခံစားမွုကို ဖြဲ႔တာ အရမ္းေကာင္းတယ္...
အားေပးလ်က္....

mirror said...

အုိး..မုိက္တယ္ဗ်ာ။ေရးထားတာ၊
ေရးတတ္လြန္းတယ္။

ဝက္ဝံေလး said...

အဟက္ မ်ားဂါေတြ ေျပာသြားေတာ႔ မီးက ဘာေျပာရေတာ႔မွာလဲလို႔ အီးးးးးဝါးးးးးးးးးးး ေျပာစရာ ဂ်ကားမခ်ိေတာ႔ဘူး အဟင္႔

ရန္ကုန္သားေရ စာေရးနည္းလာသင္မယ္ေနာ္ သိလား ကိုရန္ကုန္သားေရးတာနဲ႔ မီး ဘေလာ႔ဂ္ ပိတ္ရေတာ႔မယ္ ထင္တယ္ အဟင္႔ မီတရားဘူး မီတရားဘူး ႏွစ္ရားစြဲမယ္ အဲ ေလ တရားစြဲမယ္ ဟင္႔

ေဇာ္ said...

ေကာင္းခ်က္ရယ္ဗ်ာ။ ကုိလူေထြးေျပာသလုိပဲ။ အဆံုးသတ္က ညားသြားလုိ႕ အဟီး။ =]

Angel Shaper said...

သယ္ရင္းးးးး
ငါေျပာခ်င္တာ... အားလံုးေျပာတဲ့အတိုင္းပဲေနာ္။ ဟဲဟဲ
ငါ သိေနတယ္ေနာ္။ ဘယ္သူ ့ပန္းပြင့္ေနလဲဆိုတာ ဟဲဟဲ
သိေနတယ္ သိေနတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေျပာဖူးေနာ္။ ဟိဟိ

Unknown said...

ရန္ကုန္သားရဲ႕ရင္ထဲကပန္းကေလး ထာ၀ရရွင္သန္ႏုိင္ပါေစ။